อยากรู้ว่ามีคนเป็นแบบเราบ้างมั้ย คือ วันนี้เรามีโอกาสที่กึ่งบังเอิญกึ่งตั้งใจ ได้เจอเพื่อนสนิทคนนึง เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมด้วยกัน ตอนนั้นเราสนิทกันมาก มากจนเราไม่สามารถให้คำจำกัดความได้เลยล่ะ มีอะไรสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง จนกระทั่งจบมัธยม ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งก็เรียนที่ กทม. กันทั้งคู่ ช่วงแรกๆ ก็มีไปมาหาสู่กันบ้าง แต่พอเรียนปีสูงๆ ขึ้นก็ห่างกัน จนกระทั่งทำงาน ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป เหมือนเดินกันคนละเส้นทางกันเลย
             ถ้าถามว่าคิดถึงมั้ยนะเหรอ..สำหรับเรา เราคิดถึงอยู่ตลอดนะ เพราะเมื่อก่อนเพื่อนคนนี้เป็นรับฟังเราตลอดเลย ให้คำปรึกษาเราได้แทบทุกเรื่อง พอห่างๆ กันไป เราก็เกรงใจนะ มีอะไรเลยไม่ค่อยกล้าคุยเลย จริงๆ เพื่อนมันคงจะไม่อะไรหรอก วันนี้พอได้เจอมันเข้า เรารู้สึกแปลกๆ มาก ตอนเห็นมัน เราดีใจมาก เพราะเราไปที่นั่นทุกที ไม่เคยเจอมันเลย ทั้งๆ ที่มันก็ไปที่นั่นเหมือนกัน พอเจอกันวันนี้ประมาณครึ่งชั่วโมง เรื่องที่อยากคุยในสมองเรามีเยอะมาก แต่เราทำตัวไม่ถูกเลยอ่ะ เหมือนมีอะไรบางๆ กั้นอยู่ ไม่รู้เพื่อนมันรู้สึกแบบเรารึเปล่านะ แต่เราสังเกตมัน เหมือนมันก็ไม่รู้จะคุยอะไรเหมือนกัน ถ้ามีเวลามากกว่านี้คงอาจจะได้คุยเยอะกว่านี้มั้ง แต่เราแค่แปลกใจว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ทำไมเราไม่เหมือนเดิม
              ใครเป็นแบบเราบ้าง ??