ขออนุญาตมาระบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นในกระทู้นี้หน่อยนะคะ กระทู้นี้อาจมีความรุนแรงทางภาษาและพฤติกรรมบางอย่างค่ะ จึงขอตั้งเป็น 18+

บางคนอาจคิดว่าเข้ามหาลัยแล้วจะไปหาแฟนที่นั่น ไปหาเพื่อนเยอะๆ ถ่ายรูปกลุ่มเก๋ๆ เมาท์แตกกันในหอพัก เป็นเพื่อนที่สนิทกันตลอดไป จนเรียนจบทำงาน

แต่จริงๆแล้ว ความจริงอาจไม่ได้เป็นอย่างนั้น..

เราจบมาจากโรงเรียนหญิงล้วน เอกชนในกรุงเทพ สังคมที่เราอยู่เป็นสังคมที่ใสๆมากค่ะ

คนภายนอกจะชอบมองว่าเด็กโรงเรียนนี้ดูรวย น่าจะหยิ่ง เรียบร้อย มีแต่คนเก่งๆด้วยแน่ๆ
แต่จริงๆแล้ว เพื่อนๆที่เรารู้จักในโรงเรียน เป็นสังคมที่"ไฮโซติดดินค่ะ"

ไฮโซติดดิน(เป็นศัพท์ที่เราคิดขึ้นเองจากสิ่งที่ได้เจอ) คือเป็นคนที่มีฐานะดี แต่ชอบใช้เงินประหยัด กินข้างทางก็ได้ เดินป่า ลุยเขาเปื้อนโคลน
ไม่หยิ่งว่า เราเป็นคนมีฐานะ จะต้องมากินอาหารหรูๆแพงๆสิ
ิเพื่อนเราในโรงเรียนไม่ใช่แบบนั้นเลย ทำได้ทุกอย่างเหมือนคนทั่วไป


ซึ่งมีอะไรก็จะช่วยเหลือกันตลอด จะไปเที่ยวนั่งท้ายกระบะ เดินตลาดสดกันได้อย่างสบายใจ ไม่ติดหรู ไม่เฟค ไม่ใส่หน้ากาก

ฐานะบ้านเราก็ไม่ได้รวยนะแต่พอมีพอกิน  บ้านเป็นบ้านสวน ปลูกผักผลไม้ไว้กินเอง ถ้าเหลือก็เอามาขาย พ่อแม่ทำงานรับราชการ

การที่เราได้มาอยู่ในสังคมแบบนี้ทำให้เราไม่เคยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเลยสักนิด ที่เราฐานะไม่เหมือนเพื่อน
และเราก็ดีใจมากที่เราได้เพื่อนดีๆแบบนี้

สังคมแบบนี้ ทำให้เราไม่ทันคนจากโลกภายนอกเท่าไหร่ เราจึงจะโดนหลอกอยู่เสมอ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ จากกระทู้ตอนไปเมกา (ลิลี่เพื่อนรัก ซึ่งตอนนี้คุยกันปกตินะ ไม่โกรธอะไีร) m.ppantip.com/topic/33653316?
และกระทู้คำถามที่เกือบโดนหลอกให้ขายของให้ m.ppantip.com/topic/35038799
หลังจากก้าวเข้าสู่รั้วมหาลัย..

หลังจากจบม.6เราติดมหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง
ซึ่งมหาลัยค่อนข้างไกลบ้านจึงตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่หอในหญิง  กับเพื่อนๆจากโรงเรียนมัธยมอีก 3คน แต่เพื่อนอีก3คนอยู่คนละคณะ(เจอร์อิ้ง) ทำให้มีเวลาเจอกันน้อย
ส่วนเราฉายเดี่ยวจากเพื่อน3คนอยู่คณะบริหาร คนเดียวในกลุ่ม

พอเข้าปีหนึ่ง ก็ได้รู้จักเพื่อนในเจอร์ทุกๆคน
ปกติเวลาเราไปเจอคนที่ไม่รู้จัก เราจะไม่ชอบทักใครก่อน
แต่มีเพื่อนผู้ชายในคณะเดียวกันทักเฟสมาทำให้เรารู้จักเพื่อนคนนี้ในคณะเป็นคนแรก

เนื่องจากเพื่อนคนนี้เป็นคนค่อนข้างเข้ากับคนง่าย ทำให้กลุ่มเริ่มขยายตัวมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ภายในกลุ่มนั้นกลับมีเราแค่ผู้หญิงคนเดียว
เราจึงถูกนินทาว่า แร่ (?) //ตอนนั้นงงมากข่าา

จนมีเพื่อนผู้หญิงคนนึง
มาฉุดเราให้เข้าไปอยู่ในกลุ่มนาง
(ขอเรียกเพื่อนคนนี้ว่านางแล้วกัน)
นางเป็นคนต่างจังหวัด นอนอยู่หอนอกคนเดียว

หลังจากที่ได้รู้จักนาง
เรามองเห็นว่านางเป็นคนดูเรียบร้อยมาก!
เรียนก็เก่งแบบโคตรเทพเลย
นิสัยก็ดูเฮฮา ใจกว้าง ชอบอะไรคล้ายๆเรา
แล้วด้วยนิสัยง่ายๆของเรา ทำให้เราสนิทกับนางมากขึ้น..


