หลังจากมาทำงานเมืองนอกได้สักระยะ (เห้ยดูดีอ่ะ จริงๆแล้วมาแค่กัมพูชาไหม) รู้สึกอึดอัดมาก อยากเม้าท์มอยเป็นภาษาไทย อยากพูดภาษาไทยมาก แต่ก็ทำได้แค่ภาษาเชียน อยากจะบอกเล่าเก้าสิบเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการโดนโกง กลโกงต่าง ๆ ประสบการณ์ที่อยากจะลืม (ไม่รู้ว่ามันดีหรือว่าร้ายกันแน่) หรืออะไรต่าง ๆ นานา ทั้งลูกน้องชาวกัมพูชา ซึ่งบางทีนางก็แสบ ๆ คัน น่ากระโดดไรเดอร์คิ้กที่ยอดหน้า โอ้ยหลากหลายเรื่องเราที่ไม่อยากจะเก็บไว้คนเดียว อยากจะบ่น อยากจะอ้วกมันออกมา คับอกคับใจคับไขมันในร่างกายเหลือเกิน

กระทู้นี้นี่ขอเอาเรื่องใกล้ตัวที่ต้องพบเจอทุกวัน จนเริ่มรู้สึกเอือมระอา จะมีเรื่องอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่เรื่องลูกน้อง(เขมร)สุดที่รัก(เหรอ) คือเจ้านายเนี่ยเค้าก็เร่งรีบ อยากจะให้งานที่บริษัทมันเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาไวๆ อีกทั้งอยากให้มีลูกค้าเริ่มเข้ามาดูมาใช้บริการ เค้าก็เลย จ้างคนพื้นที่ให้มาช่วยทำงานด้วยอีก 2 คน ดังนั้นตอนนี้บริษัทสาขากัมพูชาก็จะมีคนทำงานทั้งหมด 3 คน รวมนางคนไทยนี้ด้วย แรก ๆ ที่ร่วมงานกันก็รู้สึกว่าลูกน้องเขมรให้ความสนใจ ใส่ใจถามนู้นนี่นั่นดีอยู่หรอก แต่หลัง ๆ มานี่ลายดอกเริ่มออก คือไม่สนใจจะถามงานยังไม่พอ ยังนั่งเฉย ๆ  ประดุจว่ารอให้งานมันหล่นลงมาจากฝากฟ้า เฮ้ยชีวิตจริงมันจะไปมีจากที่ไหนค่ะ ถ้าพวกคุณๆไม่ช่วยกันประโคมทำงาน ประโคมหาลูกค้า ถามหน่อยลูกค้ามันจะมาจากไหน มันจะเดินมาเคาะที่หน้าประตูบริษัท แล้ว "บองชู การ์มองตาเล่วู้" เหรอ จากประสบการณ์การทำงาน รู้สึกได้ว่า (พนักงานส่วนใหญ่)ไม่ว่าจะพนักงานคนไทย หรือ เขมรนะ เหมือนกันอยู่อย่างนึงคือ ชอบให้เจ้านาย input ข้อมุล คำสั่ง ให้ คือ คิดเองไม่ค่อยเป็น อย่างเช่นตอนเนี่ย บริษัทตั้งโจทย์ว่า "หาลูกค้าเขมรที่มีถิ่นพำนักในประเทศออสเตรเลีย เพื่อมาใช้บริการของบริษัท" ดีออก คือบริษัทเค้าตั้งโจทย์ให้แล้วไหม นางก็ควร ที่จะไปหาวิธีที่จะหาผลลัพธ์ หาคำตอบมา ว่าจะมีวิธีใดบ้างที่จะทำให้บริษัทได้มาซึ่งลูกค้าเขมร แล้วอิฉันเนี่ยจะองค์ลงประทับทันที ที่ลูกน้องตอบอิฉันว่า I don't know. I can not find them. ความพยายามของพวกเธอมีกันบ้างไหม

