เราพึ่งไปพบญาติที่ภาคใต้มา
ญาติแถวนั้นที่เป็นเจ้าถิ่นก็พาครอบครัวเราไปเลี้ยงข้าว
ขับรถถึงร้านอาหาร เจ้าภาพก็สั่งเสร็จหมดและ ก็โอเคเตรียมพร้อมรอกินอย่างเดียว
แต่ปัญหามันต่อจากนี้ต่างหาก พวกนางสั่งมาแต่ของที่ลูกตัวเองชอบ นั่นก็คือ กุ้ง!!!
มันจะไม่มีปัญหาเลยถ้าเราไม่แพ้กุ้ง คนที่เคยแพ้คงเข้าใจเนอะว่ามันทรมานขนาดไหน ต้องเข้าโรงพยาบาลเสียค่ายาอีกอะไรอีก
เราเคยชอบกินนะ หลังแพ้ก็ไม่กินอีกเลย ไม่ก็กินแค่ชิ้นเดียวพอมีมารยาทบ้างจากโดนรบเร้าให้กิน
ครอบครัวนี้มันสั่งแต่กุ้งทุกอย่างเลยอะโดยเฉพาะลูกพวกนาง อายุก็ตั้ง15แล้ว (เป็นลูกคนเดียว) แต่คิดอะไรไม่เป็นสักอย่าง เอาแต่ใจสุดๆ
คือเอาแต่ตัวเองอะ มาถึงนะนางก็สั่ง จะเอาต้มยำกุ้ง จะเอากุ้งผัดพริกแกง บลาๆๆ
กับข้าว9อย่าง มีกุ้งอยู่8อย่าง ไม่มีเนื้ออื่นปนเลย เหลืออย่างเดียวที่เรากินได้คือผัดผัก
เราก็บอกไปว่าเราแพ้กุ้ง อีครอบครัวนี้ยังจะสั่งกุ้งชุบแป้งทอดเพิ่มอีก โอ้ย จะบ้าตาย กะไม่ให้กินอะไรสักอย่างใช่มะ
เราหงุดหงิดมาก ไม่กินอะไรทั้งโต๊ะเลย คนอื่นก็คิดว่ามันเผ็ดเลยกินไม่ได้ ไม่ใช่เผ็ดค่ะ เรากินเผ็ดได้ คนกรุงเทพฯไม่ได้แปลว่าจะไม่กินเผ็ดนะ
แต่อาหารที่พวกเธอสั่งๆมาอะเรากินไม่ได้จริงๆ บอกไปแล้ว 3 รอบ เสียงดังมาก จะไม่ได้ยินก็หูหนวกและหล่ะ นางก็หันมานะ แล้วก็สั่งต่อ
เราก็เลยจัดการสั่งอย่างอื่นที่เรากินได้มาบ้าง แต่พนังงานก็เดินมาบอกว่า แบบตัวเล็กหมด เป็นขนาดกลางได้ไหมคะ
นางบอกไปว่า "งั้นไม่เอา" คือ คือ!!! เราเป็นคนสั่งนะ จะไม่เอาก็ถามเราบ้าง พอเราแย้งไปก็ชักสีหน้าใส่
นี่ไม่คิดถึงคนที่กินบ้างหร่อ ผัดผักทั้งโต๊ะก็กิน เราไม่ได้กินคนเดียวนะมีใครกินเท่าไหร่เอง
อีกอย่าง แม่ของนางมาด้วยนะ หาอะไรที่เคี้ยวง่ายมาให้แม่กินหน่อยสิ คือแม่อายุ84แล้ว เราต้องดูแลแม่สิ
ถามแม่หน่อยว่าอยากกินอะไรไหม สุดท้ายเราถามเอง แม่ก็บอก "ไม่เป็นไรๆ กินได้ๆ"
คือ ตามมารยาท เค้าไม่ควรสั่งแต่ของอย่างเดียวทั้งโต๊ะไม่ใช่หร่อ มันต้องถามบ้างสิมากินไรได้บ้าง ชอบกินอะไรไหม
ยิ่งกับครอบครัวที่ไม่ได้พบหน้ามากับตั้ง5ปี มันไม่น่าจะขนาดนี้นะ
ตอนที่เค้ามาถิ่นเรา เราก็พาเค้าไปกินเหมือนกัน เราก็ถามเค้าว่าชอบกินอะไรไหม กินอะไรไม่ได้รึเปล่า แล้วเราก็ให้ดูเมนูว่าอยากกินไรไหม
