วันนีผมจะมีที่จะมาแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง เกี่ยวกับความรักอะนะครับ ตอนนี้ผมกำลังศึกษาอยู่ที่กรุงเทพย่านฝั่งธน เป็นรร.สหะ ใกล้โรงเรียนชายล้วน (จบ ม.6 กำลังจะต่อมหาลัย) ผมเคยมีเเฟนมาเเล้ว 3 คน ***คนเเรกตอน ม.1 เธอชื่อเบส (นามสุมติละกัน) ^^ เป็นครั้งเเรกที่ผมมีเเฟนเเต่ก็ไม่เคยไปเที่ยวไม่เคยพาไปไหนเลย เพราะผมก็ไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง เเต่เราก็คุยกันทุกคืนนะ (ตอนนั้นผมยังไม่เล่นเฟสเลย) ผมก็แอบคุยกับเบสทุกวันเพราะแม่ผมไม่ค่อยให้นอนดึกเราคบกันได้ประมาณ3เดือน เเต่ก็ได้เลิกกันไปตอนช่วงปิดเทอมเพราะผมไปต่างจังหวัดเลยไม่มีเวลาคุยกันตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจคำว่าประชดของผู้หญิงด้วย*** ***ต่อมาผมก็ได้มีเเฟนคนที่ 2 ชื่อเลย์ (นามสมมุติ) คนนี้ผมคบมาได้ปีกว่าเกือบ 2 ปีเลย์ดีกับผมมาตลอด เเต่สุดท้ายวันนึงเลย์ก็ไปมีใครอีกคนผมเล่นมือถือเลย์ ละเปิดเจอรูปที่หอมแก้มกัน เเต่ผมก็ไม่พูดอะไร นี่หละนิสัยเสียของผม จนมันหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยขอเลิกกันไป***
*เเต่มันมีจุดพีคของเรื่องที่ผมพึ่งมารู้ว่าเบส(เเฟนคนเเรก) รอผมมาตลอดจนเปิดเทอมละผมก็ไปคบกับคนอื่น ผมรู้ก็เสียใจมากจะไปคุยกับเลย์เเต่เลย์ก็มีเเฟนไปเเล้ว ผมไปส่องในเฟสเลย์ตลอด (พึ่งเล่นอะนะครับ) ผมเลยบอกกับตัวเองไว้ว่าถ้าหากได้คุยกับเบสอีกผมจะไม่ทิ้งเค้าไปไหนอีก ***ส่วนคนที่ 3 ที่เข้ามา เธอชื่ออุ้ม (นามสมมุติอีกนั่นแหละ)^^ เราคุยกันช่วง ม.4 เป็นเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามา อุ้มทำปากกาหล่น ผมเลยเก็บให้ละยื่นให้อุ้มเลยรู้จักกันมากขึ้น เรานั่งข้างกันตลอด ไปเที่ยวด้วยกันเลิกเรียนก็ไปเที่ยว ไปเซนทรั่นไปที่ต่างๆมากมาย มันทำให้เราผูกพัน ผมรู้จักพ่อแม่ของอุ้ม อุ้มเป็นคนที่เที่ยวเก่งมากส่วนตัวผมนะหรอ นานๆทีเเต่ก้พยายามไปด้วยตลอดนะ กลัวอุ้มจะน้อยใจ จนวันนึงเราก็มีอะไรกัน จนผมคิดว่าคนนี้แหละคนสุดท้ายของผม ต่อมามันเป็นช่วงปิดเทอม เราคบกันมาได้ 6 เดือนได้ ผมต้องไปต่างจังหวัดเพราะที่บ้านผมเป็นคนเชียงรายเลยไปทุกปี เเละมีอยู่วันนึงอุ้มได้ส่งเพลง ขอโทษในสิ่งที่เธอไม่รู้ ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเพราะปกติเราก็ส่งเพลงให้ฟังกันบ่อยๆ จนเปิดเทอมเราก็คุยกันปกติเหมือนเดิมเที่ยวเหมือนเดิม เเต่ว่า... อุ้มไปเที่ยวกลับดึกบ่อยขึ้น ไปไหนก็บอกไม่ค่อยตรง จนผมเปิดเฟสอุ้มเล่น (ปกติผมไม่เคยเปิดเลย) ผมก็ไปเจออุ้มคุยกับผู้ชายอื่น ผมน้อยใจมากเเต่ผมก็ไม่เคยพูดออกไปเลย (นิสัยเสียไม่ค่อยพูดมันไม่หาย) ต่อมาอีกเรื่อยๆเจอกับรูปในเฟสที่อุ้มไปเที่ยวกับรุ่นน้องที่มาจีบ อยู่ม.5 ผมนอนร้องไห้อยู่บ้าน ได้เเต่เก็บไว้คนเดียว เพื่อนผมก็บอกทำไมไม่ไปพูดกันให้รู้เรื่อง เเต่ว่ากลัวอุ้มจะไม่อยู่กับผม ผมเลยใส่ใจอุ้มมากขึ้นเรื่อยๆมันเหมือนดูดีขึ้นเเต่ก็ไม่พอ จนเพื่อนผมไปจัดการกับน้องบอกให้เลิกยุ่งกับอุ้ม เเต่ผลนะหรอ ไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลง จนผมทะเลาะกับอุ้ม ผมบอกจะตัดกับรุ่นน้องให้ขาด ผมก็รอจนเราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เเต่อุ้มก็แอบไปเที่ยวกับรุ่นน้อง จนผมก็ทำใจไว้เเล้วแหละผมเลยขอเลิกไป ปกติผมไม่เคยพูดบอกเลิกกับอุ้มเลยเพราะถ้าไม่มั่นใจผมจะไม่พูด เเต่อุ้มก็กลับมาขอคืนดี กลับมาเป็นแบบเดิมผมก็ยอม เพราะผมเป็นเเฟนกับใครผมก็รักคนเดียว แต่ก็ไม่นานอุ้มก็ไปมีอะไรกับเด็ก ม.5 ผมเลยท้อเเละถอยแต่ผมก็ต้องเเพ้คำพูดของอุ้มเลยกลับไป สุดท้ายอุ้มไปไปมีอะไรกับรุ่นพี่อีก ตัวผมร้องไห้หนักมากร้องแทบทุกวัน ที่บ้านผมไม่โอเคกับอุ้มเลยเพราะ พ่อกับแม่รู้อุ้มเป็นคนที่สูบบุหรี่เที่ยวกลางคืน พ่อกับแม่เป็นห่วงในตัวผม เเต่เพราะผมไม่อยากเลิกเลยคบต่อมา ผมทำทุกๆอย่างที่จะทำให้เราคบกันได้นานๆจนอุ้มไปมีอะไรกับใครอีก ผมเลยตัดขาด (เพื่อนผมก็ด่าว่าโง่จังว๊ะปล่อยให้ทำร้ายอยู่ได้ เเต่ทำไงได้อะรักไปเเล้วนิ) จนผมทำใจได้ประมาณ 5เดือนเเต่ก็ลืมยากอะนะ เเละวันนึงผมก็ได้ไปกดไลค์ รูปของแฟนคนเเรกเบสเปลี่ยนรูปพอดี ผมก็กดไลค์บ่อยขึ้นจนเบสทักมา ว่าเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม เราก็คุยกันเรื่อยๆ จนเบสหายไป(เธอยังมีเเฟนอยู่นะ) ผมเจอเบสที่ รร. ก็ยิ้มก็ทักตลอด จนผมคิดว่าผมไม่น่าทิ้งคนดีๆไปเลย จนวันนึงเพื่อนของเบสลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องเรียน ผมก็เก็บได้ตอนที่ผมกำลังจะหยิบไปให้อาจารย์ สายก็เข้ามาในเครื่อง ผมก็รับเเล้วเจ้อของโทรคัพท์ชื่อ มะนาว(นามสมมุติ)ซึ่งผมก็เคยเป็นเพื่อนตอน ม.2 พอเบสรู้ว่าผมเก็บโทรศัพท์ของมะนาวได้เลยทักมาในเฟสผมให้ไปเจอกันศาลาไทยของ รร หลังเรียนจบ พอผมเอาไปให้เบสก็ยิ้มละก็ทักให้ผม ถามว่าผมจะไปไหนเเต่ผมใส่หูฟังเลยไม่ได้ยิน จนเราเองก็คุยกับเบสบ่อยขึ้น คุยกันทุกวันปรึกษาอะไรหลายๆเรื่อง จนเบสถามว่าขับมอไซค์ได้ไหม ผมบอกว่าขับเป็นจะไปไหนหรอ เบสก็บอกว่าจะเอารถไปเปลี่ยนน้ำมันเกียร์ผมก็จำไม่ค่อยได้ ผมก็ขับไปส่งที่ร้านละก็อยู่กับเบสจนเสร็จเราก้ไป เเถววังหลัง ไปดูอาจารย์หมอ เเล้วก็ขับไปที่ รร เพราะมีกีฬาสีต้องไปช่วยงานของสี ตอนนั้นเบสเล่าเรื่องเกี่ยวกับเเฟนให้ฟังมากมายเรื่องนอกใจกับเรื่องดีๆ ส่วนมากข้อดีทั้งนั้นเลย จนผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าทำไมตอน ม.1 ถ้าไม่ทะเลาะจนเลิกกันก็คงอยู่จนป่านนี้ เเละมีอยู่วันนึงก็ได้ไปนั่งเเถวตึกศิริราช มันจะมีที่นั่งริมน้ำที่มีรถไฟจอดอยู่ เบสร้องไห้เรื่องเเฟนที่เลิกกัน ผมเลยจับมือเบสละก็ลูบหลัง เบสเลยถามว่าคิดยังไงกับเบสผมเลยบอกเรื่องที่ผมชอบออกไป(ทั้งๆที่ปกติผมเป็นคนปากเเข็งเรื่องพวกนี้มาก) เบสก้อึ้งอยู่พักนึงเเล้วเบสก็ไม่ว่าอะไร จากนั้นเราก็กลับบ้านผมก็ทักตลอดว่าถึงบ้านรึยัง เบสก็เลยถามว่าทำไมถึงชอบผมก็ตอบไปว่าไม่รู้อนนั้นคิดในใจว่าอาจจะเป็นเพราะเราเหงา เเต่ก็ไม่ได้พูดออกไป เเต่ที่ผมมั่นใจได้อย่างนึงว่าผมไม่ชอบเลยเวลาเห็นเบสร้องไห้ อยากเห็นเบสยิ้ม ผมพาเบสไปเที่ยวไปไหนด้วยกันตลอด ผมก็บอกไปตรงๆว่าผมจะจีบ(เกิดมาไม่เคยพูดเเบบนี้กับผู้หญิงคนไหน 