ความรักของผม (ความรักเกย์) เมื่อช่วงยังเป็นวัยรุ่น สักอายุราว 16 ปี ผมนี้ฮอตมากครับ ตอนนั้นผมตัวเล็ก ดำ(เนียน) ตาตี๋ ผมเป็นลูกคนจีน แต่ชอบเล่นกีฬากลางแจ้ง แบบไม่กลัวแดดเลยทีเดียว ช่วงนั้นเรียกได้ว่า เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นเลยครับ ยิ่งช่วงตอนเรียนมหาวิทยาลัย (ผมเรียนมหาวิทยาลัยชื่อดัง ภาคเหนือ)แฟนแต่ละคนผมคบได้ไม่เกิน 2 เดือน ผมก็หาเรื่องเลิกไปคบคนใหม่ ซึ่งตอนนั้นไม่คิดอะไรมาก
                 พอมาช่วงวัยเริ่มทำงาน (ปัจจุบันผมอายุ 26 ปี) *** ลักษณะของผมจะแมนๆหน่อยครับ ผมจะออกเฉพาะตอนอยู่กับคนที่รู้จัก ถ้าเดินผ่านไปมา จะไม่รู้เลยว่าผมเป็น / จนผมมารู้จักกับแฟนคนนึง อายุเท่ากัน เล่นกีฬาด้วยกัน ตอนนั้นผมย้ายไปอยู่กับเค้าเลยที่ห้อง ทุกสิ่งทุกอย่างผมจะพึ่งเค้าตลอดทุกเรื่อง เรื่องงาน เงิน การเดินทาง สุขภาพ เสื้อผ้า เที่ยว ผมไปกับเค้าหมดแบบไม่ต้องพึ่งเพื่อนเลย ชีวิตตอนนั้นผมเลยคิดว่าไม่มีเพื่อนก็ได้ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ในเมื่อเรามีคนนี้อยู่ ผมคบคนนี้เป็นระยะเวลา 4 ปีเต็ม ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันเราคบกันแบบเพื่อน จนเค้าพูดมาว่า เราเหมาะที่จะเป็นเพื่อนกันมากกว่า เราเลยต้องจบความสัมพันธ์นั้นไป คนนี้สอนบทเรียนผมหลายเรื่องมากๆ จนทำให้ผมโตขึ้น และมองความรักเป็นเรื่องจริงจังมากขึ้น ผมบอกกับตัวเองว่า ถ้าผมจะมีรักครั้งต่อไป “ผมจะรัก และดูแลคนนั้นให้ดีที่สุด” เค้าจะเป็นคนที่โชคดีที่สุดที่ได้เป็นผัวผม 555555+ ตอนนี้ผมก็มีคุยๆคบๆไปเรื่อยๆ เจ็บทุกครั้งที่เลิกลาความสัมพันธ์กับทุกครั้ง เพราะผมทุ่มเทให้เค้าไปหมดทั้งใจ เพราะตั้งใจไว้ว่าผมจะดูแลเค้าให้ดีที่สุด
ผมคงต้องชดใช้กรรมที่ผมทำกับคนเก่าๆที่ผ่านมาใช่ไหมครับ มันถึงเวลานี้แล้วใช่ไหม ที่ทุ่มเทความรักไปให้ใคร เค้าก็จะไม่เห็นค่าที่เราทำให้เค้าเลย จนทุกวันนี้ผมแทบจะไม่มีคนคุยด้วยเลย มีคนเข้ามาก็มาแปปๆแล้วก็หายไป *** ผมเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่แยกทาง การมีแฟนมันอาจจะทำให้ผมได้รับความรักที่ขาดหายไปผมรู้สึกแบบนั้น ผมเลยไขว่คว้าหาความรักมากกว่าคนอื่น จนหลายคนคิดว่าผมบ้าผู้ชาย
ขอบคุณที่ฟังผมระบายนะครับ