ทุกท่านรู้กันดีว่า ถ้าละครถูกสร้างจากนิยายของแก้วเก้า นั่นหมายถึงจะต้องมีความเหนือจริงอยู่ด้วยเสมอ

ผมรับชม ละครจากแก้วเก้ามาหลายเรื่องแล้ว บอกเลยว่า เจ้าบ้าน เจ้าเรือน

เป็นเรื่องที่เล่นกับเวทย์มนตร์ได้สนุกที่สุด มันไม่ใช่เพราะจากเนื้อเรื่องเพียงอย่างเดียว แต่มาจาก Visual Effect ที่แนบเนียนในสัดส่วนที่มากถึง 90% และจาก Design ฉากต่างๆที่ทำได้มีเสน่ห์มากๆในหลายฉากด้วย ซึ่งเล่นกับความรู้สึกของคนดู เกิดเป็นความประทับใจ ไม่ว่าจะเป็นฉากที่แพรขาวแปลงกายหลังจากที่ไรวินท์เสกดอกกุหลาบสีขาว, ฉากไรวินท์จ้องแพรขาวในงานศพของคุณพ่อของคุณสุดสวาท, ฉากไรวินท์ทัดดอกกุหลาบสีขาวที่ผมของแพรขาว, ทุกฉากที่ไรวินท์กับแพรขาวไปชมอดีตแบบไปจริงๆแล้วมาแสดงความคิดเห็นกัน ซึ่งฉากแบบนี้มีเสน่ห์มาก เรื่องอื่นของแก้วเก้าไม่ได้ถ่ายทอดฉากอย่างนี้ในลักษณะนี้ ความน่ารักแบบนี้ไม่มีในเรื่องอื่น, ฯลฯ ยกความดีความชอบให้กับทีมผลิตทุกคน

ฉากที่โรแมนติก, น่ารัก, และน่าสะพรึงกลัว หลายฉากเกิดขึ้นได้เพราะความเหนือจริงในละครเรื่องนี้

ไรวินท์นี่เหมือนเป็นพ่อมดเลย ความน่ารักของแพรขาวและชมพูก็สอดรับกับตรงนี้มาก ความหลอนของลลิตสปาและภรรยาอย่างสีนวล ที่หลอนมาตั้งแต่ยังเป็นคน น้าน้อยตอนจบก็หลอน รวมไปถึงความไม่น่าไว้วางใจของต๊อกกับมาลาตี และความเข้มข้นอีกมากมายจากตัวละครที่เหลือ เช่น สุดสวาท, ดิว, มาตา, เขมินี, แรม, ฯลฯ

มันประทับใจน่ะ