ก่อนอื่นเราออกตัวเลยว่าเราชอบผู้ชาย 100% เพียงแต่ไม่ค่อยมีใครมาจีบ ด้วยเป็นผู้หญิงติ้งต๊อง ง๊องแง๊งมั่ง แถมตัวเล็กเหมือนเด็ก เขามองด้วยความเอ็นดูมากกว่า ทั้งๆที่ตัวเองก็อยากมีแฟน อยากมีคนคุยนะ ด้วยความเป็นคนที่ยิ้มเก่ง (อย่างเดียว) โสดมาตั้งแต่เกิดก็ชอบมองผู้ชายไปเรื่อย เจอคนที่ชอบได้แต่เก็บไว้ในใจจนเขาคาบไปกิน (เรากินแห้วแทน...) นอกจากมองผู้ชายหล่อแล้วเรายังเหล่สาวหล่อด้วยนะ....แค่มองเฉยๆไม่คิดไร มองว่าเขาน่ารักดี อีกอย่างหน้าตาอย่างเราไม่ใช่สเปกสาวหล่อหรอก (ฟันธงเลย...) แต่วันหนึ่งเราเข้าไปสมัครงาน สิ่งแรกที่ต้องเจอคือฝ่ายบุคคล แรกเจอไม่ได้คิดไรมาก ขอแค่ได้งานอย่างเดียว...นางแต่งตัวใส่กางเกง เสื้อสูทงี้ ดูเป็นสาวเท่ ตอนนั้นไม่ได้คิดไรมากเพราะคิดว่าเขาคงให้แต่งแบบนี้มั่ง ด้วยที่นางหน้าตาน่ารักมากกกก สูง หุ่นดีแหละ แต่แอบแปลกใจเวลานางสัมภาษณ์ประวัติ นั่งชิดตัวเรามากกก เราก็ยังเฉยๆ จนเริ่มงานวันแรกเวลาเจอกะนางเราก็ทักทายปกติ แต่นางส่งยิ้มหวาน เวลาเจอกันบางทีนอกจากส่งยิ้มหวานมาแต่ไกลแล้ว ยังยกมือบ๊ายบายทักทาย
มีครั้งนึงเราเจ็บเท้า เพราะรองเท้ากัด เดินกะเผลกๆ นางเดินมาทัก ถามเหมือนเป็นห่วง....เป็นอะไร เจ็บเท้าหรอ ติดพลาสเตอร์มั้ย...(ในใจตอนนั้น จะเป็นห่วงไรกัน แค่รองเท้ากัด ไม่เคยใส่นะ....แต่แอบรู้สึกดีๆนิดนึง)
ต่อมาทางอ๊อฟฟิศจัดให้พนักงานทำกิจกรรมร่วมกัน และแบ่งกลุ่มกันนางเดินมาหาเราบอกขอนั่งด้วยคน เราก็อืม ไม่มีปัญหาไร และเขาให้ทำเป็นวงกลม ต้องจับมือกันเพื่อทำวงงี้ นางเลยพูดว่า...อุ้ย ได้จับกันด้วย...ตอนนั้นเราก็งง แค่จับมือกันจะดีใจอะไรกัน (แต่เราเริ่มหวั่นไหวแล้ว)
และอีกครั้งเจอนางในห้องน้ำ เราก็ทักทายปกติ แต่นางหันมามองเรานิ่งๆแล้วยิ้มให้ ตอนนั้นทั้งงง ทั้งฟิน ทั้งหวั่นไหว (คนเดียว...5555)
คือเราไม่รู้ว่านางคิดยังไงกะเรา อาจแค่มนุษย์สัมพันธ์ดี แค่เพื่อน...แต่เราคิดไปไกลกว่านั้นดิ
ได้บอกตัวเองว่าห้ามคิด เขาไม่ได้คิดอะไรกะเราซะหน่อย หน้าตาธรรมดาๆอย่างเราคงไม่ใช่สเปกเขาหรอก ได้แค่มโนไปวันๆ ฉันชอบผู้ชายนะ ท่องไว้...ฉันชอบผู้ชาย.....