0..0) เเต่ก็รู้ว่าเบสเองก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้ ผมก็ไม่เคยไปก้าวก่อยไม่เคยยุให้เบสเลิก เพราะผมเข้าใจความรู้สุกดีเลยเพราะก็เคยโดนกับตัวเองที่เห็นเเฟนตัวเองไปหาคนอื่นมันเป็นยังไง ผมก็ได้เเต่รอไปไหนเป็นเพื่อนกับเบสบ่อยๆ จนผมรู้สึกรักเบสมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่เคยลืมคำพูดของตัวเองเมื่อ 5 ปีที่เเล้วเลยว่าถ้าเบสกลับมาผมจะไม่ทิ้งไปไหน เราคุยกันเหมือนเเฟนมาก บอกเป็นห่วงกันตลอด เเต่เบสก็บอกผมว่าเบสลืมคนเก่ายากเพราะเบสก็คบกับเเฟนเก่ามานาน ไอ่เราก็หงอยสิ เเต่ก็นะทำไงได้รักไปแล้ว ผมทำทุกๆอย่างเพื่อให้เบสสบายใจ ผมเคยหอมเบสด้วยนะ ตอนที่เบสมาบ้านผมพอดีผมช่วยทำงาน(พ่อแม่ผมอยู่น้ะไม่ได้อยู่กัน 2คน) เเล้วพอดีว่าเรากำลังจะจบ ม.6เเล้ว เบสมีงานซ่อมเยอะอยู่ เบสป่วยเข้าโรงบาลก็เลยไม่ได้ทำงานส่งก็ตก ผมช่วยทำงานตอนแม่ผมหลับ ผมยังแอบตื่นมาทำให้เบสเลย ผมก็อยากเห็นเบสจบไปพร้อมกัน ผมก็เคยไปบ้านเบสนะเจอแม่เจอพ่อเบสด้วย ไปสวัสดีอีกอย่างที่บ้านเบสเองก็เป็นคนเชียงรายเหมือนกัน เลยมีเรื่องคุยกัน เบสเล่าให้ฟังว่าพ่อกับแม่เบสไม่ชอบเเฟนเก่าเพราะ ทำให้เบสเจ็บตัวมาหลายรอบ ผมเลยคิดว่าถ้าหากได้คบจะดูเเลอย่างดี เราเคยทะเลาะกับเบสมา 2 ครั้งเพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะพูดเวลาเป็นอะไร เช่นไม่สะบายป่วยหรือไปหาหมอ เพราะไม่อยากให้เบสคิดมากเพราะเบสก็มีเรื่องให้เครียดเยอะอยู่เเล้ว เเต่ว่าวันนึงเบสจับได้ก็โกรธผม ผมก็ได้อธิบายให้ฟังเบสก็ยอมบอกผมว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก ผมก็รับปากไป อยู่มาไม่นานก็มีรุ่นน้องที่ รร มาบอกว่าเบสคบกับผมหรือ เบสก็ถามว่าทำไม รุ่นน้องคนนั้นก็บอกไปว่าคุยกับผมอยู่ ซึ่งผมนะหรอเคยคุยกับใครที่ไหนไม่เคยไปคุยกับรุ่นน้องเลย ที่รู้จักรุ่นน้องมีแต่ ผช.
เบสก็เลยบอกให้ไปเคลียก่อนซึ่งผมก็ไม่รู้จะไปแก้ตรงไหนถามอะไรเบสก็ไม่บอก ผมก็พูดเเบบนี้อยู่หลายวันจนเบสยอม เเต่เบสก็บอกว่าความรู้สึกตอนนี้มันก็เสียไปบ้าง ตัวผมนี่เเบบเซงมากเกิดอะไรขึ้น พออยู่ไปซักพักเพื่อนผมพอดีมีเเพลนจะไปเที่ยวทะเล เพราะไหนๆก็จะจบ ม.6 กันเเล้ว เลยอยากไปเที่ยวด้วยกันผมก็เลยชวนเบส เบสก็ตกลงผมดีใจมากที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกันเหมือนฝันไว้เลย ก่อนที่จะไปทะเลนั้นผมก็ไปทำงานพิเศษเพราะผมก็ไม่อยากขอเงินที่บ้านเยอะ เพราะบ้านผมก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย มีอยู่วันนึงพ่อกับแม่ผมทะเลาะกันผมก็เครียด เครียดเรื่องมหาลัย เครียดหลายๆเรื่อง ผมร้องไห้ในที่ทำงาน ละพอดีที่ทำงานก็มีเเม่ของเพื่อนที่สนิทเป็นแม่ครัว สนิทกันเหมือนแม่ลูกแท้ๆผมก็พูดระบายออกไปเพราะมันอึดอัด แม่เพื่อนก็ไปเล่าให้เพื่อนผมฟัง ละก็โทรมาคุยกับผม ไม่กี่วันถัดมามันมีงานวัดตอนดึกผมเลิกงานเร็ว ประมาณ 2 ทุ่ม ก็นัดเจอเบสไปเดินงานวัดกัน ผมก็ดันหลุดปากพูดที่ผมร้องไห้ออกไป ทำให้เบสเสียความรู้สึกมากที่ผมไม่บอกอะไรเบสเลย เบสเลยถอยห่างจากผม(พึ่งมารู้ทีหลังนะ) จนถึงวันที่ไปทะเล