ฮัลโหลล! ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เจ้าของกระทู้เป็นมือใหม่ หัดเขียน อาจจะดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่อยากแบ่งปันเรื่องราวความรักของเรา
หากผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าตัวอักษรขาดตกยังไง ขอโทษด้วยนะ
*เรื่องราวนี้เป็นเรื่องจริง และจบไม่สวยงามเหมือนที่ฝันไว้ แต่เขาจะอยู่ในใจตลอดไป*
เจ้าของกระทู้เป็นคนนึ่งที่ชอบ เรื่องราวเกี่ยวกับ รักระยะทางไกล ในความคิดของเราคิดว่า รักระยะทางมันสามารถพิสูจน์ได้หลายอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นระยะทาง เวลาที่ต่างกัน ต่างศาสนา ต่างวัฒนธรรม ต่างภาษา หรือต่างอายุ มันดูไม่ง่าย และไม่ยากไปพร้อมๆกัน
ก่อนจะมาเล่าประสบการณ์ตัวเอง เราก็ลองอ่านประสบการ์ของคนอื่นมาบ้างนะ สมหวังและได้เจอกันมีเยอะมาก รู้สึกอิจฉาไปเลยย โอ้ย กรี๊ดแทน ฮาฮา
*ข้ามไปช่วงเดือน ธ.ค.ก็ได้นะ เพราะช่วงแรกไม่มีไรเลยจริงๆ*
*ภาพประกอบอยู่ข้างล่างกระทู้นะ หาได้เท่าที่มี บางทีก็ลบตอนทะเลาะกัน ฮืออ*
กันยายน 58 ที่ผ่านมา เรารู้สึกเบื่อ สมัครแอปเล่นหลายแอปเลย ที่เกี่ยวกับคุยแลกเปลี่ยน ภาษา บ้างก็ดี บ้างก็เจอหื่นๆ
ถ้าคนที่เล่นจะรู้นะเราก็จะเลือกคนคุยเอาแล้วกันเนอะ มีแอปนึง ชื่อ แอป Kik ใครคุยกับฝ.น่าจะรู้นะ วันนั้นรู้สึกน่าเบื่อเลยเข้าไปเล่นๆ
หาเพื่อนคุยเหงา จนมาเจอเขาทักมาขอนามว่า Joel เขาทักมา ตอนแรกเราว่าจะไม่คุยไม่ตอบนะ ไม่รู้สิ เพราะอะไร เราเลยแบบเอ่อ
ตัดสินใจตอบไป Hi หลังจากนั้น เราก็คุยกัน ถามทั่วไปบลาๆๆ อยู่ที่ไหน อายุเท่าไหร่ ยังไงบ้าง แต่ช่วงนั้นเราก็ไม่ได้อินอะไรขนาดนั้นนะ
ถามมาก็ตอบไป.. สุดท้าย เราก็ถามโจว่าเล่น Whatsapp ไหม เพราะเราไม่ค่อยเขามาในนี้เท่าไหร่ เขาก็แลกเบอร์มา เราแลกเบอร์กัน
ก็มาคุยใน whatsapp ปกติ ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตามภาษาเราเอง 55555 หลังจากนั้นเราก็ยังมีคอยถามกันบ้าง หายไปบ้าง
บางครั้งที่เราไม่ได้คุยกับโจ ก็มีแบบนึกถึงนะ เขาเป็นไงบ้าง แต่ไม่คิดจะทักไป บ้ามากพูดเลย หึหึ
ตุลาคม 58 ช่วงนั้นเราไม่ค่อยได้คุยกันนะ จนวันนั้นเราคิดจะลบเบอร์โจแล้ว เพราะไม่ค่อยได้คุยกัน
เหมือนผ่านมาและผ่านไปทุกคนแหละมั้ง (โครตคิดในแง่ลบอ่ะ เพราะส่วนใหญ่โดนแบบนี้ตล๊อดดด)
อยู่ดีๆหลังจากที่เราอาบน้ำเสร็จว่าจะลบ กำลังเล่นโทรศัพท์.. Whatsapp เข้ามาจะใครหล่ะ ก็โจไง 5555 เขาทักมาตามปกติเลย แต่เราสองคนมีฉายยาให้กัน เราเรียกเขาว่า My meow ส่วนเขาเรียกเราว่า Tiger.
