“น้องหมาชื่ออะไรครับ” ผู้ชายที่สวมเสื้อยืดสีขาวมีลวดลายเป็นสุนัขตัวเล็กหลายสายพันธุ์ ลายไปทั้งตัว เฉพาะลายเสื้อก็ดูน่ารักดี ขัดกับบุคลิกคนใส่ที่สูงใหญ่ ไหล่กว้าง ผิวสองสีออกเข้ม คิ้วเข้ม ตาคม นี่ถ้าไม่ยิ้มตอนพูดจะดูดุ แอบกลัวจนเผลอกอดคอฟฟี่แนบอก ก่อนจะค่อยๆวางลงบนเตียงให้หมอหมา เอ่อ!นายสัตวแพทย์ตรวจ
“คอฟฟี่ค่ะ มันจะเป็นอะไรมากมั้ยคะ” คงเพราะน้ำเสียงสั่นๆของฉันทำให้หมอหมา เอ่อ!นายสัตวแพทย์เงยหน้าขึ้นจากการตรวจร่างกาย ยิ้มปลอบใจ เออนะ!ยิ้มแล้วหล่อเลย เอ๊ะ!ฉันนี่ยังไงกัน
“ไม่หรอกครับ แค่หลอดลมอักเสบ เสียงปอดก็ปกติดีไม่ถึงขั้นปอดอักเสบ เดี๋ยวผมจะฉีดยาลดบวมให้ และจัดยาแก้อักเสบให้ไปกินต่อที่บ้านอีก 7 วัน ยาหมดให้พามาดูอีกทีนะครับ คอฟฟี่หมอฉีดยาหน่อยนะครับ”
เจ้าคอฟฟี่มองหน้าหมอก่อนเห่าเสียงแหบก้อง โธ่!ไม่เจียมเลยลูก
สองวันต่อมา
“อ้าวคุณ! ยังไม่ถึงวันนัด คอฟฟี่ไม่ดีขึ้นเหรอครับ อ้าว!ไม่ใช่คอฟฟี่นี่ ไงเจ้าเหมียว” น้ำเสียงอ่อนโยน
“มันชื่อเสือน้อย ฉันเห็นมันนอนอยู่ใต้ต้นไม้หน้าบ้านไม่ยอมเดินไม่รู้หล่นจากต้นไม้มั้ย ดีนะที่ไปเจอก่อนเจ้าคอฟฟี่กับพี่นิล ไม่งั้นเจ้าเสือน้อยเละแน่เลย” เมี้ยว เมี้ยว เจ้าแมวน้อยส่งเสียงอ้อนก่อนถูกจับเอ็กซ์เรย์ ไม่มีกระดูกหัก แต่หมอแมว เอ่อ!นายสัตวแพทย์อยากให้พักเลยใส่เฝือกอ่อนสีชมพูให้
“คงเรียบร้อยสักระยะนะเจ้า...”
“เสือน้อยค่ะมันชื่อเสือน้อย”
“เสือน้อย” คุณหมอยิ้มนิดๆ ลูบหัวเจ้าเสือน้อยเบาๆ แหม!จะยิ้มแถมมาให้เจ้าของแมวหน่อยก็ไม่ได้ อุ๊ย!อะไรๆ
สองวันต่อมา ที่คลินิกหมอหมู “หมอหมู” คือชื่อนายสัตวแพทย์ที่ฉันเพิ่งรู้เพราะได้ยินพนักงานหน้าห้องตรวจเรียก ไม่ใช่หมอรักษาหมู เอ๊ะ!ใช่สิเป็นนายสัตวแพทย์ก็ต้องรักษาหมูด้วยสิ
“มาผมช่วย” หมอหมูเข้ามาอุ้มพี่นิล หมาจอมซ่าไปจากฉัน
“ไปโดนอะไรมาล่ะเรา ชื่ออะไรคุณ”
“นกค่ะ อ๋อ!นิลค่ะ เจ้านิล” ดันไปบอกชื่อเล่นของตัวเองอีกฉัน หมอหมูซ่อนยิ้มในหน้า แต่ฉันเห็น ชิ!
