ความรักของเราไปกันได้แค่2เดือนคะ อาจจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆแต่ก็มีความสุขและทุกข์ปนๆกัน เข้าเรื่องเลยละกันคะ ...
เราได้ชอบ ผช คนนึงเป็นรุ่นพี่ จาก facebook อยู่ปี 1 อายุห่างกันกับเรา 3ปี เขาเป็นคนที่หน้าตาดีมี fc ใครๆก็หลงใหลในตัวของเขา ผญ เกือบทุกคนแทบจะสยบความหล่อของเขามากๆ เราก็เป็นคนนึงที่ชอบและหลงใหลคิดจะจีบเขาเหมือนกัน เราจำได้ว่าเราแอดเขาไป เขาก็รับแอด
เราดีใจมากก แต่เรายังไม่กล้าทักไปเพราะกลัวเขามีคนคุยแล้วหรือมีแฟนแล้ว จนเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์
เราได้ขับรถไปส่งเพื่อนดันเจอตัวจริงของเขาซึ่งไม่เคยเจอเลยเห็นแต่ในเฟส พอยิ่งเจอยิ่งชอบแรง แต่เรากลับบ้านไปเปิดเฟสก็ไม่กล้าทักอยู่ดี
               จนเจอกันอีกรอบสองขับรถสวนทางกันหลังวิลัยที่เป็นที่เขาเรียน เราเห็นใจเต้นแรงไปอีก แต่เราก็ยังไม่กล้า พอเจอกันครั้งที่สามเราได้ไปคนเดิน(จังหวัดอุดรธานี)คนเดียว แล้วบังเอิญเจอแต่เจอครั้งนี้เราใกล้กันมากเดินสวนกันแบบใกล้กว่าทุกครั้งที่เจอ เขามาคนเดียวเราก็ไปคนเดียว
               ตอนนั้นตกใจแรงมากไม่คิดว่าจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ ตอนนั้นเขาใส่ชุด นร ของวิลัยแล้วก็ถือถุงอะไรสักอย่าง เราไม่กล้ามองหน้าเขาเลย ได้แต่เดินเก็บอารมณ์พอเดินสวนกันไปแล้ว เราหันกลับไปมองด้านหลังก็รู้สึกชอบคนนี้มากแล้ว พอกลับบ้านไปเราก็คิดว่าถ้าไม่ลองทักไปก็ไม่รู้นะเว้ยย เราเลยไปถามเพื่อนที่เรียนอยู่ที่เดียวกันกับพี่เขา ถามเพื่อนว่า เฮ้ยรู้จักคนนี้ปะวะ เพื่อนก็ตอบว่ารู้จัก ก็ถามต่ออีกว่าพอจะรู้มั้ยว่าเขามีแฟนยัง เพื่อนก็ตอบน่าจะไม่มีนะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย55555 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(รู้สึกเป็น ผญ แรด555)
               หลังจากนั้นเราก็กล้าที่จะทักเขาไป ก็ทักไปจริงๆทักเป็นชื่อเขาเลยแหละ555 ทักไปสักพักก็คุยกันทำดาไปเรื่อยๆแล้วอยู่มาวันนึงเขาจะเล่นเกมส์มั้งเลยไม่ได้ค่อยได้ตอบเรา แต่จำไม่ได้ว่าใครเป็นคนขอโทรคอลเสียงนะ ตอนนั้นหัวใจเต้นแรงมากไม่เคยได้ยินเสียงแต่กำลังจะคอลกันทำตัวไม่ถูกเลย
                พอคอลเราตื่นเต้นมากเสียงของเขามันดูแบบน่ารักไปหมด น่ารักแบบโคตรๆเลยอะ ปกติก็เป็นคนชอบมโนอยู่แล้วก็เลยคิดว่าเขาคอลกับเราแบบนี้คนเดียวปะวะ เหมือนเขาจะอยากคุยกับเรา เหมือนเขายุ่งเล่นเกมส์แต่เขาก็เหมือนอยากจะตอบแต่ไม่ได้ตอบแต่คอลกันแทนเงี่ยย เราก็เริ่มคิดไปเองเว้ย ว่าเขาจะคิดแบบเดียวกัน ก็คุยกันมาได้สักพัก เพราะคิดนี่แหละเราเลยกล้าบอกความรู้สึกออกไป แต่กว่าจะบอกได้ปรึกษาเพื่อนแทบตายตัดสินใจหลายครั้ง ว่าจะบอกเขาไปดีมั้ยเขาจะเปลี่ยนไปรึป่าวว  
                ตอนนั้นเลยตัดสินใจบอกความรู้สึกออกไป บอกชอบไป แล้วเราก็ดันอยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกับเราเหมือนกันเพราะเราก็ไม่อยากคิดไปเองคนเดียว เราเลยถามเขาว่าคิดยังไง เขาก็ตอบเหมือนจะคิดแบบพี่น้องเราก็แอบท้อๆแล้วแหละ แต่พอเขาได้บอกกับเรามาแบบนี้ว่า เขาเป็นคนที่รู้สึกกับใครยากเขาไม่ได้เป็นคนที่รู้สึกชอบใครเร็วขนาดนั้น ซึ่งมันทำให้เราต้องพยายามอีก เราจะไม่ท้อ เพราะเวลาสั้นๆที่เราคุยกันมันคงทำให้เขายังไม่รู้สึกชอบ เราหายไปสองสามวันแหละ เราได้โพสสเตตัสบน facebook โพสแบบคล้ายๆจะจีบใครเขาก็ไม่ชอบไรเงี่ย แล้วจู่ๆเขาเลยทักมาเว้ยว่าเป็นอะไร ตรงนี้แหละทำให้รู้สึกว่าเขาเห็นที่เราโพสหรอ เขาแคร์เราหนิ ไม่งั้นคงไม่ทักมาถาม [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ชอบมโนอะนะ) เราดีใจสุดๆว่ะ 5555