โจ : เฮย์ คุณเป็นยังไงบ้าง ? จำผมได้ไหม ผม I'm your meoww
เรา : ใครนะ จำไม่ได้เลย (ที่จริงเราจำได้นะ แกล้วเขาไปงั้นแหละ)
โจ : จำไม่ได้จริงๆหร่อ ผมจำได้นะว่าคุณอายุ xx
เรา : ล้อเล่นหน่าาา จำได้ เหมียวของเรา ฮาาาาาาา เป็นไงบ้าง บลาๆ
*หลังจากนั้นก็เป็นสนทนาเดิมๆ เพิ่มเติม คุยมากขึ้นจ้าา แต่เจ้าของกระทู้ก็มีแบบรู้สึกนะ แต่ชอบบอกว่า อย่าไปรู้สึกเลย
เขาไม่น่ารู้สึกกับเราหร่อก*จนเขาแบบเริ่มชวนเราคุยมากขึ้น เรารู้สึกมากขึ้นนน แต่ชอบดึงตัวเองกลับมาตลอด
ไม่กล้าคาดหวังมากเท่าไหร่..
พฤศจิกายน 58 เราสองคนตกลงลองดูๆกันไป เลื่อนขั้นมากกว่าเดิม เร็วไปนะบางที แต่ยังไม่ใช่แฟนนะ เราคุยเจาะลึกมากขึ้น
แลกเปลี่ยนกันมากขึ้น ทั้งเรื่องส่วนตัว ครอบครัว ความรักที่ผ่านมา ความเป็มาของเราสองคน
มีวันนึ่ง เราออกไปจตุจักร เราเป็นคนไปไหน ทำอะไร ไม่ค่อยบอก แบบอยู่ดีๆคิดจะไปก็ไป ไม่บอกลาก่อนเลย
จนเรากลับมา ทักเขา เหมือนเคย แต่ครั้งนี้เขาโกรธเรา เพราะมันหลายครั้งแล้วไงประเด็น..
เรา : มาแล้ว ทำไรอยู่ ?
โจ : ทำไมคุยอยู่ดีแล้วชอบหายไป หายไปก็ไม่บอก แล้วกลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เรา : (ในใจที่คิด ตรูผิดอ่อวะ หื้มมก็ไม่นิ มั้งหรือเปล่า) ก็พูดไปนะว่าขอโทษ ถ้าไม่ชอบก็ขอโทษนะ วันหลังไม่ทำแล้ว ไว้จะบอกแล้วกัน
โจ : ให้โอกาสแก้ตัวก็ได้นะ อย่าทำอีกนะ แล้วเราก็แลกเปลี่ยน Skype กัน มาลอง Skype กัน
ธันวาคม 58 เรากับโจขยับความสัมพันธ์กัน มาเป็น LDR. คือวันนั้นโจบอกเราว่า Skype กันนะ เราก็อื่มได้ แต่ต้องรอนะ ดึกๆที่บ้านเรา
พอช่วง Skype กัน เราก็คุยกันไปเรื่อยๆ เราพูดภาษาอังกฤษไม่เก่งนะ พิมพ์อิ้งก็มั่วนะ เอาง่ายอย่างด๋อยยอะภาษาเรา ฮาฮาฮา
จนเขาเขียนอะไรสักอย่าง..
