...จากวันนั้น ฉันไม่รู้ว่านานเท่าไร ที่เราได้จากกัน...

...วันนี้ได้มองตา ตาดวงเดิมคู่นั้นอบอุ่นเหลือเกิน...

ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ

เพราะอดีตที่เคยผ่านมา
เพราะน้ำตายังรินไหล
เพราะมีคนที่เดินจากไป
และหัวใจยังอ่อนล้า

เพราะบางเพลงที่เคยร่ำร้อง
เพราะทำนองยังทำร้าย
เพราะว่าเธอมาเปลี่ยนความหมาย
ให้หัวใจให้กลับมาเหมือนเดิม

ยิ่งลืมเธอเท่าไร ยิ่งเปิดใจให้ใคร
ก็ยิ่งทำให้ใจทรมาน แต่คิดถึงเธอเมื่อไร
มองย้อนไปวันวาน ทำให้ใจฉันเองได้เป็นสุข

ฉันไม่ได้เกลียดการรอใครสักคนหรอกนะ
เพราะว่ายิ่งรอนานแค่ไหนตอนที่ได้พบกันก็จะ "ดีใจ" ไม่ใช่เหรอ

รักใครโดยความบังเอิญ บังเอิญเจอ บังเอิญได้คุย และก็เผลอให้ใจไปหมดใจ
แถมยังไม่สามารถเอามันกลับมาได้อีกรวมถึงความรู้สึก
การที่คุยกันมานาน คุยกันมาก่อน ก็ยังแพ้คนที่เข้ามาคุยทีหลัง
"เพราะคำเดียว ระยะทาง ที่มาขวางกันเราไว้"

รักใคร ชอบใคร คุยกับใคร แต่อยู่ไกลกัน มันลำบากนะครับ
มันคิดถึง มันทรมาน อยากเจอก็ไม่ได้เจอ บางคนบอก Facetime
มันก็เห็นแค่ผ่านหน้าจอแค่นั้น จะไปสู้อะไรกับคนที่เขาได้เจอกันทุกวัน
แค่เจอกันทุกวัน หัวใจเธอก็เทไปให้เขาหมดแล้วทั้งใจ

เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีรึเปล่า
เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่
เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว
เธอยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม

ทำไมถึงยังรอ ? ทั้งที่ในใจก็รู้ว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว
"ไม่มีอะไรที่เหมือนเดิม แม้กระทั่งใจคน"
ที่ยังรอ ก็เพราะว่าใมันยังคิดอยู่น่ะสิว่าวันนึงมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
...ดื้อจริงๆเลยผมเนี่ย...

คนที่เราเคยรักมากที่สุด คนที่เราเคยผูกพันธ์มากที่สุด คนที่เราแคร์มากที่สุด
วันนึง เขากลับไปเป็นคนที่คนอื่นต้องรัก ต้องผูกพันธ์ ต้องแคร์
ทั้งๆที่มันะเป็นผม แต่กลับไม่ใช่เลย "มันเป็นใคร"
พบเพื่อเพียงผ่าน...

ใคระไปรู้ว่าวันนึงจะมีคนที่เข้ามาทำให้เรารัก(มากที่สุด) และทำให้เราเสียใจ(มากที่สุด)
และยังทำให้เราไม่สามารถรักใครคนอื่นได้อีกเลย เพราะเวลาะไปรักใครคนอื่น
ในใจมันจะนึกเขาตลอด และเหมือนหัวใจมันบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า
----เรายังรักเขาอยู่ ยังรอเขาอยู่----

กลับมานะครับ กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ 'รักใครไม่ได้อีกเลย'