                จากนั้นก็ได้คุยกันมาเรื่อยๆ ตอนนั้นก็มีความสุขดีนะ พอเริ่มจะรู้จักกันมากขึ้น เขาก็ชวนไปคนเดินเว้ย[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(เป็นเดทแรกเล้ยย) เราก็ไปกับเพื่อน1คน เขาก็มากับเพื่อน3คน เป็นเดทที่เราชอบมากรู้สึกว่าเป็นกันเองดี เดทแรกก็พามากินส้มตำเลย ไอ้เราก็ชอบกินอยู่แล้วปกติ เราไม่อายหรอก แต่รู้สึกว่าเขาเป็น ผช ที่แปลกและไม่เหมือนใคร บางคนมาเดทกับแฟนเขาคงอายที่จะพาแฟนมากินส้มตำ แต่ ผช คนนี้เราชอบมากเขาไม่อายเลย เราชอบคนแบบนี้ชอบที่เขาเป็นแบบนี้ดูแบบไม่ถือตัวเราชอบ ผช ไม่ถือตัว >< เป็นเดทแรกอะเนอะเราก็ทำตัวไม่ถูก เขินๆบ้าง
                หลังจากผ่านเดทแรกไปก็คุยกันมากขึ้นเริ่มเปิดใจให้กันและกันเข้ามามากขึ้นเริ่มหาเรื่องคุยมากขึ้นทำให้ต่างคนต่างรู้สึกดีมากขึ้นเริ่มไปไหนมาไหนกันมากขึ้น เรารอวันนั้นวันที่เขาจะขอคบเรารอมาตลอด
                พอมาถึงวันที่ 17/ม.ค/59  คุยกันไปจู่ๆเขาก็ถามเราว่า ชอบเลขอะไรบ้าง เราก็เอะใจว่าถามทำไมเหมือนเขาจะบังคับให้เราตอบว่าชอบเลขอะไร เราก็ตอบไปว่า ชอบเลข 2กับ4 เราก็ไม่ได้คิดไรมาก พอมาถึงวันที่ 24/ม.ค/59 เขาได้มาขอเป็นแฟนเราเว้ย เราตกใจแทบช็อคดีใจโคตรๆไม่คิดว่าคนที่เราชอบเราเป็นคนจีบแต่เขาเป็นคนขอคบเราคือเป็นโมเม้นที่ดีที่สุดในชีวิตอะพึ่งเคยเจอกับพี่คนนี้แหละ
                เราก็ตกลงคบกัน เราก็ได้ตกลงกันหลายอย่าง คบกันมาได้สักพักเราก็มีเรื่องให้ทะเลาะกันบ่อย ซึ่งเขาก็คิดมากอยู่แล้ว เราทำตัวเราเองแหละ เราทำให้เค้าเคยไม่เชื่อใจ แต่เราก็รักเขามากๆเลยนะ จนเราได้รู้จักครอบครัวเขาแล้วเขาก็ได้รู้จักครอบครัวเรา เราทั้งสองต่างคนก็เคยมากินข้าวที่บ้านของกันและกัน คือการทำแบบนี้คิดว่าจะดีและเป็นความซื่อสัตย์ต่อกันว่าจะหยุดกับคนนี้แล้วจริงๆ
                แต่มันก็มีอุปสรรคหรือโชคชะตาที่ทำให้เราไปกันไม่ได้ เขาก็คิดมากในตัวเราจนเราก็คอยตามง้อมาตลอดตามใจมาตลอด เราเหนื่อยแต่เรารักเราจึงยอมทำทุกอย่าง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้นเขาคิดมากคิดไปเอง ทำให้เราสองคนทะเลาะกันแทบวันเว้นวัน โชคชะตาก็ทำให้เราสองคนมาถึงจุดๆนี้จนได้ แค่เวลา 2 เดือนมันมีความสุขและความทรงจำมากมาย เป็น ผช คนแรกที่มากินข้าวที่บ้านรู้จักครอบครัวของกันและกันเเละเขาก็เป็นคนที่เราชอบแล้วเป็น ผช คนแรกที่เราจีบ แต่เขาเป็นคนขอคบ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อยากจะบอกว่าขอบคุณทุกอย่างที่ผ่านมาที่ทำให้มีความสุขที่ทำให้ร้องไห้และเสียใจมากแต่ก็ไม่เคยรักน้อยลงเลย ถึงเราจะทำตัวของเราเอง เราไม่สามารถกลับไปได้ แต่เรายังรักและรอเสมอนะ ถ้ามีโอกาสก็อยากกลับไปจีบใหม่ อย่าลืมนะจะอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ รักเสมอนะ