“ไหนดูซิเจ้านิล ไปโดนอะไรมา นิลสมชื่อนะเรา ไปกัดกับชาวบ้านมาสิท่า อืม.. เดี๋ยวจะล้างแผลแล้วก็จะเย็บแผลให้นะครับฉีดยาเข็มสองเข็มแล้วเอายาไปกินต่อที่บ้าน เจ็ดวันเจอกันจะตัดไหมออกให้นะครับ เจ็บนิดนึงนะนิลนะ หมอจะทำเบาๆ เก่งมากนิล” งืด งืด งืด ทำเป็นส่งเสียงอ้อนนะไอ้พี่นิล ฉันแอบค้อนเจ้าตัวดี แต่ดันเป็นหมอหมูที่ดันเงยหน้าจากการเย็บแผลขึ้นมาเห็นพอดี คงไม่คิดว่าฉันค้อนเขาหรอกนะ
อย่าหาว่าฉันอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ ฉันชอบจังเวลาหมอคุยกับหมา กับแมว มันช่างอ่อนโยน เอ๊ะ!ฉันนี่ยังไงกัน
“คือ ฉันมีอีกเรื่องจะรบกวนคุณหมอค่ะ”
“ครับ คราวนี้ตัวอะไรครับ” รู้ทันจริง คนอะไรอย่างนี้นะ
“ไก่ค่ะ ไก่ชนของคุณพ่อ คือคุณพ่อของฉันอยากจะฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดให้ไก่ของท่านน่ะค่ะ แต่มันติดที่ว่ามีหลายตัว ฉันไม่สะดวกจะพามาน่ะค่ะ คือจะเป็นการรบกวนเกินไปมั้ยถ้าจะขอให้ไปฉีดยาที่บ้าน อีกอย่างถ้าคุณหมอไปก็จะรบกวนให้เยี่ยมไข้เจ้าเสือน้อยกับเจ้าคอฟฟี่ด้วย แล้วฉันก็มีเจ้ามะขามกับแฟนต้า ที่เพิ่งรับมาเลี้ยงที่อยากจะให้คุณหมอช่วยตรวจสุขภาพและอาจต้องฉีดวัคซีน และหลานสาวของฉันเพิ่งหัดเลี้ยงปลาทอง บางทีเธออยากจะขอคำแนะนำ คือ..”
หมอหมูยกมือขึ้นห้ามไม่ให้ฉันพูดต่อ
“พอครับพอ ดูเหมือนว่าคุณจะมีเจ้าอะไรต่อมิอะไรให้ต้องดูแลเยอะแยะไปหมด ผมขอแนะนำให้คุณหาสัตวแพทย์สามัญประจำบ้านสักคน” คราวนี้น้ำเสียงจริงจัง เข้มสมตัวเชียว
“หมายความว่าคุณจะไม่ไปช่วยดู เหรอ คะ” เขาปฏิเสธการขอความช่วยเหลือของฉันเหรอ ที่คิดว่าเขาใจดี ที่คิดว่าเขาอ่อนโยน ฉันคิดผิดเหรอ ฉันดูเขาผิดไปเหรอ
“ผมจะบอกคุณว่า นายสัตวแพทย์คนนั้นจะเป็นใครไม่ได้หรอกนอกจากผม เพราะผมจะดูแลทั้ง แมว หมา ปลา ไก่และนก ” ดูเหมือนว่าคำว่านกจะถูกเน้นเป็นพิเศษ จบคำพูดหมอหมูก็ยิ้มใส่ตาฉัน เฮ้อ! ฉันแกล้งถอนหายใจยาวๆ
“เป็นอะไรคุณ เราจะจับมือเพื่อดูแลพวกมันไปด้วยกันไง หรือคุณไม่โอเค”
“โอเคสิ โอเค ฉันก็แค่ อืม... จะว่าไงดี แมว หมา ปลา ไก่ นก และหมู เยอะไปมั้ยคุณ”
เรามองหน้ากันก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาประสานกันอย่างกลั้นไม่อยู่จริงๆ
สามัญประจำบ้าน
