เรื่องเด็กหญิงตัวเล็กกะเเม่ขี้บ่น

กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว มีเด็กหญิงตัวเล็กคนหนึ่งอาศัยอยู่ที่บ้านหลังเล็กๆกับเเม่
ซึ่งเเม่ของเขาเป็นคนขี้บ่นมาก  ทุกๆวันหลังกลับจากทำงาน
เเม่ของเขาก็จะบ่นตั้งเเต่หน้าประตูบ้านเลย เพราะเหนื่อยเเละแถมกลับถึงบ้าน
ก็ต้องมาทำงานบ้านอีก ตื่นเช้าขึ้นมาก็ต้องไปกวาดขยะหน้าบ้าน ซึ่งไม่ได้ดั่งใจเเก!
จนทำให้เด็กหญิงตัวเล็กชินกับคำบ่นของเเม่จนเป็นเรื่องปกติไปเเล้ว
เเต่เเล้ว... วันหนึ่ง เด็กหญิงตัวเล็กคึก ดื่ม M-150 2 ขวด (แบบไม่เขย่า)
พอตื่นเช้าขึ้นมา ก็จับไม้กวาด กวาดหน้าบ้าน ทำเหมือนเเม่เขาเลย
เเต่ไม่ได้บ่นเหมือนเเม่เขา พอเเม่ตื่นมาก็งง (ทำไมบ้านสะอาดจัง) ก็เลยไม่บ่น
พอตอนบ่าย เด็กหญิงตัวเล็กก็ทำอีก เค้าทำงานบ้านเหมือนที่เเม่เขาทำตอนกลางคืน
เเต่สิ่งไม่เหมือนเเม่คือ เขาไม่ได้บ่น หลังจากนั้นตอนค่ำพอ เเม่ของเด็กหญิงตัวเล็กกลับมาจากทำงาน
ก็อาจจะบ่นอีก เพราะขี้บ่น  เเต่ก็ไม่รู้จะบ่นอะไร เช่น เห้ยทำไมบ้านสะอาดจังเนี๊ย! วันนี้ว่างจังไม่รู้ทำอะไรดี
ทำให้ตั้งเเต่นั้นมา เเม้เเม่อาจจะบ่นเหมือนเดิมเเต่ความรู้สึกเวลาโดนบ่นต่างไปจากเดิม
***สุดท้ายเเล้วชีวิตมันสั้น ทำอะไรที่คิดว่ามีความสุขก็พอ )  1300M