สวัสดีค่ะ เรื่องที่จะเล่าวันนี้ก็ตามชื่อกระทู้เลย ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเรากับแฟนสนิทกันมาก เราคบกันมาปีกว่าๆแล้ว สำหรับหลายๆคนอาจจะคิดว่าระยะเวลาแปบเดียวเอง แต่สำหรับเราคนนี้เราคบมานานสุดแล้ว เราเรียนกันคนละโรงเรียนค่ะ แต่บ้านค่อนข้างจะใกล้กัน เราไปเที่ยวด้วยกันเสมอ ไปเล่นที่บ้านบ้าง บางทีที่บ้านเราก้ไปส่ง บางทีเค้าก็มาบ้านเรา ไปกับครอบครัวเราบ้าง คือสนิทกันอะค่ะ ทะเลาะกันก้บ่อยนะแต่ก็เข้าใจกันเสมอ ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาเค้าเป็นคนดีคนนึงเลยก็ว่าได้ ถึงจะมีช่วงเวลาที่ติดเพื่อนบ้าง ชอบไปกินเหล้ากับเพื่อนดึกๆบ้าง ติดเกมบ้างตามภาษาเด็กผู้ชายก็ตาม และปัญหาที่เราจะเล่าต่อจากนี้ก็อาจจะเป็นปัญหาที่ใครหลายๆคนเคยเจอมาแล้ว และเราเชื่อว่าหลายๆคนก็ผ่านมันไปได้แล้วเช่นกัน แต่เรายังไม่ได้ผ่านมันไป และไม่รู้ว่าพอถึงจุดนั้นจะทำยังไงให้ผ่านไปดี
เรื่องมีอยู่ว่าเราสอบโควตาภาษาญี่ปุ่นลาดกระบังได้ตั้งแต่ธันวาแล้ว ซึ่งสำหรับเราก็คงไม่ต้องอยู่หอ เพราะมหาลัยใกล้กับบ้าน แต่แฟนเราพึ่งสอบสัมภาษณ์ได้ที่ธัญบุรีแล้วเค้าก็คงจะไปเรียนที่นั่น เพราะมันเป็นคณะบริหารการตลาดที่เค้าอยากเรียนมากและเป็นความฝันของเค้ามาตลอด แต่ว่าเป็นภาคพิเศษนะค่ะ ที่นี้เค้าคุยกับพ่อเค้าแล้วเรื่องหอ ซึ่งพ่อเค้าก็ดูเหมือนจะอยากให้อยู่หอ เพราะด้วยเวลาเรียนที่เป็นภาคพิเศษก็น่าจะเลิกค่ำๆ การเดินทางก็อาจจะลำบาก ก็คงกลัวลูกจะเหนื่อยอันนี้เราก็เข้าใจ แต่ทำไมเรารู้สึกใจหายมากก็ไม่รู้ เรากลัวว่าถ้าเค้าย้ายไปแล้วก็จะกินเหล้ากับเพื่อนเหมือนปกติอันนั้นเราไม่อะไร แต่เราไม่รู้ว่าจะมีใครมาหอเค้าบ้าง ถ้าเค้าเมา ละมีผญมา เราคิดมากไปหมด ไม่ใช่เราไม่เชื่อใจแฟนเรา แต่เรารู้สึกไม่เชื่อใจคนอื่น เค้าไปอยู่หอแล้วจะมีใครเตือนสติเค้าเรื่องเรียนมั้ย เราจะได้เจอเหมือนเดิมมั้ย เรารู้ว่าตัวเราเองก็ต้องเจออะไรใหม่ๆเหมือนกัน เรารู้สึกเหมือนโดนทิ้งให้อยู่แถวบ้านยังไงไม่รู้ เหมือนกับว่าต่อจากนี้ถ้าไปหาเค้าที่บ้านก็คงไม่เจอแล้ว เราเศร้าไปหมด เราไม่รู้ว่าเราต้องรู้สึกยังไง หรือต้องทำยังไงดี เรารู้เสมอว่าอนาคตเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกคน เราไม่ได้หวังให้เค้าเป็นคนสุดท้ายของเรา เพราะว่าเราก็ยังเด็กกันอยู่ทั้งคู่ แค่เราใจหาย เรายังอยากไปไหนมาไหนกับเค้าอีกตั้งหลายที่ มีอะไรที่อยากทำด้วยกันอีกตั้งเยอะแยะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองว่าตอนนี้เดือนมีนา กว่ามหาลัยจะเปิดเทอมก็กรกฎา สิงหา อีกตั้งนาน แต่สำหรับเรามันเร็วมากเลยนะ เหมือนหายใจฮึบเดียวเท่านั้น ตอนนี้เราได้แต่คิดว่าพอเดือนมิถุนาเลิกเลยดีมั้ย เราคุยกับแฟนน่ะ แฟนเราก็บอกอย่าคิดมาก เค้าก็เสียใจแต่จะเลิกเลยหรออะไรงี้ เรารู้ว่าเหตุผลของเรา