คำแรกที่เขาเขียน คุณทำให้ฉันมีความสุข เขียนเป็นไทยเลยนะ
คำที่สองที่เขียน ฉันรักคุณ ไทยเหมือนกันจ้า
คำที่สาม "เป็นแฟนกับผมนะ" ตอนแรกที่เห็นเราก็แบบเอ่อ แปลไทยผิดเปล่าวะ ช็อคสิดิมร่าสิรอไรคะ 55555 เลยบอกไปว่า เขียนอิ้งได้ไหม เพราะไม่แน่ใจ โจก็เขียนอิ้งมานะ You wanna be my gf? เราก็อึ้งเบาแต่ยังไม่ตอบ ชวนคุยอย่างอื่นไป 55555
จนเราเขียนอิ้งกลับไปว่า You wanna be my bf? เขาก็ยิ้ม แล้วก็ บอกโอเค เราสองคนก็ยิ้มกัน แบบเขินๆ >.<
เราดันลืมถ่ายตอนเขาเขียนไทยขอเป็นแฟน มัวแต่เขิน พับผ้าสิรอไร 55555
หลังจากนั้นก็คุยกันมา สอนภาษาไทยบ้าง เขาสอนอิ้งบ้าง แลกเปลี่ยนกันไป
หลังจากนั้นคู่เราก็เป็นเหมือนความรักทั่วไป อย่างว่า มีโปร ก็ต้องหมดโปรนะ จริงๆ 5555 แต่รักยังดีเหมือนเดิม เพิ่มเติม เรื่องบ้าบอของเราเอง
ความรักของเรากับเขา มีเหมือนทุกคู่นะ ทะเลาะกัน และส่วนใหญ่ทะเลาะกัน เพราะเราทำเอง เราชอบบอกโจว่า กลับไปเป็นเพื่อนกันนะ
คือช่วงที่คบตอนนั้น เราไม่คิดว่าเราจะไปกันรอดนะ แต่โจก็ยังเหมือนเดิม คำตอบเดิมคือไม่เปลี่ยนอะไรทั้งนั้น
โจจะคอยบอกตลอดว่า กลับถึงบ้านแล้ว พักแล้วนะ ไปหาแม่ คือรายงานเรา เราไม่ได้สั่ง โจทำเอง ฮาฮาฮา
รูปภาพค่าาา
ช่วงเดือนธันวาคม เรากับโจเรียนรู้กันมาในระดับนึง แต่ก็ไม่มาก ช่วงแรกเราบอกรักกันนะ พอหลังจากเดือนนี้บอกเลยไม่มี
แต่มันไม่สำคัญหร่อก มันสำคัญที่การกระทำของเรามากกว่า ในช่วงเดือนนี้ส่วนใหญ่โจกับเราโดนแฟนเก่าตาม แฟนเก่าเราเอง
แฟนเก่าคอยพยายามทำทุกอย่างให้เรากับโจเลิกกัน แต่เราสองคนก็ไปกันรอดนะ ประคับประคอง แล้วเราก็ผิดด้วย บางทีเผลอไปคุย
กับมัน ไม่โทษมันคนเดียว โทษตัวเราเอง เขาจับได้ 3 หน รอบสุดท้าย เราสัญญากับโจว่า เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก
แฟนเก่าส่งมาให้เราด้วย ไม่ต้องตกใจชื่อเรานะ
นี่เป็นส่วนนึงเท่านั้นนะจ๊ะ ความรุนแรงมีมากกว่านี้ ตอนนั้นเราแบบกลัวมาก ไม่รู้ทำไง ทำได้คือบอกความจริงโจแบบตรงๆเลย
หลังจากเรื่องราวนี้ผ่านไปก็กลับมาเป็นเรื่องราวของเราสองคน แบบเวลาที่โจไม่มีเวลา เราก็คิดมาก ทำไม อะไรวะ
