ค่ำคืนนี้ โบกมือ อำลารัก
ด้วยประจักษ์ แก่ใจ อย่างสุดซึ้ง
แม้รักนี้ ยังห่วงหา ยังรำพึง
แม้คิดถึง  อย่างไร คงต้องพอ

เพราะความรัก ชอบก่อ ความเจ็บปวด
ให้ร้าวรวด ดวงใจ มากมายหนอ
สนุกมั้ย เล่นความรู้- สึกคนรอ
จนต้องขอ ก้มหน้า ลาจากไป

เดินเจอกัน มองเมิน เบือนหน้าหนี
ลับหลังที ทักไลน์มา พาสงสัย
เป็นอย่างนี้ ก้พอ จะเข้าใจ
คงจะกลัว เสียหน้าไง เลยเมินมอง

คงจะเห็น คนรอ เหมือนของตาย
จึงทำร้าย เล่นสนุก ดั่งสิ่งของ
ใช้คำพูด เชือดเฉือนใจ เพียงจะลอง
ว่าของเล่น นี้สามารถ ทนเพียงใด

ฉันเจ็บปวด เธอรู้ และเธอเห็น
เหยียบย่ำเล่น ความรู้สึก สนุกมั้ย
หากสนุก พอแล้ว สาแก่ใจ
ปล่อยฉันไป อย่าได้ ทักกลับมา

เพราะฉันยัง ไม่สามารถ ทำใจได้
ขอเวลา รักษาใจ ด้วยเถิดหนา
จะขออยู่ ให้ไกล นอกสายตา
ให้น้ำตา หยุดไหล ในสักวัน