ตอนเเรกผมนัดกับเพื่อนๆไว้ว่าไป 8 คน เเต่เอาไปเอามาอย่างว่าเวลานัดเพื่อนไปเที่ยวเป็นกลุ่มมักจะไม่ไปกันครบ จนเหลือเเค่เพียง 5 คน ตอนเเรกผญ2 (รวมเบสเเล้ว) นอกนั้นผู้ชาย ก็กะเอาไว้ว่าจะนอนห้องละ 4 คน ห้องนึกมีผมมีเบส ละก็เพื่อนผม 2 คน ผช คนนึง ผญคนนึง อีกห้องก็ผู้ชายหมดเลย เเต่เพื่อนผมอีก3คนบอกว่าไม่ไปในวันก่อนที่จะเดินทาง ทำให้ไปถึงที่พักผมก็นอน กับเบสสองคน อีกห้องก็เพื่อน 3 คน วันเเรกเราไปเช่ามอไซขับไปหาดอีกที่ มันก็ไกลอยู่ประมาณ 20 กว่ากิโลได้ ตอนขากลับเพื่อนผมได้ประสบอุบัติเหตุเพื่อนไปโรงพยาบาล ผมก็ไปโรงพักดูรถ(พอดีขับมาไกลเกินที่จะกลับไปหาเพื่อน เพื่อนบอกให้ไปรอโรงพักเลย) พอทำเรื่องเสร็จก็ซื้อเหล้ามากินกัน ผมเป็นคนคออ่อนเบสก็ด้วย เเต่เบสไปก่อนผม ผมกับเพื่อนพาเบสขึ้นไปนอน เบสร้องไห้ไม่อยากอยู่กับผม เค้าเกลียดผม(เค้าว่าคนเมามักพูดจริงจากจิตใจส่วนลึก) หลังจากนั้นผมก็ไม่รั้เรื่อง เรานอนกันสองคน ผมดันไปลวนลามเบส หลังจากนั้นผมไม่ค่อยรู้เรื่องบางส่วน ตื่นมาตอนเช้า เพื่อนผมบอกว่าผมลวนลามเบสผมรู้สึกผิดมากๆ พอตอนเย็นเพื่อนผมอีก 2 คนกลับบ้านเพราะอยู่ไม่ไหว เจ็บเเผล ละก็มีพ่อแม่เพื่อน ละก็น้องเพื่อนมาอยู่เเทนสองคนนั้น ดึกมาเบสก็คุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ร้องไห้ ผมคิดในใจคงเป็นเเฟนเก่า มันทำให้ผมน้อยใจนะเเต่เราก็ไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น บอกเดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้อง เเต่ไม่ใช่เบสเดินออกไปคุยข้างนอกบ้าน ผมเป็นห่วงเบสมากเลยตามออกไปหาโทรศัพท์ก็ไม่รับ ผมวิ่งดูทั่วเเต่ก็ไม่เจอจนเสียงไลน์ดังขึ้นในมือบอกถึงบ้านเเล้วผมก็โล่งใจ เเต่เบสก็ไม่ค่อยคุยกับผมเอาเเต่คลุมผ้าห่ม ผมเลยคิดว่าเบสคงไม่อยากคุยกับผมเบสคงอยากกลับไปหาคนเก่า อีกอย่างผมรู้สึกผิดมากที่เมื่อวานไปลวนลามเลยออกจากห้องไปเดินเล่นริมชายหาด ผมออกมาตอนตี3 ละก็นั่งเเถวชายหาดจนถึงตี 5กว่าๆ ผมนั่งคิดหลายเรื่องทั้งเรื่องที่ทำไม่ดีทั้งเรื่อง ที่เเฟนเก่าเบสโทรมา เเละอีกอย่างผมเห็นในเฟสเบสเหมือนจะกลับไป ผมก็น้ำตาไหลตลอดที่นั่งริมชายหาด
พอกลับถึงบ้านเบสก็หลับตัวเบสร้อน ผมก็เลยเอาผ้ามาเช็ดแปปนึง เผื่อเบสจะดีขึ้นพอตื่นเช้าได้เวลาที่กลับบ้าน ตอนนั้นเราคุยกันเพียงไม่กี่คำ ผมจะไปส่งเบสที่บ้านเเต่เบสบอกให้ป้ายรถเมล์ก็พอ เลยเเยกทางกันตรงนั้น ตอนเย็นก็คุยกันว่าถึงรุยังเเต่ในใจก็รู้ทั้งสองว่ามันไม่เหมือนเดิม ผมเผลอหลับไปตื่นมาพร้อมกับคำว่า เบสน้อยใจที่ผมไม่เคยบอกอะไรออกไปตอนดึกๆเธอเป็นห่วง เเละเบสก็บอกว่าถ้าเธอปล่อยตัวจะยังจะคุยกับเบสอีกไหมผมตอยไปว่าอยู่ไม่ทิ้งไปไหน เบสบอกว่ามีอะไรกับคนเก่าไปเเล้ว คำที่ออกมามันทำให้ผมร้องไห้ไม่หยุด ผมโทรไปหาเบสก็เล่าทุกอย่างให้ฟังมันเป็นเพราะอารมย์ชั่ววูบ เบสขอโทษผม เเต่ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเลยผมก็บอกจะอยู่ข้างๆถ้าเป็นอารมย์ชั่ววูบก็ไม่เป็นไร ผมรับได้อยู่เเล้วเเต่เบสบอกต้องรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิด จากนั้นเราก็คุยกันน้อยลง ดึกๆผมทักบอกให้นอนเเต่เบสบอกจะรอเเฟนมา ผมบอกให้ระวังตัวอย่าถือจองมีค่าไว้กับตัว เเต่เบสบอกจะมานอนด้วยมันยิ่งทำให้ผมเสียใจอย่างมาก ถ้าเบสได้มาอ่านผมอยากจะให้เบสไม่ต้องคิดมากเค้าอยู่ข้างๆเสมอไม่ไปไหนหรอก ที่บอกว่ารักก็คือรักขอโทษที่ไม่ค่อยบอกอะไรชอบทำให้ร้องไห้ ถ้าเเฟนเบสทิ้งเมื่อไหร่หันมามองได้เสมอ เค้ามีความสุขมากนะที่ได้อยู่ด้วยเเค่อยากทำให้แกยิ้มได้เฉยๆ ไม่ต้องมารักกันก็ได้ ขอบคุณที่คอยเป็นห่วงถึงมันจะสายไป เเต่ก็อยากให้รู้เอาไว้ จะรอนะ.... รักแกเสมอ
รักที่ไม่มีหวัง
*เเต่มันมีจุดพีคของเรื่องที่ผมพึ่งมารู้ว่าเบส(เเฟนคนเเรก) รอผมมาตลอดจนเปิดเทอมละผมก็ไปคบกับคนอื่น ผมรู้ก็เสียใจมากจะไปคุยกับเลย์เเต่เลย์ก็มีเเฟนไปเเล้ว ผมไปส่องในเฟสเลย์ตลอด (พึ่งเล่นอะนะครับ) ผมเลยบอกกับตัวเองไว้ว่าถ้าหากได้คุยกับเบสอีกผมจะไม่ทิ้งเค้าไปไหนอีก ***ส่วนคนที่ 3 ที่เข้ามา เธอชื่ออุ้ม (นามสมมุติอีกนั่นแหละ)^^ เราคุยกันช่วง ม.4 เป็นเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามา อุ้มทำปากกาหล่น ผมเลยเก็บให้ละยื่นให้อุ้มเลยรู้จักกันมากขึ้น เรานั่งข้างกันตลอด ไปเที่ยวด้วยกันเลิกเรียนก็ไปเที่ยว ไปเซนทรั่นไปที่ต่างๆมากมาย มันทำให้เราผูกพัน ผมรู้จักพ่อแม่ของอุ้ม อุ้มเป็นคนที่เที่ยวเก่งมากส่วนตัวผมนะหรอ นานๆทีเเต่ก้พยายามไปด้วยตลอดนะ กลัวอุ้มจะน้อยใจ จนวันนึงเราก็มีอะไรกัน จนผมคิดว่าคนนี้แหละคนสุดท้ายของผม ต่อมามันเป็นช่วงปิดเทอม เราคบกันมาได้ 6 เดือนได้ ผมต้องไปต่างจังหวัดเพราะที่บ้านผมเป็นคนเชียงรายเลยไปทุกปี เเละมีอยู่วันนึงอุ้มได้ส่งเพลง ขอโทษในสิ่งที่เธอไม่รู้ ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเพราะปกติเราก็ส่งเพลงให้ฟังกันบ่อยๆ จนเปิดเทอมเราก็คุยกันปกติเหมือนเดิมเที่ยวเหมือนเดิม เเต่ว่า... อุ้มไปเที่ยวกลับดึกบ่อยขึ้น ไปไหนก็บอกไม่ค่อยตรง จนผมเปิดเฟสอุ้มเล่น (ปกติผมไม่เคยเปิดเลย) ผมก็ไปเจออุ้มคุยกับผู้ชายอื่น ผมน้อยใจมากเเต่ผมก็ไม่เคยพูดออกไปเลย (นิสัยเสียไม่ค่อยพูดมันไม่หาย) ต่อมาอีกเรื่อยๆเจอกับรูปในเฟสที่อุ้มไปเที่ยวกับรุ่นน้องที่มาจีบ อยู่ม.5 ผมนอนร้องไห้อยู่บ้าน ได้เเต่เก็บไว้คนเดียว เพื่อนผมก็บอกทำไมไม่ไปพูดกันให้รู้เรื่อง เเต่ว่ากลัวอุ้มจะไม่อยู่กับผม ผมเลยใส่ใจอุ้มมากขึ้นเรื่อยๆมันเหมือนดูดีขึ้นเเต่ก็ไม่พอ จนเพื่อนผมไปจัดการกับน้องบอกให้เลิกยุ่งกับอุ้ม เเต่ผลนะหรอ ไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลง จนผมทะเลาะกับอุ้ม ผมบอกจะตัดกับรุ่นน้องให้ขาด ผมก็รอจนเราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เเต่อุ้มก็แอบไปเที่ยวกับรุ่นน้อง จนผมก็ทำใจไว้เเล้วแหละผมเลยขอเลิกไป ปกติผมไม่เคยพูดบอกเลิกกับอุ้มเลยเพราะถ้าไม่มั่นใจผมจะไม่พูด เเต่อุ้มก็กลับมาขอคืนดี กลับมาเป็นแบบเดิมผมก็ยอม เพราะผมเป็นเเฟนกับใครผมก็รักคนเดียว แต่ก็ไม่นานอุ้มก็ไปมีอะไรกับเด็ก ม.5 ผมเลยท้อเเละถอยแต่ผมก็ต้องเเพ้คำพูดของอุ้มเลยกลับไป สุดท้ายอุ้มไปไปมีอะไรกับรุ่นพี่อีก ตัวผมร้องไห้หนักมากร้องแทบทุกวัน