ก็อุตส่าห์สอนให้คิดแล้วนะคะว่า ลองนึกดูซิว่าถ้าเราไปอยู่ออสเตรเลีย เราอยากจะเจอพรรคพวกของเรา คนชาติเดียวกับเรา ได้ที่ไหนบ้าง อย่างคนไทยเนี่ย ถ้าอยากเจอคนไทย ไปย่านไชน่าทาวน์ ถูกต้องไหม คิดซิคิด ............... เออใช่ไงก็ต้องไปไทยทาวน์ ร้านอาหารไทย ร้านขายของไทยซิค่ะถึงจะเจอ คนไทย เหมือนกันถ้าเธอเป็นคนเขมร เธอต้องไปที่ไหน ควรจะเริ่มต้นที่ใดที่จะได้เจอ คนเขมร ..... อึ้งอีก เงียบใส่อีก ก็ไปเขมรทาวน์ซิ ถ้ามันไม่มีเขมรทาวน์ ก็หาวัดเขมรเลย ยังไงเสียคนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เนี่ย เค้าก็เอาสถานที่ทางศาสนาเป็นสถานที่ในการพบป่ะพูดคุย แลกเปลี่ยนความรู้ หรือแม้กระทั่งหาความช่วยเหลือต่าง ๆ คือ ดูซิค่ะ ต้องคิดให้พวกนางทุกขั้นตอนเลย มีความเพลียมากพูดเลย...

อันนี้แค่เริ่มต้นนะมันยังทำให้กรูเหนื่อยขนาดนี้ จริง ๆ ยังมีเจ็บ ๆ คันอีกเพียบ ไว้มาเล่ามาระบายให้อ่านอีก ไม่ว่าจะเป็น ออฟฟิศร้อน อินเตอร์เน็ตออฟฟิศไม่ดี นางก็มาบอกแจ้งอิฉันนะ เออ ไม่ไปแจ้งเจ้าของตึก เจ้าของออฟฟิศที่เช่านะ บอกอิฉันแล้วอิฉันทำอะไรได้เนี่ย หรือแม้กระทั้งเรื่องล่าสุดเลย แอบจิ้กมาม่าคัพอิฉันไปกินอีก เออ ขอบคุณมาก สวัสดีลาก่อน

ไหน ๆ ก็เม้าเรื่องลูกน้องแล้วเนาะ ก็เอาให้จบไปเป็นเรื่อง ๆ มีอยู่สองคนเม้าท์ใครก่อนดีน้า เอาพนักงานผู้หญิงก่อนละกัน ตอนสัมภาษณ์งานนี่อิฉันเฉย ๆ กับคนนี้มาก แต่เจ้านายบอกว่าเอานางมาเถอะให้ดูแลเรื่อง Marketing และก็ Customer Service ก็รับนางมาแบบหวานอมขมกลืน
ดูจากประวัติของนางแล้วก็ไม่ได้จบมหาลัยนะ เหมือนจบอาชีวะมา ภาษาอังกฤษพอสื่อสารได้ ตอนสัมภาษณ์งานนางบอกว่า

"ฉันชอบละครไทยมากๆเลย"

เออ ไม่ทราบมันเกี่ยวกับบริษัทหรือการทำงานยังไงมิทราบ คนไทยอย่างอิฉันยังดูบ้างไม่ดูบ้างเลย ตามเป็นบางเรื่องบางค่าย เผลอ ๆ นางนี่รู้จักชื่อดาราไทยเยอะกว่าอิฉันอีกนะ มีการตบท้ายเรื่อง ‪ปอทฤษฎี‬ ด้วย เออขอบคุณแทน น้องมะลิและภรรยาเค้าด้วยนะคะ เพลียจริง ๆ

แต่พอมาทำงานจริง ๆ แล้วห่วยอย่างที่คิดไว้เลย แต่สิ่งดีสิ่งหนึ่งที่ยังมีในตัวนางคือ เรื่องการรับคำสั่งและทำตามคำสั่ง ถ้าไม่มีในคำสั่งหรือนอกเหนือจากนั้น นางไม่ทำค่ะ แล้วเวลาบอกให้นางเขียนข้อความประชาสัมพันธ์ทางการตลาด นางชอบเขียนเป็นบทพูด บทสนทนาอ่ะค่ะ เหมือนเขียนบทละครอะค่ะ ประมาณ นาย ก นาย ข คุยกัน

ก:วันนี้ไปไหน
ข:ไปโอนเงิน

คืออยากจะบอกว่ามันระดับ อนุบาล มาก ๆ อ่ะคุณน้อง คือช่วยทำอะไรที่น่าสนใจมากกว่าทำบทละครได้ไหม Marketing มันต้องมี creativity มากกว่านี้ป่าวคะ บริษัทไม่ได้จ้างให้มาเขียนบทละคร หรืออยู่แผนกเขียนบทนะคะ อยากเขียนบทไปสมัครกับ มะเดี่ยวนู้นเลยคร่า นางกำลังเปิดรับอยู่ ช่วยหาอะไรที่สร้างสรรค์และช่วยงานมากกว่านี้ได้ไหม