แต่ไปครั้งนี้คือ เมนูไม่ได้จับ นางและลูกนางสั่งเองทุกอย่าง
บ่งบอกได้เลยว่า ครอบครัวนี้สปอยลูกขนาดไหน ไม่ได้สอนเรื่องเห็นใจคนอื่นใช่ปะเนี่ย
ลูกนางก็เอาแต่ใจสุดๆ อยากมานอนโรงแรมด้วย ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะ หลานคนเดียวเราเลี้ยงได้
พอมาเท่านั่นแหละเหมือนต้องคอยถวายการรับใช้เลย ต้องเตรียมน้ำ ต้องจ่ายเงินซื้อของตามใจนาง สารพัดจะเจอกับหลานคนนี้
ตอนแรกก็ทำไปนะ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอโดนมากๆเข้า เราก็ไม่ทำแล้วก็ให้เธอทำเอง อีหลานนี้ก็ชักสีหน้าใส่ เฮ้ย!!! นี่น้านะ ไม่ใช่คนใช้
เราก็บอกกับพ่อแม่ไปว่า นางทำแบบนี้ๆนะ ไปแก้ไขด้วย เดียวจะอยู่กับคนอื่นไม่ได้ โดนชักสีหน้าใส่ (อีกแล้ว) โดนด่าว่า เสื อก ด้วย
โอ้โห เดี๋ยวค่ากินค่าอยู่ค่าของที่นางซื้อ เราเรียกเงินคืนเลยดีไหมเนี่ย ไม่ไหวกับครอบครัวนี้จริงๆ
ใครเคยโดนคล้ายเราบ้างเนี่ย ครอบครัวอื่นคงไม่เป็นขนาดนี้มั้งไม่รู้เหมือนกัน
ใครที่มีลูกคนเดียวอย่าสปอยลูกเกินเหตุนะคะ รักลูกได้แค่ขอหล่ะ อย่าตามใจเกินเหตุเลย
กินข้าวครั้งเดียวรู้ไส้รู้พุง
ญาติแถวนั้นที่เป็นเจ้าถิ่นก็พาครอบครัวเราไปเลี้ยงข้าว
ขับรถถึงร้านอาหาร เจ้าภาพก็สั่งเสร็จหมดและ ก็โอเคเตรียมพร้อมรอกินอย่างเดียว
แต่ปัญหามันต่อจากนี้ต่างหาก พวกนางสั่งมาแต่ของที่ลูกตัวเองชอบ นั่นก็คือ กุ้ง!!!
มันจะไม่มีปัญหาเลยถ้าเราไม่แพ้กุ้ง คนที่เคยแพ้คงเข้าใจเนอะว่ามันทรมานขนาดไหน ต้องเข้าโรงพยาบาลเสียค่ายาอีกอะไรอีก
เราเคยชอบกินนะ หลังแพ้ก็ไม่กินอีกเลย ไม่ก็กินแค่ชิ้นเดียวพอมีมารยาทบ้างจากโดนรบเร้าให้กิน
ครอบครัวนี้มันสั่งแต่กุ้งทุกอย่างเลยอะโดยเฉพาะลูกพวกนาง อายุก็ตั้ง15แล้ว (เป็นลูกคนเดียว) แต่คิดอะไรไม่เป็นสักอย่าง เอาแต่ใจสุดๆ
คือเอาแต่ตัวเองอะ มาถึงนะนางก็สั่ง จะเอาต้มยำกุ้ง จะเอากุ้งผัดพริกแกง บลาๆๆ
กับข้าว9อย่าง มีกุ้งอยู่8อย่าง ไม่มีเนื้ออื่นปนเลย เหลืออย่างเดียวที่เรากินได้คือผัดผัก
เราก็บอกไปว่าเราแพ้กุ้ง อีครอบครัวนี้ยังจะสั่งกุ้งชุบแป้งทอดเพิ่มอีก โอ้ย จะบ้าตาย กะไม่ให้กินอะไรสักอย่างใช่มะ
เราหงุดหงิดมาก ไม่กินอะไรทั้งโต๊ะเลย คนอื่นก็คิดว่ามันเผ็ดเลยกินไม่ได้ ไม่ใช่เผ็ดค่ะ เรากินเผ็ดได้ คนกรุงเทพฯไม่ได้แปลว่าจะไม่กินเผ็ดนะ
