เราสั่งซื้ออาหารเสริมยี่ห้อดีเอชซีออนไลน์จากร้านค้าในภูเก็ตเพราะวิตามินที่เรากินอยู่มันกำลังจะหมดและเจ้าของร้านจัดส่งให้ในวันจันทร์ที่ ๒๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙ แบบลงทะเบียนซึ่งเป็นบริการฟรีของทางร้าน เรากะว่าพอตัวใหม่มาถึงตัวเก่าก็จะหมดพอดี คนที่เคยกินคงรู้นะคะว่าของอย่างนี้พอหยุดไม่นานมันก็จะเริ่มคืนสภาพเดิม เจ้าของร้านบอกกับเราเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าของจะได้รับในอีกสองหรือสามวันข้างหน้าที่กรุงเทพไม่อย่างนั้นเราก็คงไม่ซื้อ เราเห็นเจ้าของร้านอัธยาศัยดีส่งลงทะเบียนฟรีตอบรับออร์เดอร์เร็วเลยซื้อทั้งที่มีตัวเลือกเป็นร้านค้าภายในกรุงเทพ แต่พอถึงวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันที่หกนับจากวันส่งของสถานะที่เช็คในอินเตอร์เน็ตก็ยังคงแสดงว่ารับเข้าระบบ เจ้าของร้านไลน์มาถามเราว่าได้รับสินค้าไหมเพราะลูกค้าทุกคนทั้งที่อยู่ใกล้และไกลกว่าแต่ส่งในวันเดียวกันเช่น เชียงใหม่ ร้อยเอ็ด ล้วนได้รับของแล้ว พอทราบว่าไม่ก็เอาแต่บอกว่าเป็นความผิดของปลายทางคือไปรษณีย์เขตจตุจักร เราเห็นว่าเขามีประสบการณ์ในการใช้บริการบริษัทไปรษณีย์ไทยมากกว่าเลยหลงเชื่อและโทรไปสอบถามที่ฮอทไลน์ ๑๕๔๕ ว่าจริงไหมที่ของถึงปลายทางแล้วแต่สถานะไม่อัพเดทและแจกจ่ายช้าเพื่อที่จะเดินทางไปรับของที่ไปรษณีย์เองในวันต่อมาแต่พนักงานที่รับสายบอกว่าไม่ทราบว่าตอนนี้ของอยู่ที่ไหนแต่ยังไม่ถึงไปรษณีย์จตุจักรและแนะให้ทำเรื่องสอบถามทางอีเมล์ซึ่งระบุให้บอกชื่อรายละเอียดที่อยู่ของผู้จัดส่งด้วย

เราเลยขอข้อมูลชื่อที่อยู่ผู้จัดส่งทางไลน์และก็ได้รับข้อความกลับมาว่าไม่รู้จะทำไปทำไมมันไม่ได้ช่วยให้ได้ของเร็วขึ้นหรอกหรือถึงของจะสูญหายก็ใช้ระยะเวลาในการดำเนินเรื่องร่วมสิบวัน ไม่เคยเห็นลูกค้าคนไหนเป็นแบบเรามาก่อน คนอื่นรอสิบสี่วันเขาก็ยังรอ อะไรจะรีบร้อนขนาดนั้น ทำไมไม่รอวันจันทร์ของน่าจะเข้าเดี๋ยวจะเข้าไปเช็คให้เอง เราก็คิดในใจแต่ไม่ได้ตอบไปว่าแหม ทีตอนแรกถามว่ากี่วันถึงไม่พูดเรื่อง possibility นี้เลยนะคะไอ้สิบสี่วันเนี่ยว่าเคยมีประวัติ ไม่งั้นคงไม่จ่ายเงินซื้อหรอก สิบสี่วันได้ก็คงพอทำใจเพราะอย่างน้อยก็ได้ของ แต่นี่เรากลัวมันจะหายน่ะสิ ไปรษณีย์ไทยมันยิ่งเคยมีประวัติอยู่ด้วย ยิ่งรู้ว่ามันทำเรื่องนานก็ยิ่งต้องรีบแจ้งจะมารอทำไมอ่ะ แล้วลงทะเบียนมันชดใช้ให้แค่สามร้อยเองยังไม่ถึงครึ่งราคาสินค้าเลย

