ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะงดการแสดงความคิดเห็นและตอบโต้ด้วยความรุนแรง

ผมตัดสินใจที่จะทำ หลังจากที่ได้อ่านข้อความด้านล่างนี้ครับ


เย่อหยิ่งจองหอง

21 กรกฎาคม 2013 — David C. McCasland

อ่าน: สุภาษิต 8:12-21

" เราเกลียดความเย่อหยิ่งและความจองหอง และทางของความชั่วร้ายกับวาจาตลบตะแลง " - สุภาษิต 8:13

อ่านพระคัมภีร์ภายใน 1 ปี: สดุดี 29-30
กิจการ 23:1-15

ในหนังสือนวนิยายเรื่องสครูว์เทป เลทเทอร์ส (Screwtape Letters) ของ ซี. เอส. ลูอิส หัวหน้ามารสั่งให้สาวกใหม่ของตน หันความคิดของคริสเตียนไปจากพระเจ้า แล้วมองไปที่ความผิดพลาดของคนรอบข้างในคริสตจักรแทน

ระหว่างการนมัสการวันอาทิตย์ ผมรู้สึกว่าตัวเองเสียสมาธิและรำคาญคนข้างๆ ที่ร้องเพลงทั้งเสียงดังและเพี้ยน มิหนำซ้ำในช่วงอ่านพระคัมภีร์ก็ยังอ่านไม่พร้อมกับคนอื่น แต่เมื่อที่ประชุมก้มศีรษะอธิษฐานเป็นการส่วนตัว ผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า พระเจ้าคงจะพอพระทัยจิตใจของคนนั้นมากกว่าความรู้สึกกล่าวโทษที่พระองค์ทรงเห็นในใจของผมแน่ๆ

ไม่กี่วันต่อมา ผมได้อ่านพระธรรมสุภาษิต 8 และสะดุดใจกับข้อ 13 ที่บอกว่า “เราเกลียดความเย่อหยิ่งและความจองหองและทางของความชั่วร้ายกับวาจาตลบตะแลง” ในพระธรรมบทนี้ทั้งบท สติปัญญาได้เรียกร้องให้เรามีหัวใจที่เข้าใจ สุภาษิต 8:5) และแสวงหาชีวิตที่พระเจ้าพอพระทัย (สุภาษิต 8:35) ไม่เช่นนั้นเราจะดำเนินชีวิตด้วยทัศนคติที่คิดว่าตนนั้นเหนือกว่าผู้อื่น ทั้งที่ภายในใจค่อยๆตายลงเรื่อยๆ (สุภาษิต 8:36)

ความหยิ่งผยองเป็นดาบที่สร้างรอยแผลให้ทั้งผู้ใช้และผู้ที่ถูกกระทำส่วนความยโสปล้นทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงปรารถนาจะประทานให้แก่เรา แต่ “บำเหน็จของความถ่อมใจและความยำเกรงพระเจ้าคือความมั่งคั่งเกียรติและชีวิต” (22:4) – DCM

พระผู้ช่วยถ่อมพระองค์ทรงเป็นแบบจงอย่าแอบคิดเปรียบเทียบเหนือใครๆโดยพระคุณความอ่อนแอเกิดผลได้เราถ่อมใจพระองค์ทรงโปรดปราน - Bosch
ความจองหองนำมาซึ่งความอับอายแต่ความถ่อมใจนำมาซึ่งสติปัญญา

ที่มา : http://thaiodb.org/

..................................................................

ผมเชื่อว่า ความรุนแรง ก้าวร้าว ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น  แต่ความรัก ความเข้าใจ และให้อภัยต่างหาก ที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

สิ่งใดที่เคยทำให้เพื่อนสมาชิกไม่พอใจ ไม่สบายใจ ผมขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

ธันวา ไกรฤกษ์