ครั้งสุดท้ายอาจจะไม่มีสัญญาณเตือน

สวัสดีครับ ผมขอใช้นามสมมตินะครับ
ผมชื่อ ตะโก้ เรียนอยู่ปีที่ 1 ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง
ผมจะยายามเขียนกระทู้ยุหลายครั้งแล้ว เดี๋ยวหายๆ 555 จนผมคิดว่าคงไม่มีใครอยากมั้งแบบนี้
นี่เป็นกระทู้แรกของผม ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเขียนยังไง แต่ด้วยความที่ว่าางทีคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา
แล้วไม่รู้จะคุยกับใคร ก็เลยคิดว่าลองมาพิมพ์ทิ้งๆ ไว้ในพัทิพดีกว่า ไม่หวังด้วยว่าจะมีคนเข้ามาอ่านหรือไม่
ผมแค่อยากจะเล่าทิ้งไว้เฉยๆ อยา่างน้อยก็เหมือนการพูดกับใครสักคน

เรื่องมันเกิดขึ้นปีที่แล้วนะครับ ช่วงนั้นคณะ ที่ผมเรียนอยู่เค้ามีกิจกรรมน้องๆปี 1 ต้องร่วม
แล้วทุกคนก็มีหน้าที่ต้องทำหมด โอยพี่ๆจะเรียกประชุม แล้วมอบว่าใครจะมีหน้าที่อะไร
ผมไม่ขอบอกละกันนะครับว่าผมทำอะไร แต่ผมต้องไปซ้อมทุกวันตอนเย็นหลังเลิกเรียน
แล้วบังเอิญผมได้เจอกับคนๆหนึ่ง ผมจำได้ว่าเขาคือคนที่แอดเฟสบุ๊คผมไปหลายครั้งมาก
แต่ผมก็ไม่ได้รับ เพราะผมไม่รู้จักมาก่อน (ดูหยิ่งดีเน้อะว่าไหม 5555 หน้าตาก็ไม่ได้ดีอะไร)
แล้ว

แล้วบังเอิญว่ากลุ่มของผมที่ต้องซ้อมด้วยกันนั้น จะมีกรุ๊ปสำหรับติดต่อกัน จะมีเพื่อนๆ พี่ๆ
จากสาขาอื่นๆ อยู่ด้วย ผมก็แอดกลับไป บังเอิญไปเจอเฟสของเขา ผมก็เลยกดรับเป็นเพื่อน
แรกๆก็ไม่ได้คุยอะไรกับใคร เพราะผมเป็นคนตื่นคน ขี้อาย แต่หลังจากนั้นผมก็เริ่มสนิทกับ
ทุกๆ คน รวมถึงเขาคนนั้นด้วยเช่นกัน เราสนิทกันเร็วมาก เค้าเป็นคนทักมาคุยกับผมก่อน
บอกว่าตอนแรกคิดว่าจะหยิ่ง แต่ที่ไหนได้ปัญญาอ่อนเหมือนกันนะ 5555 ผมก็ได้แต่หัวเราะ
( ดูไฟแรงเน้อะว่าไหม )

หลังจากซ้อมเสร็จเขาจะชวนผมไปหาอะไรกินบ่อยๆ เพราะซ้อมเสร็จดึกมาก เหนื่อยก็เหนื่อย
หิวก็หิว  อีกอย่างเพื่อนผมก็คงหาไรกินกันไปหมดแล้ว แรกๆก็ไม่กล้าไปหรอก มีปฏิเสธบ้าง
เพราะผมจะทำตัวไม่ค่อยถูกเวลายุกับคนอื่นๆ 5555 หลังจากนั้นเราก็ไปไหนกันบ่อยขึ้น
สนิทกันจนคนรอบข้างแซวว่าเป็นอะไรกัน เราสองคนก็บอกไปว่าเป็นแค่เพื่อนกัน

**** ไว้มาเขียนต่อนะครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่