คือเรามีปมเรื่องผู้ชายค่ะ เราชอบกลัวว่าจะไปทำให้ผู้ชายคิดว่าเราอ่อยเค้า คือเราเป็นคนขี้อายอ่ะค่ะ แต่หน้าดูนิ่งๆไม่น่าจะขี้อายอะไร แต่เอาจริงๆจะชอบตื่นเต้นและไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับคนที่ไม่สนิท แล้วพอไปอยู่กับผู้ชาย เราก็จะตื่นเต้น(เป็นปกติ) แล้วเค้าคงจับสังเกตได้ว่าเราดูตื่นเต้นๆ เค้าก็อาจจะคิดว่าเราชอบเค้าเราเลยตื่นเต้นอ่ะค่ะ (เราไม่ได้คิดไปเองนะคะ แต่มันเคยมีเพื่อนมาบอกว่าเพื่อนของเค้าเคยถามด้วยว่าเราชอบเพื่อนคนนั้นรึเปล่า ทำไมดูเขินๆจัง ทั้งๆที่เวลาอยู่กับเพื่อนสนิทไม่ใช่แบบนี้เลย..) เราเป็นแบบนี้มานานแล้วแหละค่ะ แต่ก็ไม่เคยเกิดปัญหาจริงจังอะไร จนกระทั่งเมื่อสองปีที่แล้ว เราโดนคนอื่นด่าว่าไปอ่อยเพื่อนคนนึงที่มีแฟนอยู่แล้วค่ะ เพราะเราเผลอไปส่งข้อความผิด จะส่งให้เพื่อนสนิทแต่ดันไปส่งให้คนนั้นแทน เลยโดนตราหน้าว่าขี้อ่อยอยู่นานเลยค่ะ แม้แต่เพื่อนสนิทเราก็ไม่มีใครฟังเราเลย เราทั้งโกรธทั้งเสียใจ(และแอบรู้สึกผิดด้วย เพราะเหมือนผู้ชายคนนั้นเค้าก็เหมือนจะมีปัญหากับแฟนเพราะเรื่องของเราด้วยอ่ะค่ะ คือถ้าเรารอบคอบกว่านี้ เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น) ตอนนั้นไปโรงเรียนทุกวันเราก็อดทนมาก ใครพูดอะไรมาก็ทำเฉยๆ  แต่เพื่อนสนิทเราก็เหน็บแนมเราหนักขึ้นเรื่อยๆ แต่เราก็พยายามทำเป็นไม่ได้ยินไป มีอยู่ช่วงนึงเราทนไม่ไหวกลับไปร้องไห้ที่บ้านแทบทุกวัน ส่วนใหญ่จะแอบไปร้องคนเดียว แต่บางช่วงที่ทนไม่ไหวจริงๆ ก็ร้องไห้ให้พ่อแม่เห็นเป็นบางที จนพวกท่านเครียดไปด้วยเลย จนใกล้จะจบเทอมเราโดนเพื่อนในกลุ่มเหน็บแนมอีกอีก เราก็กลั้นไม่ไหวแล้วค่ะ เลยร้องไห้ออกมาเลย หลังจากนั้นเพื่อนในกลุ่มก็ดูจะปราณีเรามากขึ้น เหน็บเราน้อยลง จนพอเวลาผ่านไปเรื่องนี้ก็เงียบหายไปเองค่ะ เพื่อนก็เริ่มถามว่าทำไมเราไม่มีแฟน  เราก็บอกว่าเราขี้เกียจดูแลแฟน  แค่เรียนก็เหนื่อยจะแย่แล้ว  และเราก็มีความสุขดีที่เราไม่มีแฟน  แต่ความจริงเราคิดว่าประเด็นของเรามันไม่ได้อยู่ที่ว่าเราอยากมีหรือไม่อยากมี  แต่เรา’มีไม่ได้’ ต่างหาก เพราะเรารู้สึกจริงๆว่าเราวางตัวไม่ดี  ทั้งขี้อายทั้งไม่รู้จักระวัง  ถ้าเป็นแบบนี้แล้วไปมีแฟน  แล้วดันโดนหาว่าไปอ่อยคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเองอีกนี่ไม่แย่หรอ  เราคิดแบบนี้ เลยค่อนข้างจะปิดตัวเองอ่ะค่ะ มีคนมาจีบก็ปิดตัวเอง มีกำแพงกั้น แล้วเราก็จะทำตัวห่างเหินแบบน่าเกลียด(และเสียมารยาท)มาก เราก็รู้สึกแย่แทนคนที่เข้ามาจีบเรานะคะ แต่เราเป็นเพื่อนที่ดีกับเขาไม่ได้จริงๆ ว่าเรากลัวว่าจะโดนหาว่าอ่อยอีก เพราะเราไม่ได้ชอบเค้าอ่ะค่ะ กลัวเค้าเข้าใจผิดด้วย หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้มาเรามีเพื่อนผู้ชายน้อยลงและคุยกับผู้ชายน้อยลงมากๆเลยค่ะ แถมเพื่อนในกลุ่มของเค้าก็แอบหมั่นไส้เราด้วยซ้ำว่าทำไมเราถึงทำตัวเหมือนเกลียดเพื่อนเค้าขนาดนั้น...

