การเดินทางของ อ้วนน้อย (น้องมะลิ) หมาจรจากอุบล สู่โคราช บ้านใหม่ที่รักและเข้าใจ



จุดเริ่มต้น 



เมื่อช่วงหัวค่ำ 17 กย 2567 มีคนเอา อ้วนน้อย มาปล่อยหน้าบ้านช่วงเช้ามืด ซึ่งงบ้านผมติดถนน ติดตลาดวาริน รถมาซื้อของกันแต่เช้ามืด ดีหน่อยไม่เดินออกถนน รถชนแย่เลย

ซึ่งเมื่อ 2 วันก่อนหน้าก็มีคนเอามาปล่อยหน้าบ้านเหมือนกัน แต่ตัวนั้นพอดีมีคนที่มาซื้อของบ่อยๆ หมาเขาพึ่งเสีย เลยส่งมอบให้เขาไปเลี้ยง และเท่าที่ดู เหมือนว่า 2 ตัวนี้จะเป็นคลอกเดียวกัน  





อ้วนน้อย เป็นตัวเมืย อ้วนกลม น่ารัก ใส่ถุงเท้า 4 ข้างเลย










- น้องกำลังดื้น ชอบกัด แทะรองเท้า สิ่งของต่างๆ












บ้านผมเป็นอาคารพาณิชย์ติดตลาด ติดถนน เวลาเลี้ยงน้องก็เลื้ยงในที่แคบซึ่งเป็นทางเดิน บ้านค้าขายของก็จะเยอะไม่มีพื้นที่เท่าไหร่
















บางที่น้องก็เดินไปหลังบ้านซึ่งเป็นพื้นทื่ครัวเล็กๆ นอนเล่นบ้าน




ช่วงเปิดร้านก็ต้องทำที่กั้นไว้ ไม่ให้ออกนอกถนน พอให้ได้เดินเล่นบ้าง น้องก็จะฉี อึ ในบ้าน ก็ต้องทำความสะอาดบ่อยหน่อย 


















บางที่ผมก็เอาไปร้านในตลาด ซึ่งมีชั้น 3 ที่วางอยู่ เพราะว่าฝ้าเพดาพังคนอยู่ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้เปิดโล่ง มีพื้นที่กว้างกว่าบ้านที่ติดถนน แต่ตอนกลางคืน น้องก็ร้อง เกรงใจเพื่อนบ้านเหมือนกัน 




ตอนอยู่บ้าน อ้วนน้อยชอบไล่กันขาผม และทุกคน 55 บางที่แม่ก็เอากระดาษตี บางที่ก็ฉี อึ ไม่เป็นที่ แม่ก็บ่นบาง แต่แกก็รักเก็บและทำความสะอาด




ตอนน้องมาอยู่ ก็พยายามโพสหาบ้านตามเพจต่างๆ เกือบ 10 เพจ  
 


ก็มีคนติดต่อมาบ้าง แต่ 
- ไม่ค่อยมีความตั้งใจเลี้ยงให้ดี
- บางคนเอาไปจะฉีดยาทำหมั่นเท่านั้น เพราะประหยัด ผมก็เลยไม่ให้
- บางคนผมบอกว่าตอนมารับผมขอถ่ายรูปคนมารับกับน้องหน่อย ก็ไม่ยอม ก็เลยไม่ให้ 
- บางคนอยากได้หมาพันธุ์เพื่อเอาไปทำธุระกิจต่อ พอรุ้ว่าหมาจร ก็บอกไม่เอา 555

สรุปว่าเลยหาบ้านให้น้องไม่ได้ บางคนเวลาหาบ้านก็รีบๆส่งให้คนอื่นไปเลย ไม่เช็ค ไม่ดู ไม่คุยอะไร
ผมนี่ ใครติดต่อมาก็มานั่งดู Facebook คนนั้นก่อน ถ้าใครไม่มีข้อมูลอะไร หรือบล็อคไว้ ผมก็จะผ่านทันที เพราะแค่นี้ก็รู้แล้วว่าไม่จริงใจ
ที่ต้องทำแบบนี้ เพราะเวลาเลี้ยงเขาเราก็รักเขาแล้ว เวลาให้ใครไปถ้าเขาเลี้ยงไม่ดี ก็จะเสียใจ 
เสียเวลาหน่อย แต่ได้คนดีๆ ก็คุ้มค่า