คล้ายๆ ไม่เชื่อใจเลย ทุกเทศกาลที่ผ่านมา เราสองคนรู้สึกเหมือนวันธรรมดา ไม่ว่าจะเป็น คริสต์มาส ปีใหม่ หรือ วาเลนไทน์
ไม่มีคำอวยพรกันและหรืออะไรหวานๆเลยนะ คุยบ้างไม่คุยบ้าง นานๆทีจะมีหยอกล้อกันบ้าง
ประมาณนี้แล้วแต่อารมณ์ของเราสองคน บางทีเวลาเราออกไปข้างนอกไม่มีเน็ตก็จะส่งข้อความหาโจ
คือช่วงนี้ไม่มีอะรเลย เรียนรู้กันมากกว่า ไม่คุย 2-3 บ้าง เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ เราไม่ค่อยซีเรียสเรื่องแฟนไม่มีเวลาให้นะ
เพราะรู้เหมือนกันว่า ว่าเราก็ไม่ค่อยมีเวลาเหมือนกัน หลังจากนั้นเราสองคนเริ่มต่างฝ่ายตื่นไม่แบบจำเป็นต้องพูดอะไร
แต่เอาลึกๆในใจเรานะ เราอยากพูดนะ แต่เราชอบวางฟอร์มกับโจ โจก็น่าจะคล้ายๆเรานะ คือหลังๆเริ่มไม่พูดอะไรมาก แต่ยังทำเหมือนเดิม
คือคุยบอกตลอดว่าทำอะไร โจเป็นคนที่ไม่แสดงออกเท่าไหร่ พอรู้จักเรียนรู้กันไปนาน
กุมพาพันธ์ 59 เรากำกับค่อนข้างแบบรู้สึกไม่น่าไปกันรอดหว่ะ ก็คุยกับเพื่อนตลอดนะ ช่วงเดือนนี้ โจมีปัญหาเข้ามามากมาย
ม่ว่าจะเรื่องงาน ครอบครัว บลาๆ ต่างๆ เราจำได้เคยถามโจว่า เวลาที่โจมีปัญหา โจจะทำยังไง โจตอบว่า โจจะอยู่กับตัวเอง คิดเกี่ยงกับ
สิ่งที่เกิดขึ้นวนไปวนมา เอาง่ายๆ ตัดโลกเลยค่า แล้วใช่โจก็ทำแบบนั้น...
จนวันเกิดโจ เราหยุดพูดเรื่องที่เกิดขึ้น เราทำคลิปให้โจเป็นของขวัญวันเกิด..
หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลย จนเรารู้สึกเหนื่อยมาก เหมือนพยายามอยู่คนเดียว เหมือนแบบเห่ย ทำไมวะ ทำไมต้องไล่เราด้วย
ช่วงนั้นเศร้ามาก บอกๆไม่ถูก เราห่างๆๆกัน เรารู้สึกแบบ เรารักเขานะแต่ทำไมมันเหนื่อย เราเข้าใจในความหวังดีนะที่โจไม่อยากให้เรา
ต้องมาเจอแบบนี้ แต่เราเลือกแล้วปะวะ แต่แบบทำไงได้ พิมพ์ไปก็ไม่ตอบ เลยดึงตัวเองขึ้น งั้นบอกกัยตัวเอง รักตัวเองแล้วกันนะ
มีคุยบ้าง ตอบบ้าง แต่2-4วันเลย กว่าจะตอบกัน เราตัดสินใจไม่เข้าโลกโซเชียลเลย + ช่วงนั้นเราเข้ารพ.บ่อยด้วย จนวันนั้น เรากลับ
จากรพ. แล้วก็หลับนะ ช่วงที่ไม่ได้คุยกัน หลับเร็วมาก 1-2ทุ่มก็หลับ แต่วันนั้นสะดุ้งตื่น ช่วง3ทุ่มครึ่ง เลยลองเปิด Wi-fi
เข้ามาในแชทเฟส เห็นเพื่อนส่งไรมาให้ดู ลองเข้าไป..
