หากพ่อเอื้อมมือถึงสัมผัสดวงดาว
จะเด็ดเอามาทอดให้ลูกๆ กิน
กรวดที่เห็นจะหุงเป็นข้าวให้สิ้น ปั้นก้อนดิน
แบ่งกินแทนขนมนมเนย
หากพ่อมีคาถาเสกเป่าไป
ก่อผืนทราย ก่อให้เป็นบ้านเจ้าอยู่
ตัดแผ่นฟ้าสวมแทนผ้าให้เจ้าดู
ใบไม้พรู คือเพลงกล่อมเจ้านิทรา
แต่โชคร้ายเจ้าได้พ่อที่ไร้ค่า
สร้างเจ้ามากำพร้าและขาดไร้เเม่
ก่อความทุกข์เกิดท่ามกลางความผันแปร
ความจนแท้สิ่งที่แน่แท้เป็นครู "ภาพเเละเนื้อเพลง เเด่พ่อ เเม่ เเละลูกทุกๆท่านครับ" สู้ซะให้ความลำบากมันเกรงเราไปเลย!"
ไม่มีที่นอนดีๆ ให้เจ้านอน ... ไม่มีขนมดีๆ ให้เจ้ากิน ......
พ่อแม่อาจให้เจ้าน้อยเกินไป แต่ทั้งหมดที่เจ้าได้ไปก็คือทั้งหมดที่พ่อแม่มี
ถ้าต้นทุนชีวิตของเราไม่เท่าคนอื่นเขา ...สิ่งที่เราต้องมีมากกว่าคนอื่นก็คือ
" ความอดทน "