ที่บ้านผมไม่โอเคกับอุ้มเลยเพราะ พ่อกับแม่รู้อุ้มเป็นคนที่สูบบุหรี่เที่ยวกลางคืน พ่อกับแม่เป็นห่วงในตัวผม เเต่เพราะผมไม่อยากเลิกเลยคบต่อมา ผมทำทุกๆอย่างที่จะทำให้เราคบกันได้นานๆจนอุ้มไปมีอะไรกับใครอีก ผมเลยตัดขาด (เพื่อนผมก็ด่าว่าโง่จังว๊ะปล่อยให้ทำร้ายอยู่ได้ เเต่ทำไงได้อะรักไปเเล้วนิ) จนผมทำใจได้ประมาณ 5เดือนเเต่ก็ลืมยากอะนะ เเละวันนึงผมก็ได้ไปกดไลค์ รูปของแฟนคนเเรกเบสเปลี่ยนรูปพอดี ผมก็กดไลค์บ่อยขึ้นจนเบสทักมา ว่าเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม เราก็คุยกันเรื่อยๆ จนเบสหายไป(เธอยังมีเเฟนอยู่นะ) ผมเจอเบสที่ รร. ก็ยิ้มก็ทักตลอด จนผมคิดว่าผมไม่น่าทิ้งคนดีๆไปเลย จนวันนึงเพื่อนของเบสลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องเรียน ผมก็เก็บได้ตอนที่ผมกำลังจะหยิบไปให้อาจารย์ สายก็เข้ามาในเครื่อง ผมก็รับเเล้วเจ้อของโทรคัพท์ชื่อ มะนาว(นามสมมุติ)ซึ่งผมก็เคยเป็นเพื่อนตอน ม.2 พอเบสรู้ว่าผมเก็บโทรศัพท์ของมะนาวได้เลยทักมาในเฟสผมให้ไปเจอกันศาลาไทยของ รร หลังเรียนจบ พอผมเอาไปให้เบสก็ยิ้มละก็ทักให้ผม ถามว่าผมจะไปไหนเเต่ผมใส่หูฟังเลยไม่ได้ยิน จนเราเองก็คุยกับเบสบ่อยขึ้น คุยกันทุกวันปรึกษาอะไรหลายๆเรื่อง จนเบสถามว่าขับมอไซค์ได้ไหม ผมบอกว่าขับเป็นจะไปไหนหรอ เบสก็บอกว่าจะเอารถไปเปลี่ยนน้ำมันเกียร์ผมก็จำไม่ค่อยได้ ผมก็ขับไปส่งที่ร้านละก็อยู่กับเบสจนเสร็จเราก้ไป เเถววังหลัง ไปดูอาจารย์หมอ เเล้วก็ขับไปที่ รร เพราะมีกีฬาสีต้องไปช่วยงานของสี ตอนนั้นเบสเล่าเรื่องเกี่ยวกับเเฟนให้ฟังมากมายเรื่องนอกใจกับเรื่องดีๆ ส่วนมากข้อดีทั้งนั้นเลย จนผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าทำไมตอน ม.1 ถ้าไม่ทะเลาะจนเลิกกันก็คงอยู่จนป่านนี้ เเละมีอยู่วันนึงก็ได้ไปนั่งเเถวตึกศิริราช มันจะมีที่นั่งริมน้ำที่มีรถไฟจอดอยู่ เบสร้องไห้เรื่องเเฟนที่เลิกกัน ผมเลยจับมือเบสละก็ลูบหลัง เบสเลยถามว่าคิดยังไงกับเบสผมเลยบอกเรื่องที่ผมชอบออกไป(ทั้งๆที่ปกติผมเป็นคนปากเเข็งเรื่องพวกนี้มาก) เบสก้อึ้งอยู่พักนึงเเล้วเบสก็ไม่ว่าอะไร จากนั้นเราก็กลับบ้านผมก็ทักตลอดว่าถึงบ้านรึยัง เบสก็เลยถามว่าทำไมถึงชอบผมก็ตอบไปว่าไม่รู้อนนั้นคิดในใจว่าอาจจะเป็นเพราะเราเหงา เเต่ก็ไม่ได้พูดออกไป เเต่ที่ผมมั่นใจได้อย่างนึงว่าผมไม่ชอบเลยเวลาเห็นเบสร้องไห้ อยากเห็นเบสยิ้ม ผมพาเบสไปเที่ยวไปไหนด้วยกันตลอด ผมก็บอกไปตรงๆว่าผมจะจีบ(เกิดมาไม่เคยพูดเเบบนี้กับผู้หญิงคนไหน 0..0) เเต่ก็รู้ว่าเบสเองก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้ ผมก็ไม่เคยไปก้าวก่อยไม่เคยยุให้เบสเลิก เพราะผมเข้าใจความรู้สุกดีเลยเพราะก็เคยโดนกับตัวเองที่เห็นเเฟนตัวเองไปหาคนอื่นมันเป็นยังไง ผมก็ได้เเต่รอไปไหนเป็นเพื่อนกับเบสบ่อยๆ จนผมรู้สึกรักเบสมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่เคยลืมคำพูดของตัวเองเมื่อ 5 ปีที่เเล้วเลยว่าถ้าเบสกลับมาผมจะไม่ทิ้งไปไหน เราคุยกันเหมือนเเฟนมาก บอกเป็นห่วงกันตลอด เเต่เบสก็บอกผมว่าเบสลืมคนเก่ายากเพราะเบสก็คบกับเเฟนเก่ามานาน