ความรู้สึกตอนที่เห็น เราแบบน่าจะเข้าไปคุยให้รู้เรื่องเลยดีกว่า เป็นไงเป็นกัน เข้าไปใจอ่อนสิคะ รอไรรร ฮืออออ
หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับมาคุยกันปกติ ปกติเราคือ 2-3วันนะ คุยกัน เพราะช่วนั้น เราสอบด้วย เหนื่อยมาก อ่านหนังสืออีก
เหนื่อยที่สุดคือเดินทางนี่แหละ อย่างไกลลเลยยย -//////-
จนวันสุดท้ายที่เราคุยกัน..
วันนั้นเราไปสอบ มีสอบเช้า บ้านเราอยู่ไกลจากมหาลัยเลย ก็บอกเขาก่อนไป..
ปกติโจจะไม่ส่งอีโมจิ หัวใจมาเลย วันนั้นโจส่งมา และปกติโจไม่ค่อยพูดอะไรมาก คือแค่เราคุยกัน บลาๆ ให้รู้ว่า ยังอยู่นะมากกว่า
ระหว่างทางกลับบ้านเขาส่งรูปมาหาเราตลอด จนเราบอกเขา หยุดเล่นโทรศัพท์ แล้วขับรถกลับบ้านดีๆนะ
ภาพสุดท้ายห้ามเอาเป็นอย่างนะ มันไม่ดี และมันคาดชีวิตคนที่เรารักไปตลอด อย่าเล่นโทรศัพท์ตอนขับรถด้วยนะ
Long distance relationship. รักระยะทางไม่ใช่เรื่องน่ากลัว แต่ Last time เป็นสิ่งที่น่ากลัวเพราะเราไม่รู้ครั้งสุดท้าย.
หากผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าตัวอักษรขาดตกยังไง ขอโทษด้วยนะ
*เรื่องราวนี้เป็นเรื่องจริง และจบไม่สวยงามเหมือนที่ฝันไว้ แต่เขาจะอยู่ในใจตลอดไป*
ไม่ว่าจะเป็นระยะทาง เวลาที่ต่างกัน ต่างศาสนา ต่างวัฒนธรรม ต่างภาษา หรือต่างอายุ มันดูไม่ง่าย และไม่ยากไปพร้อมๆกัน
ก่อนจะมาเล่าประสบการณ์ตัวเอง เราก็ลองอ่านประสบการ์ของคนอื่นมาบ้างนะ สมหวังและได้เจอกันมีเยอะมาก รู้สึกอิจฉาไปเลยย โอ้ย กรี๊ดแทน ฮาฮา
*ข้ามไปช่วงเดือน ธ.ค.ก็ได้นะ เพราะช่วงแรกไม่มีไรเลยจริงๆ*
*ภาพประกอบอยู่ข้างล่างกระทู้นะ หาได้เท่าที่มี บางทีก็ลบตอนทะเลาะกัน ฮืออ*
ถ้าคนที่เล่นจะรู้นะเราก็จะเลือกคนคุยเอาแล้วกันเนอะ มีแอปนึง ชื่อ แอป Kik ใครคุยกับฝ.น่าจะรู้นะ วันนั้นรู้สึกน่าเบื่อเลยเข้าไปเล่นๆ
หาเพื่อนคุยเหงา จนมาเจอเขาทักมาขอนามว่า Joel เขาทักมา ตอนแรกเราว่าจะไม่คุยไม่ตอบนะ ไม่รู้สิ เพราะอะไร เราเลยแบบเอ่อ
ตัดสินใจตอบไป Hi หลังจากนั้น เราก็คุยกัน ถามทั่วไปบลาๆๆ อยู่ที่ไหน อายุเท่าไหร่ ยังไงบ้าง แต่ช่วงนั้นเราก็ไม่ได้อินอะไรขนาดนั้นนะ
ถามมาก็ตอบไป.. สุดท้าย เราก็ถามโจว่าเล่น Whatsapp ไหม เพราะเราไม่ค่อยเขามาในนี้เท่าไหร่ เขาก็แลกเบอร์มา เราแลกเบอร์กัน
ก็มาคุยใน whatsapp ปกติ ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ตามภาษาเราเอง 55555 หลังจากนั้นเราก็ยังมีคอยถามกันบ้าง หายไปบ้าง
บางครั้งที่เราไม่ได้คุยกับโจ ก็มีแบบนึกถึงนะ เขาเป็นไงบ้าง แต่ไม่คิดจะทักไป บ้ามากพูดเลย หึหึ
เหมือนผ่านมาและผ่านไปทุกคนแหละมั้ง (โครตคิดในแง่ลบอ่ะ เพราะส่วนใหญ่โดนแบบนี้ตล๊อดดด)
อยู่ดีๆหลังจากที่เราอาบน้ำเสร็จว่าจะลบ กำลังเล่นโทรศัพท์.. Whatsapp เข้ามาจะใครหล่ะ ก็โจไง 5555 เขาทักมาตามปกติเลย แต่เราสองคนมีฉายยาให้กัน เราเรียกเขาว่า My meow ส่วนเขาเรียกเราว่า Tiger.
