คนๆนึงที่เกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง
ชีวิตไม่ได้ลำบากอะไร
ในชีวิตมีหน้าที่เรียนๆๆๆและเรียน
จุดหักเหใหญ่ที่สุดในชีวิตจุดแรกคือ
พ่อกับแม่แยกทางกัน กลายเป็นเด็กบ้านแตก
แต่ไม่เคยทิ้งการเรียน
มีโอกาสได้เรียนในระดับอุดมศึกษาเอกชนที่มีชื่อเสียงติดอันดับประเทศ ชีวิตดีดี้เนอะ
แต่จุดหักเหที่2ระหว่างที่เรียน
พ่อป่วยกลายเป็นคนพิการ
เราเรียนถึงปี4เรียนไม่จบ
เพราะไม่มีเงินเรียน
จากคนที่ไม่เคยทำงานไม่เคยลำบาก
ต้องปากกัดตีนถีบ
เคยเหลือเงินทั้งตัวแค่7บาท
ต้องเอาไปซื้อมาม่าให้พ่อแล้วเราอดเอา
ร้อยมาลัยขายก็เคยทำแล้ว
รับจ้างขายของก็เคยแล้ว
เป็นแม่ค้าก็ทำแล้ว
พนักงานร้านสะดวกซื้อก็เป็นมาแล้ว
พนักงานบริษัทก็ทำแล้ว
เหมือนชีวิตจะดีขึ้น
วันนึงพ่อที่เกือบจะช่วยตัวเองได้หลายอย่าง
ก็มาล้มลง เราต้องออกจากงานเพื่อมาดูแล
เพราะเราไม่เหลือใคร เรามีแค่พ่อ

เคยมีความฝันอยากทำงานตามสายที่เรียน
แต่วันนี้คงทำได้แค่ฝัน
นั่งมองเพื่อนรุ่นเดียวกันประสบความสำเร็จ
ไม่เคยอิจฉานะดีใจกับเพื่อนเสมอ
มามองชีวิตตัวเอง แล้วได้แต่คิดว่า
สวรรค์คงกำลังทดสอบชั้นสินะ
บททดสอบนี้โหดมากนะ
ตอนนี้ตกงาน
เหลือเงินทั้งตัว100บาท
ยังไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง
ถามว่าทำไมไม่ไปทำงาน
อยากทำสิ แต่ไม่มีเงินไปทำงาน
ไม่มีทรัพย์สินอะไร
อะไรที่ขายได้เปลี่ยนเป็นเงินเป็นค่าข้าวพ่อหมดแล้ว
บ้านที่เคยเป็นสมบัติของปู่ของย่า
ก็ถูกเปลี่ยนมือไปเป็นของคนอื่น
ด้วยความไว้ใจของคนในบ้าน
อยากบอกฟ้าว่า ถ้าจะทดสอบ
เอาให้จบเลยนะ แต่จำไว้ชั้นไม่ยอมแพ้หรอก

ถ้าฟ้าจะพอเมตตา ขอให้เจอทางออกทีเถอะ

แค่เครียดอยากระบาย!!!!