เนื้อความที่ผมเล่าออกมา มันอาจจะวกไปวนมาหน่อยน่ะครับ ผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่ง
เมื่อสามวันที่ผ่านมาผมกับแฟนทะเลาะกันแรงมาก เรื่องคือ คืนวันที่ 21 มีนา แฟนผมไปกินเหล้ากับพี่สาว เพราะวันนั้นที่บ้านแฟนผมมีกีฬาหมู่บ้าน แล้วแฟนผมแข่งวอลเล่ชนะ พวกเขาเลยกินเลี้ยงกัน แล้วโกหกผมว่ากินอยู่บ้านพี่ แต่เขาไปกินอีกที่นึง วันที่ 22 มีนา ตอนเช้ามาผมรู้เรื่องเลยโทรไปหา เพื่อจะถามให้ได้ความจริงจากปากเธอ
เธอบอกผมว่า "ไม่อยากบอกเดี๋ยวเธอจะว่าให้" ผมได้ยินมาแบบนี้ ผมที่รู้สึกโมโหอยู่เเล้ว ผมยิ่งรู้สึกว่า แฟนกันมีอะไรบอกกันตรง ๆ มันง่ายกว่าไหม ดีกว่ามาโกหกกันแบบนี้
ผมเลยพูดออกไปว่า "เดี๋ยวสงกรานต์จะไม่ให้กินเหล้า จะไม่ให้ไปเที่ยวไหนเลย" ซึ่งผลที่แฟนผมตอบกับมาคือ วางหูใส่ทันที ผมพยายามโทรไปหาเป็น 10 สาย 20 สายแต่เธอก็ไม่รับ จนน่าจะสายที่ 30 ได้เธอรับ
แล้วเธอบอกกับผมว่า "ชีวิตเราเกิดมา พ่อแม่เลี้ยงมา ไม่เคยห้ามไม่เคย กีดกันอะไร เราชอบอะไร เธอก็ไม่ชอบ จะอะไรกับชีวิตเรากันนักกันหนา"
ผมซึ่งอารมณ์ร้อนอยู่ ณ ตอนนั้น ก็เปลี่ยนไปทันที ผมช็อกมาก ไม่คิดจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากเธอ
(ผมบอกในที่นี้เลย ผมเป็นคนที่เก็บกดก็ว่าได้ ผมชอบทำร้ายเธอบ้าง แต่นั้นก็เมื่อปีที่แล้ว มาปีนี้เธอขอให้ผมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ ซึ่งผมทำได้ ผมไม่ทำร้ายเธออีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมเป็นคนที่หวงแฟนมาก เพราะที่ผ่าน ๆ มาผมเคยมีแฟนมาแล้ว สองคน ผมก็ต้องโดนบอกเลิกเพราะ เขาแอบไปมีคนอื่น ซึ่งนั้นทำให้เมื่อผมคบกับแฟนคนปัจจุบันนี้ ผมเลยต้องคอยดูทุก ๆเรื่อง กลัวเธอจะแอบมีใคร)
ต่อเลยครับ
หลังจากที่เธอพูดแบบนั้นออกมา ผมเงียบไปพักใหญ่ ไม่พูดไม่เอ่ยอะไรออกจะปากสักคำ ผมเลยวางสาย แล้วทำธุระต่อ จนทำธุระเสร็จ ผมกลับมาหอ (ผมพักอยู่หอพักน่ะครับ)
ผมโทรหาเธอ... ตอนนั้นผมร้องไห้ออกมาเองห้ามไม่ได้เลย ผมถามเธอว่า "ทำไมต้องโกหกกันด้วย" เธอไม่ตอบ...