โจ : เฮย์ คุณเป็นยังไงบ้าง ? จำผมได้ไหม ผม I'm your meoww
เรา : ใครนะ จำไม่ได้เลย (ที่จริงเราจำได้นะ แกล้วเขาไปงั้นแหละ)
โจ : จำไม่ได้จริงๆหร่อ ผมจำได้นะว่าคุณอายุ xx
เรา : ล้อเล่นหน่าาา จำได้ เหมียวของเรา ฮาาาาาาา เป็นไงบ้าง บลาๆ
*หลังจากนั้นก็เป็นสนทนาเดิมๆ เพิ่มเติม คุยมากขึ้นจ้าา แต่เจ้าของกระทู้ก็มีแบบรู้สึกนะ แต่ชอบบอกว่า อย่าไปรู้สึกเลย
เขาไม่น่ารู้สึกกับเราหร่อก*จนเขาแบบเริ่มชวนเราคุยมากขึ้น เรารู้สึกมากขึ้นนน แต่ชอบดึงตัวเองกลับมาตลอด
ไม่กล้าคาดหวังมากเท่าไหร่..
แลกเปลี่ยนกันมากขึ้น ทั้งเรื่องส่วนตัว ครอบครัว ความรักที่ผ่านมา ความเป็มาของเราสองคน
มีวันนึ่ง เราออกไปจตุจักร เราเป็นคนไปไหน ทำอะไร ไม่ค่อยบอก แบบอยู่ดีๆคิดจะไปก็ไป ไม่บอกลาก่อนเลย
จนเรากลับมา ทักเขา เหมือนเคย แต่ครั้งนี้เขาโกรธเรา เพราะมันหลายครั้งแล้วไงประเด็น..
เรา : มาแล้ว ทำไรอยู่ ?
โจ : ทำไมคุยอยู่ดีแล้วชอบหายไป หายไปก็ไม่บอก แล้วกลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เรา : (ในใจที่คิด ตรูผิดอ่อวะ หื้มมก็ไม่นิ มั้งหรือเปล่า) ก็พูดไปนะว่าขอโทษ ถ้าไม่ชอบก็ขอโทษนะ วันหลังไม่ทำแล้ว ไว้จะบอกแล้วกัน
โจ : ให้โอกาสแก้ตัวก็ได้นะ อย่าทำอีกนะ แล้วเราก็แลกเปลี่ยน Skype กัน มาลอง Skype กัน
พอช่วง Skype กัน เราก็คุยกันไปเรื่อยๆ เราพูดภาษาอังกฤษไม่เก่งนะ พิมพ์อิ้งก็มั่วนะ เอาง่ายอย่างด๋อยยอะภาษาเรา ฮาฮาฮา
จนเขาเขียนอะไรสักอย่าง..
