ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนนะคะ ว่าเราเเค่อยากระบายอัดอั้นตันใจ เเละไม่เข้าใจ

เรื่องมันก็เริ่มจากว่า เราเป็นเด็กต่างจังหวัด สมัยตอนเข้าปี1ใหม่ๆ เราเรียนอยู่มหาลัยเอกชนเเห่งหนึ่ง ทุกคนก็จะหน้าสดใสๆกันทั้งนั้น เเต่ด้วยความที่เราเป้นคนที่มีสิวบวกกับรอยสิวที่เยอะมากก จนเกินกว่าที่จะเผยหน้าสดมาเรียนได้ เราเลยจัดการด้วยการปิดconcealerเบาๆที่หน้า ซึ่งเราอาจจะมีความปิดไม่เนียนเพราะเป็นมือใหม่อันนี้รึเปล่าก็ไม่ทราบ 55

จนมีอยู่วันนึงตอนกำลังนั่งเรียนเลคเชอร์อยู่ เพื่อนคนนึงในกลุ่มเรา(ขอเรียกสมมติว่าเเนนนะคะ) ก็หันมามองที่หน้าเรา (คือเหมือนนา
ก็ชอบมองทั่วหน้าเเบบจับผิดทุกอณูของเราบ่อยอยู่เเล้วอะ) ก็พูดว่า เเกทารองพื้นที่หน้าหรอ เราก้เเบบยิ้มๆเเบบอายๆนึกในใจเเบบเอ้ยยเห็นชัดเลยหรอวะ อุส่าห์ทาบางเบาเเล้วนะ555

หลังจากนั้นเราก็สังเกตุคือเเนนก็จะชอบมองหน้าเราเเบบมองเเบบมองอะ เคยมั้ยอารมณ์เวลาเราสบตาคุยกับใครเเต่คนนั้นจะไม่มองที่ตาเราอะ เเบบจะชอนไชตามองทั่วหน้าเราอะ จนมีวันนึงเราก็เดินเข้ามานั่งกินข้าว ครั้งนี้เเนนกำลังคุยหัวเราะกิ้กๆกั้กๆกับเพื่อนกระเทยอีกคนอยู่ พอเราเข้ามานั่ง เเนนก็ทักมาว่า เเกหันหน้ามาซิ เราก็หันไป มันก็หันไปหาเพื่อนคนนั้นเเล้วบอกว่า ไม่มีหวะ ด้วยน้ำเสียงเเบบสำเนียงฝรั่งดี๊ด๊า เพื่อนนางก็เลยพูดว่า วันไหนมีบอกด้วย

ตอนนั้นเราก็เเบบนึกในใจว่าไรวะเนี่ย หน้าชั้นเป้นอะไรหรอ ทำไมต้องจ้องขนาดนั้น กะอีทีคนอื่นเเต่งเเบบปัดเเก้ม กรีดeye ทำไมไม่เห็นมันจะไปทำเเบบนี้ด้วยเลย เเล้วไม่ใช่อะไรหรอก พอผ่านมาสองคนนี้ก็เเต่งหน้าทาบีบีทารองพื้นซะเอง เเล้วก็ชอบพูดกันว่าเออวันนี้เเกหน้าเนียนใช่ยี่ห้ออะไรอะ อย่างนู้น อย่างนี้ เราก็เลยไม่เข้าใจว่าเเล้วทำไมต่องจับผิดชั้นด้วยย ในเมื่อเเกก็เเต่ง

  เอ้อลืมบอกไปสมัยตอนที่เเนนชอบจับผิดหน้าเราตอนนั้นนางก็ทาบีบีนะ เเบบเปิดเผยให้คนอื่นทราบด้วยว่านางทา