เวลาผ่านไปจนเมื่อเทอมที่แล้วเราเข้าชมรมใหม่แล้วได้เรียนกับนิสิตฝึกสอนคนนึง เค้าชอบแซวเราบ่อยมากแล้วเพื่อนก็ล้อกันใหญ่  แต่เราไม่ได้ชอบครูเค้านะคะ  และเราว่าครูเค้าก็ไม่ได้ชอบเราเหมือนกัน คงแค่ล้อเราเพราะเห็นเรา(ดูเหมือนจะ)เงียบกว่าคนอื่นมั้ง  แต่คนอื่นคิดว่าครูจีบเรา และเราดูไม่ค่อยมีกำแพงกับครู (ความจริงไม่ใช่ว่าไม่มีกำแพงหรอกค่ะ แต่ครูเค้าตลก แล้วเราเส้นตื้นเลยขำเค้าบ่อย) เพื่อนก็เลยคิดว่าเราชอบครูเหมือนกัน ทั้งที่จริงๆแล้วมันไม่มีอะไรเลย  แต่พอเพื่อนเรารู้ว่าครูมีแฟนอยู่แล้ว เค้าก็เอามาพูดให้เราได้ยินอยู่สองสามครั้ง เหมือนจะลองดูว่าเราจะมีท่าทียังไง (และก็คงเตือนเราเป็นนัยๆด้วยมั้ง) แต่เราก็เฉยเพราะไม่สนใจจริงๆ  จนเพื่อนเราน่าจะเชื่อว่าเราไม่ได้คิดอะไร จนพอใกล้จะจบเทอม เพื่อนเราก็มาบอกอีกว่าครูเค้าเลิกกับแฟนแล้ว และเห็นแฟนครูโพสด่าถึงเด็กโรงเรียนเราคนนึงที่ไปอ่อยครูจนทำให้พวกเค้าต้องเลิกกัน  ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่รู้สึกเหมือนเพื่อนเราก็เล่าไปดูปฏิกิริยาเราไป เราก็เฉย เราไม่แน่ใจว่าเพื่อนคิดยังไง แต่คิดว่าพวกเค้าน่าจะเชื่อนะว่าไม่มีอะไรจริงๆ  

จนช่วงนี้ปิดเทอม เพื่อนคนนึงในกลุ่มแชร์รูปคำคมที่เขียนประมาณว่ารู้ว่าใครโกหกอะไร แต่ก็จะทำเป็นไม่รู้ต่อไป อยากรู้ว่าจะโกหกกันได้ขนาดไหนเชียว  แล้วเค้าก็โพสแคปชั่นว่า ‘ไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆแค่เผลอกดอ่ะโทษทีนะ.. คราวนี้ก็เลยเผลอคุยยาวไปด้วยเลยงั้นสิ่?’ เราก็มโนได้โล่ค่ะ  คิดว่าเค้าหมายถึงเรา  คือคิดว่าเค้านึกว่าเราแอบคุยกับครูคนนั้น แต่โกหกว่าไม่ได้คุย แล้วที่เค้าเขียนว่า เผลอกดอ่ะโทษที คือพยายามจะเหน็บเรา (เพราะเหตุการณ์แรกเราก็เผลอกดส่งไลน์ผิดคนไง) เราก็นั่งร้องไห้ออกมาตรงนั้นเลยค่ะ (บ้าดีเนาะ ดีนะที่เป็นตอนกลางวันพ่อแม่ไม่อยู่บ้าน ถ้าพวกท่านอยู่ก็คงต้องมานั่งเครียดกับเราอีก) เป็นคนอื่นคงไม่แคร์ใช่มั้ยคะว่าคนอื่นจะพูดอะไรถ้าเราไม่ได้ไปทำอย่างที่เค้ากล่าวหาจริงๆ  เราก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่ที่เสียใจคงเป็นเพราะเรารู้สึกเฟลกับตัวเองมากๆ ต่างหาก  เรารู้สึกว่าเราไม่โอเคเลย  โทษตัวเองว่าทำไม่รู้จักวางตัวให้ดี  ไม่น่าไปขำครูเค้าบ่อยๆเลย วันนั้นเราร้องไห้อยู่นานมากเลยค่ะ จนเพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี้ว่าที่เพื่อนเค้าโพสไม่ได้หมายถึงเราหรอก แต่เค้าเพิ่งเลิกกับแฟนเลยโพสด่าแฟนต่างหาก...

เราว่าเราเริ่มแย่แล้วแหละค่ะ  ขืนปล่อยปมนี้ไว้มันต้องส่งผลกระทบเยอะกว่านี้แน่ๆ กลัวจะคิดมากจนเป็นโรคซึมเศร้า และกลัวจะร้องไห้ให้พ่อแม่เห็นแล้วทำให้พวกท่านเครียดอีก... เราควรจะทำยังไงดีคะ อยากลบปมและเรียนรู้ที่จะวางตัวให้ดีกว่านี้อ่ะค่ะ ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ค่ะ...