ผมเลยถามเธออีก... เธอบอกออกมาแค่ "งั้นเราห่างกันสักพักไหม"
ผม : "มันจะต่างอะไรกับเลิกกันล่ะ"
เธอ : "งั้นก็เลิกกันเลยดีไหม"
ผมซึ่งร้องไห้อยู่ ได้ยินเธอพูดออกมาแบบนั้น ผมหยุดทุกอย่าง มันเงียบ มันเหมือนโดนแทงตรงกลางใจ มันหวิวไปหมด ไม่รู้สึกตัว ร้องไห้ไม่หยุด
พอกลับมาได้ ผมขอร้องเธอ อย่าไปไหน อ้อนวอนเธอทุกอย่าง ผมถามทำไเธอถึงพูดง่ายจัง เธอบอกแค่ "เบื่อ" ตอนนั้นผมเจ็บมาก ใจเหมือนสลายไป แต่ผมก็ยังขอร้องไม่ให้เธอไป
ผมถามเธอกับมาได้ไหม เธอบอกแค่ "ไม่อยากกลับไป" เธอมีคนอื่นรึเปล่า เธอก็บอกไม่มีซึ่งผมไปไม่ถูกแล้ว
ในใจผมคิดน่ะว่าเธออาจจะคนอื่นเเล้วก็ได้ แต่ ณ ตอนนั้นยังต้องเชื่อใจเธออยู่ เพราะอยากให้เธอกับมา เราคุยกันอยู่อย่างนั้น จนเย็นเธอบอกจะมาให้คำตอบ ซึ่งหลังจากนั้น หกโมงเย็นผมโทรไปอีกครั้ง เธอยังยืนยันจะเลิกท่าเดียว เหมือนคนหมดใจหรือไม่ได้รักกันอยู่แล้วอ่ะครับ จะไปท่าเดียว ผมรั่งเธอไม่ให้ไปยังไงผมก็จะไม่ยอมเสียเธอไป ผมกลัวมา ตอนนั้น คุยยังไงเธอก็จะไป จนผมบอกกับเธอ ผมจะไม่ห้ามอะไรอีกแล้ว เธอคงใจอ่อน หรือได้อะไรที่หวังไว้ (เพราะผมชอบห้ามเธอกินเหล้า เที่ยวผับ แต่งตัวไม่มิดชิด) เธอเริ่มคุยเหมือนจะกลับมา
แล้วในคืนนั้นเป็นคืนที่ผมกับแฟนกับมาคืนดี... แต่มันเหมือนเธอไม่ได้กลับมาจริง ๆ เหมือนเธอมีคนอื่นจริง ๆ ทั้งที่เมื่อก่อนเราจะคุยโทรศัพท์กับนานมาก เดี๋ยวนี้ นาน ๆ ทีได้คุย ผมทำผิดพลาดครั้งใหญ่หรือว่าเธอต้องการจะไปอยู่แล้วกันแน่ ผมยอมรับในตัวเธอได้ทุกอย่าง จะขี้งอล งอแง งี่เง่า เอาแต่ใจ เหวี่ยง วีน ทุก ๆ อย่างผมอยู่กับเธอได้ และมีความสุขเสมอ แต่เหมือนตอนนี้เธอไม่ได้ต้องการความรักจากผมแล้ว ผมควรหยุด หรือเดินต่อไปทำเพื่อเธอต่อไปดี
ปล. อ่านเเล้วไม่เข้าใจ ขอโทษด้วยครับ
ผมอยากคุยกับใครที่พอจะแนะนำได้จริง ๆ
fb : nattavit arpreecha
บอกเลิกกันตอนเช้า... ดีกันตอนเย็น (แต่เหมือนไม่ได้ใจเขากับคืนมา)
เมื่อสามวันที่ผ่านมาผมกับแฟนทะเลาะกันแรงมาก เรื่องคือ คืนวันที่ 21 มีนา แฟนผมไปกินเหล้ากับพี่สาว เพราะวันนั้นที่บ้านแฟนผมมีกีฬาหมู่บ้าน แล้วแฟนผมแข่งวอลเล่ชนะ พวกเขาเลยกินเลี้ยงกัน แล้วโกหกผมว่ากินอยู่บ้านพี่ แต่เขาไปกินอีกที่นึง วันที่ 22 มีนา ตอนเช้ามาผมรู้เรื่องเลยโทรไปหา เพื่อจะถามให้ได้ความจริงจากปากเธอ
เธอบอกผมว่า "ไม่อยากบอกเดี๋ยวเธอจะว่าให้" ผมได้ยินมาแบบนี้ ผมที่รู้สึกโมโหอยู่เเล้ว ผมยิ่งรู้สึกว่า แฟนกันมีอะไรบอกกันตรง ๆ มันง่ายกว่าไหม ดีกว่ามาโกหกกันแบบนี้
ผมเลยพูดออกไปว่า "เดี๋ยวสงกรานต์จะไม่ให้กินเหล้า จะไม่ให้ไปเที่ยวไหนเลย" ซึ่งผลที่แฟนผมตอบกับมาคือ วางหูใส่ทันที ผมพยายามโทรไปหาเป็น 10 สาย 20 สายแต่เธอก็ไม่รับ จนน่าจะสายที่ 30 ได้เธอรับ
แล้วเธอบอกกับผมว่า "ชีวิตเราเกิดมา พ่อแม่เลี้ยงมา ไม่เคยห้ามไม่เคย กีดกันอะไร เราชอบอะไร เธอก็ไม่ชอบ จะอะไรกับชีวิตเรากันนักกันหนา"
ผมซึ่งอารมณ์ร้อนอยู่ ณ ตอนนั้น ก็เปลี่ยนไปทันที ผมช็อกมาก ไม่คิดจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากเธอ
(ผมบอกในที่นี้เลย ผมเป็นคนที่เก็บกดก็ว่าได้ ผมชอบทำร้ายเธอบ้าง แต่นั้นก็เมื่อปีที่แล้ว มาปีนี้เธอขอให้ผมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ ซึ่งผมทำได้ ผมไม่ทำร้ายเธออีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมเป็นคนที่หวงแฟนมาก เพราะที่ผ่าน ๆ มาผมเคยมีแฟนมาแล้ว สองคน ผมก็ต้องโดนบอกเลิกเพราะ เขาแอบไปมีคนอื่น ซึ่งนั้นทำให้เมื่อผมคบกับแฟนคนปัจจุบันนี้ ผมเลยต้องคอยดูทุก ๆเรื่อง กลัวเธอจะแอบมีใคร)
ต่อเลยครับ
หลังจากที่เธอพูดแบบนั้นออกมา ผมเงียบไปพักใหญ่ ไม่พูดไม่เอ่ยอะไรออกจะปากสักคำ ผมเลยวางสาย แล้วทำธุระต่อ จนทำธุระเสร็จ ผมกลับมาหอ (ผมพักอยู่หอพักน่ะครับ)
ผมโทรหาเธอ... ตอนนั้นผมร้องไห้ออกมาเองห้ามไม่ได้เลย ผมถามเธอว่า "ทำไมต้องโกหกกันด้วย" เธอไม่ตอบ...
