เข้าใจเรื่องอาการผีอำนะ แต่อาการผีปล้ำนี่สิไม่ค่อยเข้าใจ =_=; (18+)

อืม...นะ ขอเกริ่นก่อนนิดนึง ว่าเราเคยมีอาการผีอำบ่อยๆ เป็นครั้งแรกตอนม.หนึ่ง ผ่านมาหลายปีแล้ว เรียกได้ว่าเป็นจนชิน และหาวิธีจัดการได้ แรกๆมันก็กลัว กว่าจะขยับตัวได้ พอได้สติปุ๊บก็ร้องไห้ตามประสาเด็ก แต่เราก็ไม่ได้เชื่อว่าโดนผีจริงๆอำนะ เราเข้ากูเกิ้ลเสิร์ชหาโรคที่เข้าข่ายว่าน่าจะเป็น จนไปเจอนี่เข้า
ขออนุญาติใส่สปอยล์ เพราะเนื้อหามันเยอะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ที่มา: [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

หลังจากนั้นเราก็ไม่กลัวอีกต่อไป ทุกครั้งที่มีอาการผีอำ คืออยู่ดีๆพอหัวฟุบถึงหมอนแขนขาก็ขยับไม่ได้ อ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว มีเสียงคนกระซิบอยู่ข้างๆหู เราจะพยายามขัดขืนสุดกำลัง ตะโกนด่าทอในหัวจนวุ่นวายไปหมด และหลังจากนั้นก็จะค่อยๆได้สติเอง  

แต่ตอนนี้ ที่เราเพิ่งเจอมาเมื่อคืน อาการมันไม่เหมือนเดิมค่ะ เราเจอแต่ผีอำ แต่อาการที่เราเพิ่งเจอนี่...ขอเรียกผีปล้ำก็แล้วกันค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
...สิ่งที่เรารู้สึกคือ "ขยะแขยง" ค่ะ

ใครพอจะบอกได้บ้างคะ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง บอกตามตรงว่าถ้ามีครั้งต่อไปก็คงไม่รู้จะจัดการยังไงค่ะ ไม่รู้จะตะโกนด่าได้เหมือนทุกทีมั้ย แต่ถ้าเลือกได้เราขอโดนอำดีกว่าโดนปล้ำค่ะ

ปล.อ่า เราพิมพ์สดนะคะ เพิ่งมานึกขึ้นได้ตอนพิมพ์เสร็จแล้ว ผีปล้ำครั้งนี้เป็นครั้งที่สองค่ะ ครั้งแรกไม่รู้สึกขยะแขยงเท่าครั้งนี้


แก้ไขนิดดดนึง เพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน: เราไม่ได้หมายถึงมีคนลักหลับเรานะคะ นอนคนเดียวค่าา อยู่กับพ่อแม่ค่าา
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 20
เอาแบบวิชาการเลยนะครับ จากข้อมูลที่มีเท่าที่ผมอ่านมานะครับ คือ

1. จขกท. ชอบเขียนนิยาย ซึ่งโดยปกติคนที่เขียนนิยายก็มักจะมีจินตนาการหรือความคิดในเรื่องต่างๆที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงมากกว่าคนปกติโดยทั่วๆไปนะครับ

2. จขกท. อ่านการ์ตูนแนวๆ 18+ ด้วยใช่มั๊ยครับ

3. จากที่ผมประเมิน จากการตอบคอมเม้นท์ ผมคิดว่า จขกท. มีแนวโน้มว่าจะหมกมุ่นในเรื่องนี้อยู่หน่อยๆ (ไม่ได้จะติหรือจะว่ากล่าวหาใดๆนะครับ ประเมินในเชิงวิเคราะห์นะครับ)

ซึ่งโดยส่วนตัว ผมไม่เชื่อเรื่องพวกนี้นะครับ (ย้ำว่าความเห็นส่วนตัวนะครับ) ผมจึงสรุปได้แบบนี้ครับว่า เป็นไปได้ว่า จขกท.อาจจะหมกมุ่นหรือคิดเรื่องพวกนี้มากไปหน่อย ทำให้แนวคิด จินตนาการต่างๆฝังเข้ามาในสมอง ช่วงที่เราหลับ หรือครึ่งหลับครึ่งตื่น จะเป็นช่วงที่สมองเราการทำงานช้าลง การประเมินด้านจินตนาการอาจจะทำงานมีบทบาทมากกว่าส่วนที่ใช้ในการคำนวณและแยกแยะข้อเท็จจริง  จึงอาจจะดึงความคิดหรือความต้องการจากส่วนลึกในสมองของ จขกท. ออกมา ทำให้เกิดความรู้สึก(ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นจริง)ในขณะครึ่งหลับครึ่งตื่นได้

ข้อแนะนำ ก็ง่ายๆครับ คือ อย่าหมกมุ่นมากเกินไปครับ หาวิธีปลดปล่อยบ้าง หรืออาจจะเล่นกีฬา ทำงานให้หนัก เวลาหลับจะได้หลับสนิทครับ คนเราเวลาเพลียๆเหนื่อยๆ จะหลับลึกหลับสนิทครับ ก่อนนอนทำจิตใจให้สงบอย่าฟุ้งซ่าน หรืออาจจะนั่งสมาธิ ซักหน่อย น่าจะช่วยได้ครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่