คนขายข้าวมันไก่บอกว่า  "สะใจที่ได้ฆ่าหมา"  
สำหรับเขา  คงจะหายแค้นแล้ว  ที่ลูกถูกหมากัด

แต่เรื่องไม่จบ  เพราะทำเกินกว่าเหตุ จนกลายเป็นความผิดตามกฎหมาย

เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สอนใจ และสะท้อนถึงปัญหาในสังคมปัจจุบัน
  
พ่อแม่รังแกฉัน......แทนที่จะสั่งสอนลูกว่า  ควรมีเมตตากรุณาต่อสัตว์  กลับปล่อยปละละเลยให้ลูกไปรังแกทำร้ายหมา
                          เจ้าขาวก็เพียงแต่ป้องกันตัวเอง  

                          ส่วนเด็กก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก
                          เพราะขาวได้รับการฉีดวัคซีนเรียบร้อย  และไม่มีเขี้ยวแหลมคมเหมือนหมาทั่วไป
                          
                          ทางผู้ดูแลก็รับผิดชอบค่าใช้จ่ายรักษาพยาบาลเต็มที่
                          ทั้งยังป้องกันโดยการใส่ตะกร้อ  หรือผูกเจ้าขาวไว้  
                          และจะนำไปเลี้ยงที่อื่นหลังสงกรานต์

คนขายข้าวมันไก่  นอกจากไม่มีปัญญาแล้ว  ยังอาจมีปัญหาทางจิตประสาท  อีกด้วย  
                          ตกเป็นทาสของความโกรธ ความอาฆาตพยาบาท
                          ไม่เกรงกลัวบาปกรรม   ไม่เกรงกลัวกฎหมาย   และไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมา

เรื่องนี้จึงจบในส่วนการแก้แค้นของคนโง่ บ้า ใจบาปหยาบช้าคนนึง
ส่วนผลกรรม  และผลตามกฎหมาย จากการกระทำของเขายังคงดำเนินต่อไป

เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ปัญหาเรื่องการอยู่ร่วมกันของหมากับคน  แต่ยังสะท้อนให้เห็นถึง
ปัญหาครอบครัว......เด็กที่มีพ่อแม่แบบนี้  จะเติบโตเป็นคนแบบไหนต่อไปในอนาคต
ปัญหาการใช้ความรุนแรง โดยเฉพาะต่อผู้อ่อนแอ ด้อยโอกาส....... คนที่ทำเรื่องอำมหิตแบบนี้ได้  เป็นภัยสังคม  ทั้งต่อสัตว์และคนด้วยกัน

หากคนขายข้าวมันไก่มีสภาพจิตปกติ  มีศีลธรรม
จะรู้จักวิเคราะห์ถึงสาเหตุของปัญหา  และใช้วิธีแก้ปัญหาอย่างมีสติปัญญา และมีเมตตากรุณา  
ไม่แก้ปัญหาแบบผิด ๆ  จนสร้างปัญหาที่หนักกว่าเดิมให้กับตัวเอง ครอบครัว  และสังคม แบบนี้