โคตรไร้สาระ แต่เราไม่อยากเลิกกันเพราะการไปเจออะไรใหม่ๆ เราว่ามันเสียใจมากกว่า แต่แบบนี้ก็โคตรเสียใจเหมือนกัน เหมือนแบบผิดอะไรกันทำไมต้องเลิก เราสับสนไปหมดตอนนี้ สุดท้ายถ้าเค้าเห็นกระทู้นี้เราว่าเค้าคงรู้ ถ้าเค้าได้อ่านเราอยากบอกเค้าว่าขอบคุนมาก ขอโทดด้วย 1ปีกว่าๆมันดีสำหรับเค้ามาก ถ้าเรารู้ว่าจะต้องแยกย้ายกันเร็วขนาดนี้ ก็อยากจะเจอแกเร็วกว่านี้สัก 2-3 ปี เค้าน่าจะทำตัวให้น่ารักกว่านี้ จะไม่สร้างเรื่องให้แกต้องรู้สึกแย่ แล้วก้ขอบคุนที่ซื่อสัตย์กับเค้ามาตลอด เค้ารักแกนะเว่ย
ขอบคุนเพื่อนๆพันทิปทุกคนนะค่ะที่อ่านมาจนจบ เราไม่เคยคุยว่าจะมานั่งตั้งกระทู้ในนี้เลย หวังว่าหลายๆคนคงเข้าใจเรา ถ้าเกิดปัญหาของเรามันทำให้ใครไม่ชอบใจก็ขอโทดด้วยนะค่ะ ตอนพิมก็จิตใจไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ขอบคุนจริงๆที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ
เรากับแฟนกำลังจะแยกย้ายกันไปเรียนมหาลัย... ช่วยรับฟังเราหน่อยนะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราสอบโควตาภาษาญี่ปุ่นลาดกระบังได้ตั้งแต่ธันวาแล้ว ซึ่งสำหรับเราก็คงไม่ต้องอยู่หอ เพราะมหาลัยใกล้กับบ้าน แต่แฟนเราพึ่งสอบสัมภาษณ์ได้ที่ธัญบุรีแล้วเค้าก็คงจะไปเรียนที่นั่น เพราะมันเป็นคณะบริหารการตลาดที่เค้าอยากเรียนมากและเป็นความฝันของเค้ามาตลอด แต่ว่าเป็นภาคพิเศษนะค่ะ ที่นี้เค้าคุยกับพ่อเค้าแล้วเรื่องหอ ซึ่งพ่อเค้าก็ดูเหมือนจะอยากให้อยู่หอ เพราะด้วยเวลาเรียนที่เป็นภาคพิเศษก็น่าจะเลิกค่ำๆ การเดินทางก็อาจจะลำบาก ก็คงกลัวลูกจะเหนื่อยอันนี้เราก็เข้าใจ แต่ทำไมเรารู้สึกใจหายมากก็ไม่รู้ เรากลัวว่าถ้าเค้าย้ายไปแล้วก็จะกินเหล้ากับเพื่อนเหมือนปกติอันนั้นเราไม่อะไร แต่เราไม่รู้ว่าจะมีใครมาหอเค้าบ้าง ถ้าเค้าเมา ละมีผญมา เราคิดมากไปหมด ไม่ใช่เราไม่เชื่อใจแฟนเรา แต่เรารู้สึกไม่เชื่อใจคนอื่น เค้าไปอยู่หอแล้วจะมีใครเตือนสติเค้าเรื่องเรียนมั้ย เราจะได้เจอเหมือนเดิมมั้ย เรารู้ว่าตัวเราเองก็ต้องเจออะไรใหม่ๆเหมือนกัน เรารู้สึกเหมือนโดนทิ้งให้อยู่แถวบ้านยังไงไม่รู้ เหมือนกับว่าต่อจากนี้ถ้าไปหาเค้าที่บ้านก็คงไม่เจอแล้ว เราเศร้าไปหมด เราไม่รู้ว่าเราต้องรู้สึกยังไง หรือต้องทำยังไงดี เรารู้เสมอว่าอนาคตเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกคน เราไม่ได้หวังให้เค้าเป็นคนสุดท้ายของเรา เพราะว่าเราก็ยังเด็กกันอยู่ทั้งคู่ แค่เราใจหาย เรายังอยากไปไหนมาไหนกับเค้าอีกตั้งหลายที่ มีอะไรที่อยากทำด้วยกันอีกตั้งเยอะแยะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองว่าตอนนี้เดือนมีนา กว่ามหาลัยจะเปิดเทอมก็กรกฎา สิงหา อีกตั้งนาน แต่สำหรับเรามันเร็วมากเลยนะ เหมือนหายใจฮึบเดียวเท่านั้น ตอนนี้เราได้แต่คิดว่าพอเดือนมิถุนาเลิกเลยดีมั้ย เราคุยกับแฟนน่ะ แฟนเราก็บอกอย่าคิดมาก เค้าก็เสียใจแต่จะเลิกเลยหรออะไรงี้ เรารู้ว่าเหตุผลของเรา
ขอบคุนเพื่อนๆพันทิปทุกคนนะค่ะที่อ่านมาจนจบ เราไม่เคยคุยว่าจะมานั่งตั้งกระทู้ในนี้เลย หวังว่าหลายๆคนคงเข้าใจเรา ถ้าเกิดปัญหาของเรามันทำให้ใครไม่ชอบใจก็ขอโทดด้วยนะค่ะ ตอนพิมก็จิตใจไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ขอบคุนจริงๆที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