สวัสดีค่ะ ตอนนี้ดิฉันเรียนอยู่ปี 3 แล้วก็ใกล้จะจบแล้วมีเรื่องที่ทุกข์ใจอยากเคลียร์ให้จบ ต้องบอกก่อนว่าดิฉันเป็นคนเข้ากับคนง่ายและก็ทะเลาะกับคนง่ายเช่นกันค่ะ ถ้าใครที่มาดีด้วยดิฉันก็จะให้คืนหมดใจ แต่ถ้ามีเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกผิดหวังแม้แต่นืดเดียวดิฉันก็จะอคติและจะถอยห่างเลยค่ะ ดังนั้นทำให้ที่ผ่านมาชีวิตดิฉันเจอเพื่อนๆมากมายแต่ก็ไม่เคยมีเพื่อนสนิทที่รู้ใจเลย มีอย่างมากก็แค่ 2 คน ซึ่งถึงแม้จะสนิทใจกันมากแต่เพื่อนเหล่านี้ก็ไม่ได้เหมือนกับมองฉันเป็นเพื่อนที่ดีของเขา พวกเขาเหล่านี้ยังคงรักตัวเอง รักแฟนมากกว่าสิ่งอื่นใด แต่สำหรับฉันแล้ว คำว่า"เพื่อน" ฉันมห้เต็มร้อยและก็อยากได้กลับมาเต็มร้อยเหมือนกัน
ด้วยความที่เป็นคนดูเหมือนจะเฮฮาร่าเริง เข้ากับคนง่ายทำให้เป็นคนมีเพื่อนเยอะ แต่ทุกคนเข้ามาก็ผ่านไป เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน แน่มีเพื่อนคนนึงที่มีนิสัยเหมือนกับดิฉันมากเข้ามาในชีวิต เขาคือเพื่อนที่เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันแต่เราเพิ่งมาสนิทกันตอนอยู่มหาลัย เรามีโอกาสได้ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยครั้ง แต่ครั้งนี้เราไปเที่ยวกันไกล และอยู่ด้วยกันตลอดมาอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งทำให้มีเรื่องราวมากมายที่ทำให้รู้ว่าความเหมือนกันของเราช่างเข้ากันไม่ได้จริงๆ เพราะ ความเป็นผู้หญิงก็จะต้องแย่งในสิ่งที่ชอบเหมือนกัน ขี้อิจฉา และอคติในเรื่องศักดิ์ศรี และก็ทำให้รู้ในความแตกต่างกันและกัน เช่น ความมีระเบียบ การตื่นสาย และความสกปรกของเขาที่ฉันรับไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าตลอดทริปเราจะทะเลาะกันตลอดทางนะค่ะ เขาก็มีข้อดีของเขาอยู่แล้ว แต่ ณ เวลานั้น ในหัวฉันได้แต่คิดว่าถ้ากลับบ้านจะถอยห่างเลิกติดต่อ และฉันก็โทรไประบายให้เพื่อนสนิทฟังถึงความน่ารังเกียจของเขา แต่เพราะความปากพล่อยของฉัน ทำให้เพื่อนที่ฉันระบายนี้ไปเล่าให้แฟนของนางฟัง และรู้ถึงหูของเพื่อนที่ฉันไปร่วมทริปนี้ ทำให้จากที่จะถอยห่างจากกัน กลายเป็นปัญหา ทะเลาะกันเรื่องราวใหญ่โต ซึ่งแน่นอนค่ะ เพื่อนสนิทที่ฉันไว้ใจ เขาไม่รับหน้า ไม่รับผิดชอบการกระทำตนเองหรอก แต่ฉันก็ไม่คิดที่จะโทษใครนะค่ะ มันเป็นความผิดของฉันที่ไม่ยอมคุยกันให้เคลียร์แต่แรก พอเรื่องมารู้จากปากคนอื่น ความคิดของเราก็จะเปลี่ยนทำให้เป็นแง่ลบไปเลย กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันและเพื่อนที่ไปทริปในครั้งนี้เราร้าวฉานกันมาก และบรรดากลุ่มเพื่อนของทั้งฉันและเขาต้องเกลียดกันและกันไปด้วย
เมื่อเวลาผ่านไปตอนนี้ก็ 1 ปีแล้ว ความรู้สึกที่ฉันเกลียดเขากลับลดลงๆ และรู้สึกอยากจะกลับมาดีกับเขา ถึงแม้จะไม่สนิทกันเหมือนเดิมแต่แค่เวลาเจอไม่ตองทำหน้าบ้าใส่กันแค่นั้นก็พอแล้ว ทั้งฉันและเขาต่างก็หวงศักดิ์ศรีไม่ยอมเอ่ยปากคุยกันก่อน ในความคิดฉันตอนนี้หากเขามาคุยกับฉัน ทักแชทมา ฉันก็จะลืมเรื่องราวที่เคยทะเลาะกันมาทั้งหมด แต่ฉันก็ไม่กล้าจะปริปากทักทายเขาก่อน กลัวจะเสียหน้าหากทักเขาไปแล้วเกิดเขาด่ากลับ ทำหน้าใส่ ฉันคงจะรู้สึกเฟลมากแน่ๆ เพราะฉัน sensitive กับเรื่องความสัมพันธ์มากๆ
เลยอยากถามทุกคนที่ผ่านเข้ามาอ่านเรื่องราวของฉันแล้ว ถ้าเป็นคุณล่ะ จะทำอย่างไรให้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณและเพื่อน กลับมาเป็นเหมือนเดิม?
