ก่อนหน้านี้เหมือนผมจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อปกปิดปมด้อยของตัวเองในวัยเด็ก

ทำให้ผมเห็นแก่ตัว ขาดความนอบน้อมถ่อมตน ขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น เย่อหยิ่งจองหอง อวดดี มองโลกแคบ ทำอะไรติดประมาท ชักช้า ยืดยาด  เวลาใครทำอะไรให้เราอารมณ์เสีย ผมชอบที่จะประชดประชันใส่กัน แทนที่จะมานั่งแก้ไขปัญหาร่วมกัน

แต่ตอนนี้ผมก็ได้ตระหนักรู้แล้วว่า ผมน่ะเป็นแค่คนที่หลงตัวเอง เป็นแค่คนกากๆ ชอบสอดรู้สอดเห็น สอนแต่คนอื่น คอยจับผิดประจานผู้อื่น แต่ตัวเราเองกลับเอาตัวเองไม่รอดเลย

ผมอยากจะระบายลงพันทิปมากกว่านี้นะครับ รายละเอียดต่างๆ ถ้านึกอะไรจะพิมพ์ลงมาเรื่อยๆนะครับ จะได้แลกเปลี่ยนแชร์ประสบการณ์กัน