คำแรกที่เขาเขียน คุณทำให้ฉันมีความสุข เขียนเป็นไทยเลยนะ
คำที่สองที่เขียน ฉันรักคุณ ไทยเหมือนกันจ้า
คำที่สาม "เป็นแฟนกับผมนะ" ตอนแรกที่เห็นเราก็แบบเอ่อ แปลไทยผิดเปล่าวะ ช็อคสิดิมร่าสิรอไรคะ 55555 เลยบอกไปว่า เขียนอิ้งได้ไหม เพราะไม่แน่ใจ โจก็เขียนอิ้งมานะ You wanna be my gf? เราก็อึ้งเบาแต่ยังไม่ตอบ ชวนคุยอย่างอื่นไป 55555
จนเราเขียนอิ้งกลับไปว่า You wanna be my bf? เขาก็ยิ้ม แล้วก็ บอกโอเค เราสองคนก็ยิ้มกัน แบบเขินๆ >.<
เราดันลืมถ่ายตอนเขาเขียนไทยขอเป็นแฟน มัวแต่เขิน พับผ้าสิรอไร 55555
หลังจากนั้นก็คุยกันมา สอนภาษาไทยบ้าง เขาสอนอิ้งบ้าง แลกเปลี่ยนกันไป
หลังจากนั้นคู่เราก็เป็นเหมือนความรักทั่วไป อย่างว่า มีโปร ก็ต้องหมดโปรนะ จริงๆ 5555 แต่รักยังดีเหมือนเดิม เพิ่มเติม เรื่องบ้าบอของเราเอง
คือช่วงที่คบตอนนั้น เราไม่คิดว่าเราจะไปกันรอดนะ แต่โจก็ยังเหมือนเดิม คำตอบเดิมคือไม่เปลี่ยนอะไรทั้งนั้น
โจจะคอยบอกตลอดว่า กลับถึงบ้านแล้ว พักแล้วนะ ไปหาแม่ คือรายงานเรา เราไม่ได้สั่ง โจทำเอง ฮาฮาฮา
รูปภาพค่าาา
แต่มันไม่สำคัญหร่อก มันสำคัญที่การกระทำของเรามากกว่า ในช่วงเดือนนี้ส่วนใหญ่โจกับเราโดนแฟนเก่าตาม แฟนเก่าเราเอง
แฟนเก่าคอยพยายามทำทุกอย่างให้เรากับโจเลิกกัน แต่เราสองคนก็ไปกันรอดนะ ประคับประคอง แล้วเราก็ผิดด้วย บางทีเผลอไปคุย
กับมัน ไม่โทษมันคนเดียว โทษตัวเราเอง เขาจับได้ 3 หน รอบสุดท้าย เราสัญญากับโจว่า เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก
แฟนเก่าส่งมาให้เราด้วย ไม่ต้องตกใจชื่อเรานะ
นี่เป็นส่วนนึงเท่านั้นนะจ๊ะ ความรุนแรงมีมากกว่านี้ ตอนนั้นเราแบบกลัวมาก ไม่รู้ทำไง ทำได้คือบอกความจริงโจแบบตรงๆเลย
คล้ายๆ ไม่เชื่อใจเลย ทุกเทศกาลที่ผ่านมา เราสองคนรู้สึกเหมือนวันธรรมดา ไม่ว่าจะเป็น คริสต์มาส ปีใหม่ หรือ วาเลนไทน์
ไม่มีคำอวยพรกันและหรืออะไรหวานๆเลยนะ คุยบ้างไม่คุยบ้าง นานๆทีจะมีหยอกล้อกันบ้าง
ประมาณนี้แล้วแต่อารมณ์ของเราสองคน บางทีเวลาเราออกไปข้างนอกไม่มีเน็ตก็จะส่งข้อความหาโจ
เพราะรู้เหมือนกันว่า ว่าเราก็ไม่ค่อยมีเวลาเหมือนกัน หลังจากนั้นเราสองคนเริ่มต่างฝ่ายตื่นไม่แบบจำเป็นต้องพูดอะไร
แต่เอาลึกๆในใจเรานะ เราอยากพูดนะ แต่เราชอบวางฟอร์มกับโจ โจก็น่าจะคล้ายๆเรานะ คือหลังๆเริ่มไม่พูดอะไรมาก แต่ยังทำเหมือนเดิม
คือคุยบอกตลอดว่าทำอะไร โจเป็นคนที่ไม่แสดงออกเท่าไหร่ พอรู้จักเรียนรู้กันไปนาน
ม่ว่าจะเรื่องงาน ครอบครัว บลาๆ ต่างๆ เราจำได้เคยถามโจว่า เวลาที่โจมีปัญหา โจจะทำยังไง โจตอบว่า โจจะอยู่กับตัวเอง คิดเกี่ยงกับ
สิ่งที่เกิดขึ้นวนไปวนมา เอาง่ายๆ ตัดโลกเลยค่า แล้วใช่โจก็ทำแบบนั้น...