เมื่อเราขึ้นปี2 เราต้องย้ายหอจากหอในไปหอนอก
ทำให้เราต้องห่างจากเพื่อนมัธยมไปเพราะต้องย้ายไปอยู่หอนอกคนละหอ
เราเลยตัดสินใจย้ายมาเป็นเมทอยู่กับนาง

ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น
จนถึงขั้นว่า สนิทกันมากเกินไป..
้

พอได้มารู้จักนางแบบจริงๆในเวลา3ปีเต็ม ทำให้รู้ว่า..คำว่า เกรงใจ ไม่ได้อยู่ในส่วนจิตใจของนางเลย
(ขอเริ่มจากเล็กๆก่อน)

ปกติเวลาอยู่หอ จะมีครีมโลชั่น ยาสระผม สบู่อะไรเป็นของส่วนตัวอยู่แล้ว ต่างคนต่างมีใช้
แต่นางชอบมาลักเล็กขโมยน้อยแอบใช้ของเราเวลาเราเผลอ

แต่ตรุก็เห็นไงงงงง=___=
นางคงคิดว่าเราโง่วว จนไม่รู้เรื่องอะไร
แค่ไม่พูดอะไรเราก็ปล่อยๆ
เพราะตามนิสัยเราก็ไม่ค่อยอะไรกับใคร
ไม่อยากต้องมานั่งคิดเยอะ
อะไรที่ปล่อยได้ก็ปล่อยๆไป

ตลอดเวลาที่รู้จักนางมาก็มาแอบใช้ของส่วนตัวเราตลอดทั้งๆที่ของของนางก็มีเช่นกัน

จนมีอยู่วันนึง..
โลชั่นเราหมด เราก็ต้องไปซื้อมาใหม่
ก็ลงไปซื้อจาก เว่นเว่นที่เปิด24ชม.

ซื้อมาก็ใช้ไปแค่ครั้งเดียว
เราก็ไม่อยู่หอนานเป็นอาทิต
ถ้าจำไม่ผิดเราน่าจะไปตจว.
แล้วนางก็อยู่หอ

จนเรากลับมาอีกที
อาบน้ำจะใช้โลชั่นสักหน่อย

เห้ยยยยยยยยยยยย


หยิบขวดโลชั่นขึ้นมา เบาโหวงเหมือนสำลีลอยน้ำ =__="
คือนางแอบใช้โลชั่นเราจนเหลือครึ่งขวด
//อิชั้นยังไม่ทันได้ใช้เลยค่ะ ทำดีทำดี


แต่เราก็ไม่ได้ไปว่าอะไรนางอยู่ดี

จนมาเจออีกก ยาสระผมข้าพเจ้าหมด!
เราเลยสงสัย ว่าทำไมหมดไว?
ทำไมขวดยาสระผมของนางนี่ตั้งมาเป็นเดือนๆ
ไม่เห็นจะหมดสักที ?


หลังจากสิ้นคำถามที่ข้าน้อยคิดอยู่ในใจ
เลยลองไปยกขวดยาสระผมนางดู


โอ้วแม่เจ้าาาาาาา
ยาสระผมนางมีอยู่เต็มขวด
ไม่หายไปเลยสักหยดเดียว
ตลอดเวลาที่เราเห็นนางมา
ก็เห็นว่านางสระผมตลอด

มีสองคำถามที่คิดอยู่ภายในใจคือ
1.นางอาจสระผมด้วยน้ำเปล่า?
2.นางน่าจะใช้ยาสระผมของเรา

บางคนที่อ่านมาถึงตรงนี้
อาจคิดว่า มันเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ให้ยืมกันได้ ไม่เห็นเป็นไร

แต่สิ่งที่เราคิดคือ
พ่อแม่เราหาเงินมาเหนื่อยค่ะ
กว่าเราจะได้มายืนอยู่ที่จุดๆนี้

จะบอกว่าเรางกกับเพื่อนก็ได้
แต่ของใช้สมัยนี้ก็แพง เราก็ไม่อยากรบกวนพ่อแม่
ตอนนี้เรามีหน้าที่เรียน เราก็เรียนไป
พ่อแม่ไม่ได้หาเงิน เพื่อมาให้"เพื่อนของลูก"ใช้
แต่เค้าหาเงินมา เพื่อให้เราใช้ ได้กินอยู่สบาย

ขอบอกว่านี่เเค่เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยมากกับสิ่งที่เราเจอมา
(ขอเวลาไปนั่งพิมใหม่ เดี๋ยวตัวอักษรเกินนะคะ)