คนขายหาว่าเราใจร้อนซึ่งก็ร้อนจริงเพราะเราไม่ได้คิดเผื่อไว้ล่วงหน้าเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ พอวันจันทร์เราไปเช็คดูสถานะก็รับเข้าระบบที่ภูเก็ตเหมือนเดิม เราไปตรวจสอบที่ไปรษณีย์ปลายทางคือจตุจักรเค้าบอกเราว่าที่นี่ไม่มีตกค้างลืมจ่ายแน่นอนแล้วสุดท้ายเราก็ต้องตัดใจไปซื้ออาหารเสริมแสนแพงของปอยตรีชฎาที่วัตสันมากินแทนเสียเงินอีกเท่านึง อย่างนี้แหละค่ะ อย่างที่เค้าว่าเสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย

(ภาค 2) ขอเล่าต่อว่าหลังจากที่สถานะขึ้นว่านำส่งเรียบร้อยแล้ว เราก็ไม่สามารถตามของได้ค่ะ และลายเซ็นก็ไม่ชัดไม่รู้ว่าใครเป็นคนรับของ พอดีส่งมาที่ทำงานค่ะ แล้วมันมีศูนย์อื่นมาขอเช่าพื้นที่อยู่ด้วย เราต้องไปลุยเองที่ไปรษณีย์สาขาจตุจักรและพาบุรุษไปรษณีย์มาชี้ตัวคนหน้าด้านที่ฮุบของไปค่ะ ปรากฏว่าคนส่งก็ส่งมั่ว คนรับก็อ้างว่าเซ็นรับไปอย่างงั้นแต่ไม่ได้อ่านชื่อค่ะ มันบอกว่าพี่รอน้องมาเอาของคืนอยู่ เอ๊าอีนี่ แล้วเสือกรับไปทำไมแต่ต้น เข็ดไปอีกนานค่ะกับไปรษณีย์ไทยเวลาส่งมาที่ทำงาน  แล้วคนส่งของไปรษณีย์ไทยค่ะ มันบอกว่าหาห้องทำงานไม่เจอเลยส่งให้ห้องที่อยู่ตึกเดียวกันค่ะ ซึ่งมันคนละหน่วยงานคนไม่รู้จักไม่เคยคุยกันเลยเคยคิดบ้างไหมมม ทีนี้เราก็บอกว่าน้องช่วยคัดได้ไหม คราวหน้าถ้ามาส่งให้มาตรงนี้นะ มันบอกว่าไม่ได้ค่ะ มันรีบไม่มีเวลาต้องการส่งทิ้งลงปึ้งทีเดียวแล้วเปิดตูดหนี พ่อค้าแม่ค้าคะ ใช้เคอร์รี่กันเถอะค่ะลูกค้าจะได้ไม่ลำบาก สำหรับเคสนี้พี่คนขายเค้าก็บอกว่านานเกินไปจริง ๆ ค่ะ เราจำไม่ค่อยได้ว่าเรารอทั้งหมดสองหรือสามอาทิตย์ เค้าบอกเค้าก็พลอยเครียดไปด้วยที่ไปรษณีย์ทำงานแบบนี้ ตอนนี้เราไม่มีอะไรติดใจกับเค้าแล้ว และเค้าบอกว่าถ้าเราไม่ได้ของเค้าก็มีมาตรการเยียวยาให้ค่ะ สปิริตดีมากเลย เค้าบอกเราว่าถ้าของใกล้จะหมดอายุแล้วถึงช้าแบบนี้แย่เลยค่ะ ลูกค้าคงคิดว่าส่งของหมดอายุมาให้