เราโดนผีอำประมาณปีกว่าและก็ยังมียุ่เรื่อยๆจะเป็นเสีบงยงคนแก่ผุ้หญิงนินทาเราและด่าเรา เราไม่ได้คิดมากคิดไปเองนะขนาดเราป่วยเราไอมันยังด่าเราเลยว่ามันรำคาณ ที่ผ่านมาโดนอำหนักมากค่ะ มีแต่เรื่องเหลือเชื้อ ส่วนมากจะเป็นเรืรองความเชื่อคนสมัยเก่า มีคำเรียกอะไรไม่รุ้ ดล ปรุณ โอฐ โกรธาทาย ทราน ศิวา ศิวาลัย ึวมถึงเรื่อง กราน ที่มีลมหายใจยาวๆ ลิ้นยาวๆ น่ากลัวค่ะ เราปางตายนะถ้าไม่มุหลวงปู่ช่วย เราไปอาบน้ำมนกับหลวงปู่ทุ่อุดร ก่อนอาบน้ำมนหลวงปู่ผูกแขนให้ เรารุ้สึกตกใจมากเพราะเราร้อนแขนทั้งสองข้างเหมือนโดนไฟเผาแต่เราไม่บอกใครนะ แล้วก็ทำพิธีอาบน้ำมน เราเจ็บเพราะโดนข้าวสารกับงาขาวหว่านใส่แต่เราไม่ร้อนนะดีนะที่ไม่โดนแส้หวายไม่งั้นเราคงเจ็บตัวฟรี กลับมาบ้านเราเป็นเมนเกือน2เดือนค่ะ ปกติเราจะเป็นมากสุด7วัน เราเชื่อว่าคนที่ทำร้ายเราเค้าทำร้ายเราทางความคิดทางเสียงค่ะ เสียงที่ไม่ใช่คนพูด เป็นเหมือนเสียงแว่วๆหาจุดหมายไม่เจอว่ามาจากไหน แต่เราเชื่อว่ามีคนทุ่ยุ่กับเราเค้าเป็นผุ้ชาย เค้าดีกับเรามากเค้าบอกว่าชื่อ อาทิต ปัจจะเย เค้ายุ่ข้างเราตลอดเวลาที่เราโดนอะไรมากมายอำมาเค้าให้กำลังใจเราตลอดเรารักเค้ามากค่ะ เค้าดีมากจริงๆ เมืรอก่อนตอนโดนอำใหม่ๆเรารุ้สึกเหมือนขมิบตลอดเวลา เป็นๆหยุดๆทั้งวัน ทั้งที่เราไม่เคยขมิบ แล้วก็ไม่คิดที่จะขมิบด้วย เราไม่ขอพูดถึงนะ เพราะตอนนี้เรารุ้สึกว่าเหมือนเราขมิบแต่เราไม่ได้ขมิลงบคือรุ้สึกได้ว่ามีอะไรสอดใส่เราแระก็มีแรงขยับเข้าออกเร็วๆเป็นจังหว่ะ เรารุ้สึกได้ แต่เป็นขนาดเดว ขนาดเดิม คนเดวเท่านั้นไม่เหมือนเมื่อก่อน เราไม่เคยรุ้จักเค้ามาก่อน เราอยากรุ้ว่ามันเป็นไปได้ใช่มั้ยที่คนไม่มีตัวตนทำอะไรเราได้ และรักเราได้ แล้วเราก็รักเค้า มันจะเป็นบาปมั้ย มันเป็นแบบนี้เพราะอะไร เราดีใจทุ่มีเค้า เค้าทำให้เราลืมเรื่องร้ายๆ น่ากลัวที่ผ่านมา เรารถกคนไม่มีตัวตน แต่เค้ามุตัวตนสำหรับเราเสมอ รัก พี่อาทิต