คือผมเองอายุ 20 ต้นๆยังไม่มีครอบครัวก็ไม่ทราบความคิดของคนเป็นพ่อแม่นะครับ แต่ก็พอเข้าใจว่าบางคนนานๆได้หยุดทีก็อยากไปเที่ยว แต่มองอีกมุมมันก็ดูจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือเปล่า เพราะด้วยวัยที่พร้อมมีลูกแล้วก็หมายถึงความรับผิดชอบและความเสียสละที่สูงขึ้น

อันนี้จะยกตัวอย่างที่เห็นมากับตัวนะครับ

1.เมื่อกี๊เลยสดๆร้อนๆที่ห้างที่หนึ่ง เห็นแม่กำลังเดินดูของไม่สนใจลูกเลยปล่อยให้เดินไปไหนไม่รู้ แล้วลูกก็ไปดึงแผงเลโก้ที่ร้านขายของเล่นลงมาทั้งแผงเลย คือแบบเถกระจาดหมดเลยไม่ใช่แค่ตัวสองตัวนะครับ แต่คือทั้งแผงเป็นสิบๆตัวแล้วชิ้นส่วนหลุด (แตกไหมไม่รู้) กระจายเต็มพื้นไปหมด คือความซวยตกมาที่แม่ไม่น่ารอด แต่ลูกเนี่ยไม่รู้จะถูกดุหรือตีหรือเปล่า ทั้งๆที่จะเรียกว่าผิดก็ไม่เชิง (ดูจากวัยไม่น่าเกิน 3 ขวบ คงไม่รู้ประสีประสาอะไรมาก)

2.เมื่อวานไปดูจังเกิลบุ๊คมา (เมาคลีลูกหมาป่านี่แหละ) เจอสองเคสเลยครับ เคสแรกนี่เด็กน้อย 3-4 ขวบมากัน 3 คน คือพามาดูซาวน์แทร็คและเดาว่าที่บ้านอาจมีความรู้พูดอังกฤษกันบ้างหรือสอนมาบ้าง หนูก็ดูๆแล้วถามกันทั้งเรื่องว่าคำนี้มันแปลว่างี้ๆใช่ไหม (คาดว่ายังอ่านซับไม่ออกน่าจะเน้นฟังกันแล้วแปล แถมยังไม่นั่งกับที่ด้วย เดินไปเดินมาระหว่างที่นั่งแล้วไปโยกๆเลาะคนข้างหน้า ที่น่าแปลกใจคือเอ้ยพ่อแม่ไม่ว่าไรเลยอ่ะ อีกเคสคือเดกน้อยมากน่าจะสักขวบนึงพานั่งรถเข็นเด็กเข้ามาเลยแล้วร้องทั้งเรื่องแบบว่าแหกปากดังมากพ่อแม่ก็ไม่พาออกไปนั่งดูจนจบ

3.อันนี้ในร้านข้าวแบบว่าหยอกๆให้เด็กน้อยกรี๊ดไม่พอใจ อารมเหมือนแกล้งเด็กมากกว่ายิ่งกรี๊ดคนแม่นี้ก็ขำหัวเราะชอบใจแล้วยิ่งแกล้งอีกคือแบบเสียงเด็กกรี๊ดแหลมๆนี่มันน่ารำคาญมากจริงๆนะ

จริงๆมันมีอีกเยอะแยะมากมายนะแต่ยกมาย่อๆ คือเข้าใจหัวอกนะแต่ก็นึกถึงคนอื่นบ้างก็ดีเพราะบางเหตุการมันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆสำหรับบางคนนะ บางคนพาเด็กตัวเล็กออกไปเที่ยวเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็น อันนี้ญาติตัวเองเลย ลูกกลับมาป่วย (เด็กอายุ11เดือน)