...แก้วรักของข้า...

ผ่าง ผ่าง ผ่าง ผ่าง

ได้เพลา พาเรื่องสั้น วรรณคดี
Side-Story ที่เลื่องลือ คืองานศิลป์
ดิ ออล ไร้ท์ ครั้งที่สี่ มีจารจิณ
ระดมสิ้น อักษรา มาประมือ

ทั้งสายทอง ของขุนแผน แสนสะท้าน
คุณ SONG จาร ขานไข ในลายสือ
ทั้งยาขอบ บุเรงนอง นามระบือ
Phycho_factory คือ ผู้บรรเลง เปล่งศักดา

อันรามเกียรติ์ วรรณกรรมแสนล้ำเลิศ
ภาคินเกิด นิมิตใหม่ ให้สรรหา
ส่วนเพื่อนแพง แรงร้อนรัก จักไคลคลา
รจนา ลายลิขิต เชิญติดตาม

                คำว่าวรรณคดี side-story หมายถึงเรื่องราวที่เป็นเหมือนเครื่องเคียงของเรื่องหลัก อาจจะตีความได้ว่าเป็นเรื่องราวอีกส่วนหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่ได้มีการพูดถึงในเนื้อเรื่องหลัก โดยยกบรรยากาศ ตัวละคร จากวรรณคดีขึ้นมาเขียนอีกเรื่องหนึ่งซึ่งแยกย่อยออกมาอีกที โดยที่ต้องไม่ทำให้เนื้อเรื่องหลักซึ่งมีอยู่แล้วเกิดความผิดเพี้ยนไป
(ความคิดเห็นจากคุณภาคิน)

                   อันตรคดี (วรรณคดี Side-Story) ไม่มีผิดถูกครับ อยู่ที่การตีความของผู้สร้างสรรค์ เนื่องจากผลกระทบใจจากวรรณกรรมบางเรื่องเป็นสำคัญ เมื่อมีการนำมามองในมุมมองอื่นๆ ทุกสิ่งย่อมเป็นไปได้  ทั้งนี้ในการเป็นเรื่องสั้น จำเป็นต้องสร้าง "แก่น" เรื่องให้มั่นคงเสียก่อน ว่าผู้เขียนต้องการนำเสนอเรื่องใด แล้วใช้แก่นนั้นผูกโยงเข้ากับเนื้อหาที่ต้องการเข้าไปแตะต้อง เมื่อแก่นเรื่องชัด สัมพันธ์กับเนื้อเรื่องฉากหรือตัวละครหลักได้อย่างสมจริงมีเหตุผล(เหตุผลที่ผู้สร้างสรรค์สร้างขึ้น) เรื่องสั้นเรื่องนั้นก็จะสามารถสื่อสารกับผู้อ่านได้โดยตัวของมันเองครับ
(ความคิดเห็นจากคุณ SONG 982)