ปกติเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากกกกกกกแล้วก็ไม่ชอบให้ใครมาจู้จี้จุกจิก
เรากำลังอึดอัดกับความเป็นห่วง เพราะเขาห่วงเราจนเรารู้สึกว่า อะไรวะคือเราโตขนาดนี้แล้วยี่สิบกว่าแล้ว ยังต้องให้ที่บ้านมาเป็นห่วงอีก ทำไมเราแย่ขนาดนี้วะ ต้องให้เขาค่อยบอกเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เราก็ทำเองได้ ทำแบบนี้สิ ทำแบบนั้นสิ ทำนี้รึยัง คือขอเราคิดเองแก้ไขปัญหาเองไม่ได้เหรอ จะบอกว่าอวดดีก็ได้นะ แต่เราอยากทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง เราเข้าใจนะว่าถึงเราจะบอกว่าโอเคเราอยู่ได้ไม่ต้องเป็นห่วงแต่เขาก็เป็นห่วงอยู่ดีแหละ แต่เราแค่รู้สึกว่าเขาห่วงเราไปจนเรารู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
แต่ยังไงไม่ว่าเราจะโตแค่ไหนในสายตาของคนที่บ้านเราก็ยังเด็กอยู่ตลอดเวลา บอกให้เขาไม่เป็นห่วงคงไม่ได้