ไอ่เราก็หงอยสิ เเต่ก็นะทำไงได้รักไปแล้ว ผมทำทุกๆอย่างเพื่อให้เบสสบายใจ ผมเคยหอมเบสด้วยนะ ตอนที่เบสมาบ้านผมพอดีผมช่วยทำงาน(พ่อแม่ผมอยู่น้ะไม่ได้อยู่กัน 2คน) เเล้วพอดีว่าเรากำลังจะจบ ม.6เเล้ว เบสมีงานซ่อมเยอะอยู่ เบสป่วยเข้าโรงบาลก็เลยไม่ได้ทำงานส่งก็ตก ผมช่วยทำงานตอนแม่ผมหลับ ผมยังแอบตื่นมาทำให้เบสเลย ผมก็อยากเห็นเบสจบไปพร้อมกัน ผมก็เคยไปบ้านเบสนะเจอแม่เจอพ่อเบสด้วย ไปสวัสดีอีกอย่างที่บ้านเบสเองก็เป็นคนเชียงรายเหมือนกัน เลยมีเรื่องคุยกัน เบสเล่าให้ฟังว่าพ่อกับแม่เบสไม่ชอบเเฟนเก่าเพราะ ทำให้เบสเจ็บตัวมาหลายรอบ ผมเลยคิดว่าถ้าหากได้คบจะดูเเลอย่างดี เราเคยทะเลาะกับเบสมา 2 ครั้งเพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะพูดเวลาเป็นอะไร เช่นไม่สะบายป่วยหรือไปหาหมอ เพราะไม่อยากให้เบสคิดมากเพราะเบสก็มีเรื่องให้เครียดเยอะอยู่เเล้ว เเต่ว่าวันนึงเบสจับได้ก็โกรธผม ผมก็ได้อธิบายให้ฟังเบสก็ยอมบอกผมว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก ผมก็รับปากไป อยู่มาไม่นานก็มีรุ่นน้องที่ รร มาบอกว่าเบสคบกับผมหรือ เบสก็ถามว่าทำไม รุ่นน้องคนนั้นก็บอกไปว่าคุยกับผมอยู่ ซึ่งผมนะหรอเคยคุยกับใครที่ไหนไม่เคยไปคุยกับรุ่นน้องเลย ที่รู้จักรุ่นน้องมีแต่ ผช.
เบสก็เลยบอกให้ไปเคลียก่อนซึ่งผมก็ไม่รู้จะไปแก้ตรงไหนถามอะไรเบสก็ไม่บอก ผมก็พูดเเบบนี้อยู่หลายวันจนเบสยอม เเต่เบสก็บอกว่าความรู้สึกตอนนี้มันก็เสียไปบ้าง ตัวผมนี่เเบบเซงมากเกิดอะไรขึ้น พออยู่ไปซักพักเพื่อนผมพอดีมีเเพลนจะไปเที่ยวทะเล เพราะไหนๆก็จะจบ ม.6 กันเเล้ว เลยอยากไปเที่ยวด้วยกันผมก็เลยชวนเบส เบสก็ตกลงผมดีใจมากที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกันเหมือนฝันไว้เลย ก่อนที่จะไปทะเลนั้นผมก็ไปทำงานพิเศษเพราะผมก็ไม่อยากขอเงินที่บ้านเยอะ เพราะบ้านผมก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย มีอยู่วันนึงพ่อกับแม่ผมทะเลาะกันผมก็เครียด เครียดเรื่องมหาลัย เครียดหลายๆเรื่อง ผมร้องไห้ในที่ทำงาน ละพอดีที่ทำงานก็มีเเม่ของเพื่อนที่สนิทเป็นแม่ครัว สนิทกันเหมือนแม่ลูกแท้ๆผมก็พูดระบายออกไปเพราะมันอึดอัด แม่เพื่อนก็ไปเล่าให้เพื่อนผมฟัง ละก็โทรมาคุยกับผม ไม่กี่วันถัดมามันมีงานวัดตอนดึกผมเลิกงานเร็ว ประมาณ 2 ทุ่ม ก็นัดเจอเบสไปเดินงานวัดกัน ผมก็ดันหลุดปากพูดที่ผมร้องไห้ออกไป ทำให้เบสเสียความรู้สึกมากที่ผมไม่บอกอะไรเบสเลย เบสเลยถอยห่างจากผม(พึ่งมารู้ทีหลังนะ) จนถึงวันที่ไปทะเล ตอนเเรกผมนัดกับเพื่อนๆไว้ว่าไป 8 คน เเต่เอาไปเอามาอย่างว่าเวลานัดเพื่อนไปเที่ยวเป็นกลุ่มมักจะไม่ไปกันครบ จนเหลือเเค่เพียง 5 คน ตอนเเรกผญ2 (รวมเบสเเล้ว) นอกนั้นผู้ชาย ก็กะเอาไว้ว่าจะนอนห้องละ 4 คน ห้องนึกมีผมมีเบส ละก็เพื่อนผม 2 คน ผช คนนึง ผญคนนึง อีกห้องก็ผู้ชายหมดเลย เเต่เพื่อนผมอีก3คนบอกว่าไม่ไปในวันก่อนที่จะเดินทาง ทำให้ไปถึงที่พักผมก็นอน กับเบสสองคน อีกห้องก็เพื่อน 3 คน วันเเรกเราไปเช่ามอไซขับไปหาดอีกที่ มันก็ไกลอยู่ประมาณ 20 กว่ากิโลได้ ตอนขากลับเพื่อนผมได้ประสบอุบัติเหตุเพื่อนไปโรงพยาบาล ผมก็ไปโรงพักดูรถ(พอดีขับมาไกลเกินที่จะกลับไปหาเพื่อน เพื่อนบอกให้ไปรอโรงพักเลย) พอทำเรื่องเสร็จก็ซื้อเหล้ามากินกัน ผมเป็นคนคออ่อนเบสก็ด้วย เเต่เบสไปก่อนผม ผมกับเพื่อนพาเบสขึ้นไปนอน เบสร้องไห้ไม่อยากอยู่กับผม เค้าเกลียดผม(เค้าว่าคนเมามักพูดจริงจากจิตใจส่วนลึก) หลังจากนั้นผมก็ไม่รั้เรื่อง เรานอนกันสองคน ผมดันไปลวนลามเบส หลังจากนั้นผมไม่ค่อยรู้เรื่องบางส่วน ตื่นมาตอนเช้า เพื่อนผมบอกว่าผมลวนลามเบสผมรู้สึกผิดมากๆ พอตอนเย็นเพื่อนผมอีก 2 คนกลับบ้านเพราะอยู่ไม่ไหว เจ็บเเผล ละก็มีพ่อแม่เพื่อน ละก็น้องเพื่อนมาอยู่เเทนสองคนนั้น ดึกมาเบสก็คุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ร้องไห้ ผมคิดในใจคงเป็นเเฟนเก่า มันทำให้ผมน้อยใจนะเเต่เราก็ไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น บอกเดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้อง เเต่ไม่ใช่เบสเดินออกไปคุยข้างนอกบ้าน ผมเป็นห่วงเบสมากเลยตามออกไปหาโทรศัพท์ก็ไม่รับ ผมวิ่งดูทั่วเเต่ก็ไม่เจอจนเสียงไลน์ดังขึ้นในมือบอกถึงบ้านเเล้วผมก็โล่งใจ เเต่เบสก็ไม่ค่อยคุยกับผมเอาเเต่คลุมผ้าห่ม ผมเลยคิดว่าเบสคงไม่อยากคุยกับผมเบสคงอยากกลับไปหาคนเก่า อีกอย่างผมรู้สึกผิดมากที่เมื่อวานไปลวนลามเลยออกจากห้องไปเดินเล่นริมชายหาด ผมออกมาตอนตี3 ละก็นั่งเเถวชายหาดจนถึงตี 5กว่าๆ ผมนั่งคิดหลายเรื่องทั้งเรื่องที่ทำไม่ดีทั้งเรื่อง ที่เเฟนเก่าเบสโทรมา เเละอีกอย่างผมเห็นในเฟสเบสเหมือนจะกลับไป ผมก็น้ำตาไหลตลอดที่นั่งริมชายหาด
พอกลับถึงบ้านเบสก็หลับตัวเบสร้อน ผมก็เลยเอาผ้ามาเช็ดแปปนึง เผื่อเบสจะดีขึ้นพอตื่นเช้าได้เวลาที่กลับบ้าน ตอนนั้นเราคุยกันเพียงไม่กี่คำ ผมจะไปส่งเบสที่บ้านเเต่เบสบอกให้ป้ายรถเมล์ก็พอ เลยเเยกทางกันตรงนั้น ตอนเย็นก็คุยกันว่าถึงรุยังเเต่ในใจก็รู้ทั้งสองว่ามันไม่เหมือนเดิม ผมเผลอหลับไปตื่นมาพร้อมกับคำว่า เบสน้อยใจที่ผมไม่เคยบอกอะไรออกไปตอนดึกๆเธอเป็นห่วง เเละเบสก็บอกว่าถ้าเธอปล่อยตัวจะยังจะคุยกับเบสอีกไหมผมตอยไปว่าอยู่ไม่ทิ้งไปไหน เบสบอกว่ามีอะไรกับคนเก่าไปเเล้ว คำที่ออกมามันทำให้ผมร้องไห้ไม่หยุด ผมโทรไปหาเบสก็เล่าทุกอย่างให้ฟังมันเป็นเพราะอารมย์ชั่ววูบ เบสขอโทษผม เเต่ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเลยผมก็บอกจะอยู่ข้างๆถ้าเป็นอารมย์ชั่ววูบก็ไม่เป็นไร ผมรับได้อยู่เเล้วเเต่เบสบอกต้องรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิด จากนั้นเราก็คุยกันน้อยลง ดึกๆผมทักบอกให้นอนเเต่เบสบอกจะรอเเฟนมา ผมบอกให้ระวังตัวอย่าถือจองมีค่าไว้กับตัว เเต่เบสบอกจะมานอนด้วยมันยิ่งทำให้ผมเสียใจอย่างมาก ถ้าเบสได้มาอ่านผมอยากจะให้เบสไม่ต้องคิดมากเค้าอยู่ข้างๆเสมอไม่ไปไหนหรอก ที่บอกว่ารักก็คือรักขอโทษที่ไม่ค่อยบอกอะไรชอบทำให้ร้องไห้ ถ้าเเฟนเบสทิ้งเมื่อไหร่หันมามองได้เสมอ เค้ามีความสุขมากนะที่ได้อยู่ด้วยเเค่อยากทำให้แกยิ้มได้เฉยๆ ไม่ต้องมารักกันก็ได้ ขอบคุณที่คอยเป็นห่วงถึงมันจะสายไป เเต่ก็อยากให้รู้เอาไว้ จะรอนะ.... รักแกเสมอ