ปล.ฉันคิดว่าวันเกิดเขาจะสร้างเฟสใหม่ทักแชทเขาไปอวยพร(เพราะเขาบล็อกเฟสเก่าฉันแล้ว) แต่ก็กลัวว่าจะไม่ได้รับการตอบรับ กลัวจะต้องเป็นทุกข์กว่าเดิม TT
ปัญหาชีวิตมหาลัยที่อยากเคลียร์ให้จบก่อนจบ!?
ด้วยความที่เป็นคนดูเหมือนจะเฮฮาร่าเริง เข้ากับคนง่ายทำให้เป็นคนมีเพื่อนเยอะ แต่ทุกคนเข้ามาก็ผ่านไป เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน แน่มีเพื่อนคนนึงที่มีนิสัยเหมือนกับดิฉันมากเข้ามาในชีวิต เขาคือเพื่อนที่เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันแต่เราเพิ่งมาสนิทกันตอนอยู่มหาลัย เรามีโอกาสได้ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยครั้ง แต่ครั้งนี้เราไปเที่ยวกันไกล และอยู่ด้วยกันตลอดมาอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งทำให้มีเรื่องราวมากมายที่ทำให้รู้ว่าความเหมือนกันของเราช่างเข้ากันไม่ได้จริงๆ เพราะ ความเป็นผู้หญิงก็จะต้องแย่งในสิ่งที่ชอบเหมือนกัน ขี้อิจฉา และอคติในเรื่องศักดิ์ศรี และก็ทำให้รู้ในความแตกต่างกันและกัน เช่น ความมีระเบียบ การตื่นสาย และความสกปรกของเขาที่ฉันรับไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าตลอดทริปเราจะทะเลาะกันตลอดทางนะค่ะ เขาก็มีข้อดีของเขาอยู่แล้ว แต่ ณ เวลานั้น ในหัวฉันได้แต่คิดว่าถ้ากลับบ้านจะถอยห่างเลิกติดต่อ และฉันก็โทรไประบายให้เพื่อนสนิทฟังถึงความน่ารังเกียจของเขา แต่เพราะความปากพล่อยของฉัน ทำให้เพื่อนที่ฉันระบายนี้ไปเล่าให้แฟนของนางฟัง และรู้ถึงหูของเพื่อนที่ฉันไปร่วมทริปนี้ ทำให้จากที่จะถอยห่างจากกัน กลายเป็นปัญหา ทะเลาะกันเรื่องราวใหญ่โต ซึ่งแน่นอนค่ะ เพื่อนสนิทที่ฉันไว้ใจ เขาไม่รับหน้า ไม่รับผิดชอบการกระทำตนเองหรอก แต่ฉันก็ไม่คิดที่จะโทษใครนะค่ะ มันเป็นความผิดของฉันที่ไม่ยอมคุยกันให้เคลียร์แต่แรก พอเรื่องมารู้จากปากคนอื่น ความคิดของเราก็จะเปลี่ยนทำให้เป็นแง่ลบไปเลย กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันและเพื่อนที่ไปทริปในครั้งนี้เราร้าวฉานกันมาก และบรรดากลุ่มเพื่อนของทั้งฉันและเขาต้องเกลียดกันและกันไปด้วย
เมื่อเวลาผ่านไปตอนนี้ก็ 1 ปีแล้ว ความรู้สึกที่ฉันเกลียดเขากลับลดลงๆ และรู้สึกอยากจะกลับมาดีกับเขา ถึงแม้จะไม่สนิทกันเหมือนเดิมแต่แค่เวลาเจอไม่ตองทำหน้าบ้าใส่กันแค่นั้นก็พอแล้ว ทั้งฉันและเขาต่างก็หวงศักดิ์ศรีไม่ยอมเอ่ยปากคุยกันก่อน ในความคิดฉันตอนนี้หากเขามาคุยกับฉัน ทักแชทมา ฉันก็จะลืมเรื่องราวที่เคยทะเลาะกันมาทั้งหมด แต่ฉันก็ไม่กล้าจะปริปากทักทายเขาก่อน กลัวจะเสียหน้าหากทักเขาไปแล้วเกิดเขาด่ากลับ ทำหน้าใส่ ฉันคงจะรู้สึกเฟลมากแน่ๆ เพราะฉัน sensitive กับเรื่องความสัมพันธ์มากๆ
เลยอยากถามทุกคนที่ผ่านเข้ามาอ่านเรื่องราวของฉันแล้ว ถ้าเป็นคุณล่ะ จะทำอย่างไรให้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณและเพื่อน กลับมาเป็นเหมือนเดิม?
ปล.ฉันคิดว่าวันเกิดเขาจะสร้างเฟสใหม่ทักแชทเขาไปอวยพร(เพราะเขาบล็อกเฟสเก่าฉันแล้ว) แต่ก็กลัวว่าจะไม่ได้รับการตอบรับ กลัวจะต้องเป็นทุกข์กว่าเดิม TT