ผมเลยถามเธออีก... เธอบอกออกมาแค่ "งั้นเราห่างกันสักพักไหม"
ผม : "มันจะต่างอะไรกับเลิกกันล่ะ"
เธอ : "งั้นก็เลิกกันเลยดีไหม"
ผมซึ่งร้องไห้อยู่ ได้ยินเธอพูดออกมาแบบนั้น ผมหยุดทุกอย่าง มันเงียบ มันเหมือนโดนแทงตรงกลางใจ มันหวิวไปหมด ไม่รู้สึกตัว ร้องไห้ไม่หยุด
พอกลับมาได้ ผมขอร้องเธอ อย่าไปไหน อ้อนวอนเธอทุกอย่าง ผมถามทำไเธอถึงพูดง่ายจัง เธอบอกแค่ "เบื่อ" ตอนนั้นผมเจ็บมาก ใจเหมือนสลายไป แต่ผมก็ยังขอร้องไม่ให้เธอไป
ผมถามเธอกับมาได้ไหม เธอบอกแค่ "ไม่อยากกลับไป" เธอมีคนอื่นรึเปล่า เธอก็บอกไม่มีซึ่งผมไปไม่ถูกแล้ว
ในใจผมคิดน่ะว่าเธออาจจะคนอื่นเเล้วก็ได้ แต่ ณ ตอนนั้นยังต้องเชื่อใจเธออยู่ เพราะอยากให้เธอกับมา เราคุยกันอยู่อย่างนั้น จนเย็นเธอบอกจะมาให้คำตอบ ซึ่งหลังจากนั้น หกโมงเย็นผมโทรไปอีกครั้ง เธอยังยืนยันจะเลิกท่าเดียว เหมือนคนหมดใจหรือไม่ได้รักกันอยู่แล้วอ่ะครับ จะไปท่าเดียว ผมรั่งเธอไม่ให้ไปยังไงผมก็จะไม่ยอมเสียเธอไป ผมกลัวมา ตอนนั้น คุยยังไงเธอก็จะไป จนผมบอกกับเธอ ผมจะไม่ห้ามอะไรอีกแล้ว เธอคงใจอ่อน หรือได้อะไรที่หวังไว้ (เพราะผมชอบห้ามเธอกินเหล้า เที่ยวผับ แต่งตัวไม่มิดชิด) เธอเริ่มคุยเหมือนจะกลับมา
แล้วในคืนนั้นเป็นคืนที่ผมกับแฟนกับมาคืนดี... แต่มันเหมือนเธอไม่ได้กลับมาจริง ๆ เหมือนเธอมีคนอื่นจริง ๆ ทั้งที่เมื่อก่อนเราจะคุยโทรศัพท์กับนานมาก เดี๋ยวนี้ นาน ๆ ทีได้คุย ผมทำผิดพลาดครั้งใหญ่หรือว่าเธอต้องการจะไปอยู่แล้วกันแน่ ผมยอมรับในตัวเธอได้ทุกอย่าง จะขี้งอล งอแง งี่เง่า เอาแต่ใจ เหวี่ยง วีน ทุก ๆ อย่างผมอยู่กับเธอได้ และมีความสุขเสมอ แต่เหมือนตอนนี้เธอไม่ได้ต้องการความรักจากผมแล้ว ผมควรหยุด หรือเดินต่อไปทำเพื่อเธอต่อไปดี
ปล. อ่านเเล้วไม่เข้าใจ ขอโทษด้วยครับ
ผมอยากคุยกับใครที่พอจะแนะนำได้จริง ๆ
fb : nattavit arpreecha