จนวันเกิดโจ เราหยุดพูดเรื่องที่เกิดขึ้น เราทำคลิปให้โจเป็นของขวัญวันเกิด..
ช่วงนั้นเศร้ามาก บอกๆไม่ถูก เราห่างๆๆกัน เรารู้สึกแบบ เรารักเขานะแต่ทำไมมันเหนื่อย เราเข้าใจในความหวังดีนะที่โจไม่อยากให้เรา
ต้องมาเจอแบบนี้ แต่เราเลือกแล้วปะวะ แต่แบบทำไงได้ พิมพ์ไปก็ไม่ตอบ เลยดึงตัวเองขึ้น งั้นบอกกัยตัวเอง รักตัวเองแล้วกันนะ
มีคุยบ้าง ตอบบ้าง แต่2-4วันเลย กว่าจะตอบกัน เราตัดสินใจไม่เข้าโลกโซเชียลเลย + ช่วงนั้นเราเข้ารพ.บ่อยด้วย จนวันนั้น เรากลับ
จากรพ. แล้วก็หลับนะ ช่วงที่ไม่ได้คุยกัน หลับเร็วมาก 1-2ทุ่มก็หลับ แต่วันนั้นสะดุ้งตื่น ช่วง3ทุ่มครึ่ง เลยลองเปิด Wi-fi
เข้ามาในแชทเฟส เห็นเพื่อนส่งไรมาให้ดู ลองเข้าไป..
ความรู้สึกตอนที่เห็น เราแบบน่าจะเข้าไปคุยให้รู้เรื่องเลยดีกว่า เป็นไงเป็นกัน เข้าไปใจอ่อนสิคะ รอไรรร ฮืออออ
หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับมาคุยกันปกติ ปกติเราคือ 2-3วันนะ คุยกัน เพราะช่วนั้น เราสอบด้วย เหนื่อยมาก อ่านหนังสืออีก
เหนื่อยที่สุดคือเดินทางนี่แหละ อย่างไกลลเลยยย -//////-
จนวันสุดท้ายที่เราคุยกัน..
วันนั้นเราไปสอบ มีสอบเช้า บ้านเราอยู่ไกลจากมหาลัยเลย ก็บอกเขาก่อนไป..
ปกติโจจะไม่ส่งอีโมจิ หัวใจมาเลย วันนั้นโจส่งมา และปกติโจไม่ค่อยพูดอะไรมาก คือแค่เราคุยกัน บลาๆ ให้รู้ว่า ยังอยู่นะมากกว่า
ระหว่างทางกลับบ้านเขาส่งรูปมาหาเราตลอด จนเราบอกเขา หยุดเล่นโทรศัพท์ แล้วขับรถกลับบ้านดีๆนะ
ภาพสุดท้ายห้ามเอาเป็นอย่างนะ มันไม่ดี และมันคาดชีวิตคนที่เรารักไปตลอด อย่าเล่นโทรศัพท์ตอนขับรถด้วยนะ