ตามหัวข้อกระทู้แหละครับ อายุ 27 ครับ ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยมีแฟนเลยครับ ตั้งแต่เด็กลืมตา เริ่มคลาน เดินได้ เข้าเรียนอนุบาล ประถม มัธยม ปริญญา จนเรียนจบมาทำงานแล้วก็ยังไม่ลงเอยกับใครสักคนเลยครับ ส่วนตัวอาจเข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง ไม่ชอบที่ๆมีคนเยอะๆ จะไม่เข้าไปถ้าไม่จำเป็นจริงๆ แต่หากได้สนิทกับใคร เราจะเป็นเพื่อนที่ดีและจริงใจได้คนนึง ติดคุยตลกนิดๆ ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ แต่เป็นผู้ชายตัวเล็กครับ สูง 166 ซึ่งอาจจะเตี้ยกว่าผู้หญิงสมัยนี้หลายๆคนอยู่เหมือนกัน(ผู้หญิงสูงกันประมาณ 168-170) ถามว่าเคยชอบใครมั้ย ก็มีบ้างครับที่เจอคนถูกใจ สมัยมัธยมปลายก็มีผู้หญิงมาชอบครับ แต่ไม่ได้สนใจอะไร ตอนนั้นตั้งใจเรียนสอบเข้ามหาลัยเป็นบ้าเป็นหลัง(ถ้าเป็นตอนนี้คงเล่นด้วยอ่ะนะ 55)

เวลาที่เจอคนถูกใจ อยากจีบ แต่ผู้หญิงเหล่านั้นก็ล้วนมีเจ้าของ มีแฟน หรือมีสามีไปหมดแล้ว ไม่รู้เป็นเพราะอะไรหรือว่าดวงมันไม่ได้ผูกวาสนากับใครมาเลย ก็เลยไม่มีใครอยู่แล้วนะ บางครั้งคนวัยไล่ๆกัน อายุประมาณ 22-27 เรียนจบมาเค้าก็แต่งงานมีสามีมีลูกกันไวมากๆจนน่าตกใจ ส่วนคนที่โสด พอเราไปยุ่งไปคุยด้วย เค้าก็บอกว่าชอบผู้ใหญ่อายุประมาณ 30-40 คือชอบคนโตกว่าว่างั้น แต่แล้วก็มาคิดว่าอายุคนมันบ่งบอกถึงวุฒิภาวะได้จริงหรอ พี่ๆบางคนอายุ 30 กว่า มีการศึกษามีงานทำ ก็ยังขอความช่วยเหลือเราอยู่ก็ยังมีเยอะแยะ

ก็เลยลองไปจีบน้องๆ มอปลายหรือสาวมหาลัย อายุประมาณ 17-21 เค้าก็บอกว่าไม่ชอบคนแก่กว่า ห่างกันมากไป ชอบคนวัยใกล้ๆกัน ไม่เกิน 23 ไรงิ ก็ถอยออกมาเองอีกเหมือนเคย คือเอาเข้าจริงๆก็เหงานะ อยากมีใครสักคนแหละ เราเองก็คิดว่าการงานก็มีทำประจำ ถึงไม่ได้โดดเด่นอะไรมาก บางทีทำงานเสริมยังได้มากกว่างานประจำเลย ก็พอดูแลใครได้อ่ะ แค่แอบงงว่า ผู้หญิงเค้ามองคนที่อายุ วุฒิภาวะ ฐานะ ส่วนสูง หน้าตา หรืออะไรกันแน่ หรือว่าพวกเค้ากำลังสับสนในตัวเอง ก็ไม่เข้าใจนะ เราก็เลยยังไม่มีแฟนกับเค้าสักที จนคนรอบตัวญาติๆก็เริ่มถามแระ เมื่อไหร่จะมีเมียสักที 555 ไม่รู้ว่ามีใครเคยเจอประสบการณ์แบบผมบ้างครับ แล้วถ้าสมมติว่าถ้าอายุเกิน 30 แล้วยังไม่เจอใคร ควรจะวางแผนชีวิตอย่างไรดีครับ เพื่อที่จะอยู่คนเดียวได้อย่างไม่ลำบากตอนแก่ อยากได้คำแนะนำครับ