แล้วอีกเรื่องที่อยากจะเม้าท์นางก็คือ นางเป็นคนชอบเนียน งานนางละเอียดมาก ประมาณว่าเวลาไปกินข้าวกันชอบให้ออกก่อน แล้วเวลาคืนนี้ คืนไม่ครบ หรือ คืนเป็นอย่างอื่นบ้างไรงี้ เช่นค่าข้าว 5000 เรียล แล้วเดินผ่านร้านกาแฟ ซื้อกาแฟ 2000 เรียล นางจะรีบออกเงินให้ แล้วส่วนต่าง 3000 อิฉันหายไปไหน 3000 ของอิฉันทำวีซ่าลี้ภัยออกนอกประเทศไปแล้วเหรอ

แล้วล่าสุดคือ อิฉันเนี่ยจะซื้อมาม่าคัพมาไว้ที่ออฟฟิศ จริง ๆ แล้วอิฉันไม่ได้เป็นคนหวงกินนะ แต่คือจะกิน (ขอย้ำเงินอิฉัน ไม่ใช่เงินออฟฟิศ) บอกอิฉันก่อนสักนิดนึงไหม อิฉันออกไปธุระข้างนอกแป้บเดียว กลับมานางกินเสร็จเรียบร้อย แถมทำลายหลักฐานโดยการขุ้ยถังขยะเพื่อเอาซากแก้วบะหมี่ยัดลงไปข้างล่างสุด คือสาเหตที่รู้เนี่ย ไม่ได้ว่าตามไปคุ้ยขยะนะคะ แต่จะกินบะหมี่เลย แล้วจำได้ไงว่ามีอยู่ 2 อัน ทำไมอยู่ดี ๆ เหลืออันเดียว กาแฟ 3 in 1 ก็หาย เนื้อฝอยก็หาย ดีออก นี่รับทานชุด Combo Set กันเลยใช่ไหม ทั้ง อาหาร ของคบเขี้ยว และ เครื่องดื่ม เศร้าอะมีตังค์ก็โดนเนียน นี่นางยังมาเนียนของกินอีก

นี่แค่คนแรก ส่วนอีกคนนึงนี่ก็ไม่เบาเหมือนกัน ทำงานแบบเดียวกันเลย คือต้องบอกว่าจะให้ทำอะไรบ้าง พอทำเสร็จแล้วจบกัน แต่คนนี้หนักข้อกว่าตรงที่เวลาให้หาอะไรทางอินเตอร์เน็ต นางไม่มีความพยายามเลย หรือ หาไม่เจอคือ จบกัน พยายามเพียงแค่ครั้งเดียวแล้วไม่คิดจะหาอีกเลย พร้อมกับประโยคที่ทำอิฉันองค์ลงประทับ I can not find. I don't know. No Have (อิฉันไม่ได้เขียนผิดแกรมม่า นางบอกอย่างนี้จริง ๆ) คืออย่างบอกว่า ลองไปหาวัดเขมรในออสเตรเลียซิ พอหามาเสร็จนางก็มาถามต่อ ว่าเนี่ยได้มาแล้วละทำอย่างไร อิฉันก็อุตส่าห์สะกดอารมณ์น่ะ บอกว่า "ยูก็ไปหาเบอร์โทร อีเมล หรือ อะไรก็ได้ที่เราจะติดต่อ แนะนำบริษัทเรากับเค้าเป็นอีกทางเลือกหนึ่งให้เค้า"

นางก็ไปหานะ แล้วก็กลับมาพร้อมคำเดิม อิฉันชะโงกหน้าไปดูที่คอมนาง ดีออก นางหาใน Wikipedia แค่เวปเดียวจริง ๆ อิฉันก็เลยต้องแสดงอภินิหารแล้วก็สอนนางอีกว่า "นี่ไงหาแบบนี้ซิ ใช้ search engine ไม่เป็นเลยเหรอ" อิฉันดีดแป้นพิมพ์อยู่สามสี่ที ข้อมูลขึ้นมาครบถ้วน เนี่ยเป็นอย่างนี้ตลอดเลย แล้วจะจ้างมาทำไมเนี่ย อิฉันเหนื่อยกว่าเดิมอีก คือใครมีวิธีอะไรที่จะให้มันพัฒนาช่วยบอก ช่วยสงเคราะห์อิฉันบ้างก็ดี คือเพลียจริง ๆ นะ ความรู้ก็ไม่มี Logic นี่ไม่ต้องพูดถึง บางทีก็อยากจะด่าพวกนาง แต่ก็ทำได้แต่แค่ด่าในใจ (อิกระนุยโธม อิกระนุยสะแก)!!!!

เม้าท์ลูกน้องจนเหนื่อยเลยอ่ะ ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้ไร้สาระนี้นะคะ กราบ