ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นประถมต้นในโรงเรียนประจำจังหวัดค่ะ พอดีเห็นผู้หญิงใส่ชุดประถมปลาย
ดูด้านหลังคล้ายรุ่นพี่ที่เรียนพิเศษภาษาอังกฤษด้วยกัน ซึ่งเราสนิทกับพี่คนนั้นพอควร จึงกระโดดเข้าไปผลักไหล่พี่คนนั้นเต็มแรง(แรงเด็กประถม)
พอเค้าหันมา... เชี่ย!! ใครฟระ!!!(อันนี้นึกในใจ)
ความจั๋งไร๋ของเราในคราวนั้นคือ...
เค้า : (ทำหน้าตกใจ+งง)
เรา : . . . (ยิ้มกว้างมาก) อ้าว!! ไม่เจอกันนานเลยนะคะ!! สบายดีนะพี่!!
เค้า : เอ่อ... ค่ะ...(เอามือลูบหัว)
เรา : (ทำตัวร่าเริง) เคๆ งั้นไปก่อนนะ แม่หนูรออยู่

จบประโยค โบกมือแล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้พี่เค้าเป็นฝ่ายรู้สึกผิดที่จำเราไม่ได้แทน = =

ของคนอื่นมีอะไรยังไงบ้างคะ มาแชร์ความเปิ่นของตัวเองกันเถอะ