แต่อาหารที่พวกเธอสั่งๆมาอะเรากินไม่ได้จริงๆ บอกไปแล้ว 3 รอบ เสียงดังมาก จะไม่ได้ยินก็หูหนวกและหล่ะ นางก็หันมานะ แล้วก็สั่งต่อ
เราก็เลยจัดการสั่งอย่างอื่นที่เรากินได้มาบ้าง แต่พนังงานก็เดินมาบอกว่า แบบตัวเล็กหมด เป็นขนาดกลางได้ไหมคะ
นางบอกไปว่า "งั้นไม่เอา" คือ คือ!!! เราเป็นคนสั่งนะ จะไม่เอาก็ถามเราบ้าง พอเราแย้งไปก็ชักสีหน้าใส่
นี่ไม่คิดถึงคนที่กินบ้างหร่อ ผัดผักทั้งโต๊ะก็กิน เราไม่ได้กินคนเดียวนะมีใครกินเท่าไหร่เอง
อีกอย่าง แม่ของนางมาด้วยนะ หาอะไรที่เคี้ยวง่ายมาให้แม่กินหน่อยสิ คือแม่อายุ84แล้ว เราต้องดูแลแม่สิ
ถามแม่หน่อยว่าอยากกินอะไรไหม สุดท้ายเราถามเอง แม่ก็บอก "ไม่เป็นไรๆ กินได้ๆ"
คือ ตามมารยาท เค้าไม่ควรสั่งแต่ของอย่างเดียวทั้งโต๊ะไม่ใช่หร่อ มันต้องถามบ้างสิมากินไรได้บ้าง ชอบกินอะไรไหม
ยิ่งกับครอบครัวที่ไม่ได้พบหน้ามากับตั้ง5ปี มันไม่น่าจะขนาดนี้นะ
ตอนที่เค้ามาถิ่นเรา เราก็พาเค้าไปกินเหมือนกัน เราก็ถามเค้าว่าชอบกินอะไรไหม กินอะไรไม่ได้รึเปล่า แล้วเราก็ให้ดูเมนูว่าอยากกินไรไหม
แต่ไปครั้งนี้คือ เมนูไม่ได้จับ นางและลูกนางสั่งเองทุกอย่าง
บ่งบอกได้เลยว่า ครอบครัวนี้สปอยลูกขนาดไหน ไม่ได้สอนเรื่องเห็นใจคนอื่นใช่ปะเนี่ย
ลูกนางก็เอาแต่ใจสุดๆ อยากมานอนโรงแรมด้วย ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะ หลานคนเดียวเราเลี้ยงได้
พอมาเท่านั่นแหละเหมือนต้องคอยถวายการรับใช้เลย ต้องเตรียมน้ำ ต้องจ่ายเงินซื้อของตามใจนาง สารพัดจะเจอกับหลานคนนี้
ตอนแรกก็ทำไปนะ ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอโดนมากๆเข้า เราก็ไม่ทำแล้วก็ให้เธอทำเอง อีหลานนี้ก็ชักสีหน้าใส่ เฮ้ย!!! นี่น้านะ ไม่ใช่คนใช้
เราก็บอกกับพ่อแม่ไปว่า นางทำแบบนี้ๆนะ ไปแก้ไขด้วย เดียวจะอยู่กับคนอื่นไม่ได้ โดนชักสีหน้าใส่ (อีกแล้ว) โดนด่าว่า เสื อก ด้วย
โอ้โห เดี๋ยวค่ากินค่าอยู่ค่าของที่นางซื้อ เราเรียกเงินคืนเลยดีไหมเนี่ย ไม่ไหวกับครอบครัวนี้จริงๆ
ใครเคยโดนคล้ายเราบ้างเนี่ย ครอบครัวอื่นคงไม่เป็นขนาดนี้มั้งไม่รู้เหมือนกัน
ใครที่มีลูกคนเดียวอย่าสปอยลูกเกินเหตุนะคะ รักลูกได้แค่ขอหล่ะ อย่าตามใจเกินเหตุเลย