ผมจะขอเสริมให้นิดนึงครับ มันมีอะไรมากกว่านั้นเยอะ อิอิ

ถ้าดูดีๆเค้าปูมาตั้งแต่ต้นเรื่องเลย(ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจว่าจะเล่าซ้ำๆซากๆทำไม) ผมจะอธิบายว่า เราต้องเข้าใจความรู้สึก ของตัวละครก่อนแบบเอาใจเค้าใส่ใจเรา ตรงจุดนี้ ขึ้นอยู่กับว่าจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่เห็นพ่อแม่ถูกฆ่าตายต่อหน้าแล้วฝันร้ายมาตลอด 30 กว่าปีได้เท่าไร โดย 30 ปีลูกคนนี้ยากจะย้อนเวลาเพื่อปกป้องพ่อแม่ของตัวเองตลอด แต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้ (ผมว่าช่วงต้นทำออกมาได้ดีมากครับ ฉากนั้นทำให้เรารู้เลยว่าเด็กคนนึงที่เห็นพ่อแม่โดนฆ่าตายต่อหน้ารู้สึกยังไง ผมชอบมากกว่าเวอร์ชั่นอื่นๆมากเลย ยิ่งตอนเห็นแม่บรูซโดนยิงหัวนี่สุดๆ)

และจุดอ่อนเรื่องครอบครัว คือจุดอ่อนเดียวที่แบทแมนมีในทุกๆเวอร์ชั่นครับ (เรื่องอื่นแกยืนหยัดมาได้ตลอด ล้มเท่าไรก็ไม่กลัว โดนเบนหักหลังก็กลับมาผงาดได้) ลองดูตัวอย่างจากใน Comic ว่าแกอ่อนไหวเรื่องครอบครัวขนาดไหน











พอมาถึงคำว่า"มาร์ธา"ครับ
มันเป็นคำเดียวเลยจริงๆที่จะทำให้แบทแมนหยุดได้ จากการที่เค้าโกรธจนหน้ามืดตามัวและจะฆ่าเพียงอย่างเดียว การต่อสู้กันของสองคนนี้ มันทำให้ผมรู้สึกว่า มันจะหยุดได้ยังไง อะไรที่จะยุติการต่อสู้ครั้งนี้ จังหวะที่แบทจะลงหอก ซุป ได้พูดขึ้นมาว่า "ช่วย. . . . มาร์ธา" ผมนี่ร้องเห้ยยย!!!! ในโรงเลย มีคนสะดุ้งด้วย 555+ ที่เห้ยเนี่ย ไม่ใช่เพราะจะพูดว่า ง่ายๆแค่นี้เนี่ยนะ แต่เห้ยในความฉลาดของผู้กำกับที่ทำออกมาแบบนี้ คำพูดนี้กระตุ้นแบทแมนให้ผงะทันที คำๆนี้ มันได้คลายปมของเค้ากับซุปเปอร์แมนได้ลงตัวสุดๆ ต้องใช้คำว่าสิ้นเชิงเลย เราจะสังเกตเห็นความสูญเสียในตอนต้นเรื่อง และตอนที่บรูซเข้าไปช่วยเด็กผู้หญิงคนนึง เค้าถามว่า "แม่" ของหนูอยู่ไหน เด็กคนนี้ชี้ขึ้นไปยังตึกที่พังลงมา ตรงนั้นยิ่งขยี้ปมในจิตใจของบรูซ เรื่องการเสีย "แม่" อีกครั้งและเค้าปกป้องหรือรับมือกับเหตุการณ์นี้ไม่ได้เลย และครั้งนี้ มันเกิดจากไอ "เอเลี่ยน" ที่มาจากนอกโลก(จริงๆมันถูกเลี้ยงในโลกตั้งแต่เด็ก)

เมื่อเค้าโดนคำว่ามาร์ธาเข้าไป มันทำให้เค้าผงะและรับรู้ในเวลาต่อมาว่ามาร์ธาคือแม่ของซุป และทำให้เค้ารู้ในตอนนั้นเองว่า "เอเลี่ยน" ที่เค้าคิดว่ามันไม่มีความเป็นมนุษย์และเป็นตัวอันตรายนั้น แท้จริงแล้วดูเหมือนจะเป็นมนุษย์มากกว่าเค้าซะอีก และเค้าก็มี "แม่" ที่เป็นมนุษย์ ถูกเลี้ยงถูกสอนมาโดยมนุษย์ ไม่ใช่ "เอเลี่ยน" อย่างที่เค้าเข้าใจ สังเกตว่าแบทแมนไม่ได้พูดกับซุปในฐานะมนุษย์เลยตลอดทั้งเรื่อง "แกน่ะมันขี้ขลาด มนุษย์สิกล้า" "ฉันจะสอนให้แกรู้จักถึงการเป็นมนุษย์(ไดอาลอคนี้มีในตัวอย่าง แต่โดนตัดออก)" จนมาเริ่มเปิดใจยอมรับซุปมากขึ้น และได้รู้ว่าแท้จริงแล้วโดนปั่นหัวให้มาสู้กันทั้งคู่ โดยซุปมาเพราะว่าต้องปกป้องแม่ของตัวเอง แล้วที่สำคัญ "มีแม่ชื่อเดียวกันอีก" เค้าเลยต้องการจะไปช่วย "มาร์ธา" ด้วยตัวเอง "คืนนี้มาร์ธาจะต้องไม่ตาย" และคืนนั้นเองที่ตัวแบทแมนได้ทำในสิ่งที่ต้องการทำมาตลอด 30 กว่าปี ถึงแม้ว่าการช่วยเหลือมาร์ธาครั้งนี้ จะไม่ใช่แม่ของเค้า แต่เค้าก็ได้ช่วยให้คนอื่นไม่ต้องเผชิญกับสิ่งที่ตัวเองเคยเจอมา และก้าวออกมาสู่แสงสว่างได้อีกก้าวนึง

ทั้งหมดนี้ผมพูดในสิ่งที่ได้จากในหนังนะครับ ทุกอย่างมีในหนังจริงๆที่ผมหยิบยกประเด็นออกมา แต่ถ้าจะถามว่า งั้นถ้าแม่คนละชื่อก็โดนฆ่าเหรอ ผมก็คงต้องถามกลับว่าถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ ผู้กำกับเค้าจะหาทางลงแบบนี้เหรอ เค้าก็ต้องทำไปในรูปแบบอื่นครับ แต่สำหรับการลงแบบนี้ ในหนังเรื่องนี้ ผมถือว่าดีครับ