มีเรื่องอึดอัดใจค่ะ คือสามีเป็นลูกชายคนเดียวเค้ามีน้องสาว1คน พ่อสามีดีกับฉันและลูกมากมาย ส่วนแม่สามีกับน้องสาวสามีธรรมดาค่อนไปทางไม่ดี จนเมื่อวันที่พ่อสามีเสียชีวิตไป แม่กับน้องสาวสามีทำร้ายจิตใจเรามากมาย ทุกครั้งที่เราอยู่กับพวกเค้าโดยที่มีสามีอยู่ด้วยเค้าจะทำกับเราอย่างนึง แต่ถ้าอยู่กันเองกับเค้าโดยไม่มีสามี เค้าจะแย่กับเรามาก บังเอิญเราเป็นคนเรียกใครก่อนไม่เป็น ยิ่งถ้าไม่ดีกับเรา เราจะยิ่งห่างยิ่งไม่เข้าใกล้ ตอนนี้เราเริ่มมีปัญหากับสามี สามีว่าเราไม่เข้ากับแม่เค้า ไม่เข้าผู้ใหญ่เราเลยบอกว่าแล้วทำไมเราเข้ากับพ่อเค้าได้ดี เราเข้าใจสามีว่าเค้าเป็นคนกลาง เราพยายามทำใจมากมายให้อยู่กันให้ได้ แต่เราก้อทนกับแม่เค้าไม่ได้ เราอยู่กันเองกับสามีและลูก แต่สามีต้องไปทำงานที่บ้านแม่เค้าส่วนเราทำงานบริษัท ตอนนี้เราทรมานใจมากที่ต้องเห็นน่าพวกเค้า
เราไม่ชอบคนแสดงละคร เราเลี่ยงทุกครั้งที่ต้องเจอน่า และทุกครั้งที่เราเสียความรู้สึกกับพวกเค้าเราจะมาลงกับสามี ตอนนี้เราจะทำยังไงดีค่ะ ให้อยู่ได้ สามีก้อดีกับเราแต่ทุกครั้งที่เราบอกว่าพวกเค้าทำอะไรกับเรา เค้าก้อจะเหมือนแก้ตัวให้แม่เค้าได้ทุกครั้ง เราเข้าใจว่านั้นแม่เค้า ยิ่งตอนนี้แม่เค้าคงเหมือนมีเค้าคนเดียว เราเคยบอกเค้าว่าให้เค้าไปอยู่กับครอบครัวเค้าเหมือนเดิม ส่วนเราต่างคนต่างอยู่ ซึ่งเค้าก้อไม่ได้ทำแบบนั้น แต่เรารู้ว่าคนเราความอดทนมันจำกัด เราจะทำยังไงที่จะควบคุมอารมตัวเองให้ได้ ทำยังไงให้อยู่กันได้โดยไม่สนใจคนรอบข้างได้ค่ะ
เกลียดครอบครัวสามี
เราไม่ชอบคนแสดงละคร เราเลี่ยงทุกครั้งที่ต้องเจอน่า และทุกครั้งที่เราเสียความรู้สึกกับพวกเค้าเราจะมาลงกับสามี ตอนนี้เราจะทำยังไงดีค่ะ ให้อยู่ได้ สามีก้อดีกับเราแต่ทุกครั้งที่เราบอกว่าพวกเค้าทำอะไรกับเรา เค้าก้อจะเหมือนแก้ตัวให้แม่เค้าได้ทุกครั้ง เราเข้าใจว่านั้นแม่เค้า ยิ่งตอนนี้แม่เค้าคงเหมือนมีเค้าคนเดียว เราเคยบอกเค้าว่าให้เค้าไปอยู่กับครอบครัวเค้าเหมือนเดิม ส่วนเราต่างคนต่างอยู่ ซึ่งเค้าก้อไม่ได้ทำแบบนั้น แต่เรารู้ว่าคนเราความอดทนมันจำกัด เราจะทำยังไงที่จะควบคุมอารมตัวเองให้ได้ ทำยังไงให้อยู่กันได้โดยไม่สนใจคนรอบข้างได้ค่ะ