“คอฟฟี่ค่ะ มันจะเป็นอะไรมากมั้ยคะ” คงเพราะน้ำเสียงสั่นๆของฉันทำให้หมอหมา เอ่อ!นายสัตวแพทย์เงยหน้าขึ้นจากการตรวจร่างกาย ยิ้มปลอบใจ เออนะ!ยิ้มแล้วหล่อเลย เอ๊ะ!ฉันนี่ยังไงกัน
“ไม่หรอกครับ แค่หลอดลมอักเสบ เสียงปอดก็ปกติดีไม่ถึงขั้นปอดอักเสบ เดี๋ยวผมจะฉีดยาลดบวมให้ และจัดยาแก้อักเสบให้ไปกินต่อที่บ้านอีก 7 วัน ยาหมดให้พามาดูอีกทีนะครับ คอฟฟี่หมอฉีดยาหน่อยนะครับ”
เจ้าคอฟฟี่มองหน้าหมอก่อนเห่าเสียงแหบก้อง โธ่!ไม่เจียมเลยลูก
สองวันต่อมา
“อ้าวคุณ! ยังไม่ถึงวันนัด คอฟฟี่ไม่ดีขึ้นเหรอครับ อ้าว!ไม่ใช่คอฟฟี่นี่ ไงเจ้าเหมียว” น้ำเสียงอ่อนโยน
“มันชื่อเสือน้อย ฉันเห็นมันนอนอยู่ใต้ต้นไม้หน้าบ้านไม่ยอมเดินไม่รู้หล่นจากต้นไม้มั้ย ดีนะที่ไปเจอก่อนเจ้าคอฟฟี่กับพี่นิล ไม่งั้นเจ้าเสือน้อยเละแน่เลย” เมี้ยว เมี้ยว เจ้าแมวน้อยส่งเสียงอ้อนก่อนถูกจับเอ็กซ์เรย์ ไม่มีกระดูกหัก แต่หมอแมว เอ่อ!นายสัตวแพทย์อยากให้พักเลยใส่เฝือกอ่อนสีชมพูให้
“คงเรียบร้อยสักระยะนะเจ้า...”
“เสือน้อยค่ะมันชื่อเสือน้อย”
“เสือน้อย” คุณหมอยิ้มนิดๆ ลูบหัวเจ้าเสือน้อยเบาๆ แหม!จะยิ้มแถมมาให้เจ้าของแมวหน่อยก็ไม่ได้ อุ๊ย!อะไรๆ
สองวันต่อมา ที่คลินิกหมอหมู “หมอหมู” คือชื่อนายสัตวแพทย์ที่ฉันเพิ่งรู้เพราะได้ยินพนักงานหน้าห้องตรวจเรียก ไม่ใช่หมอรักษาหมู เอ๊ะ!ใช่สิเป็นนายสัตวแพทย์ก็ต้องรักษาหมูด้วยสิ
“มาผมช่วย” หมอหมูเข้ามาอุ้มพี่นิล หมาจอมซ่าไปจากฉัน
“ไปโดนอะไรมาล่ะเรา ชื่ออะไรคุณ”
“นกค่ะ อ๋อ!นิลค่ะ เจ้านิล” ดันไปบอกชื่อเล่นของตัวเองอีกฉัน หมอหมูซ่อนยิ้มในหน้า แต่ฉันเห็น ชิ!
“ไหนดูซิเจ้านิล ไปโดนอะไรมา นิลสมชื่อนะเรา ไปกัดกับชาวบ้านมาสิท่า อืม.. เดี๋ยวจะล้างแผลแล้วก็จะเย็บแผลให้นะครับฉีดยาเข็มสองเข็มแล้วเอายาไปกินต่อที่บ้าน เจ็ดวันเจอกันจะตัดไหมออกให้นะครับ เจ็บนิดนึงนะนิลนะ หมอจะทำเบาๆ เก่งมากนิล” งืด งืด งืด ทำเป็นส่งเสียงอ้อนนะไอ้พี่นิล ฉันแอบค้อนเจ้าตัวดี แต่ดันเป็นหมอหมูที่ดันเงยหน้าจากการเย็บแผลขึ้นมาเห็นพอดี คงไม่คิดว่าฉันค้อนเขาหรอกนะ
อย่าหาว่าฉันอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ ฉันชอบจังเวลาหมอคุยกับหมา กับแมว มันช่างอ่อนโยน เอ๊ะ!ฉันนี่ยังไงกัน
“คือ ฉันมีอีกเรื่องจะรบกวนคุณหมอค่ะ”
“ครับ คราวนี้ตัวอะไรครับ” รู้ทันจริง คนอะไรอย่างนี้นะ
“ไก่ค่ะ ไก่ชนของคุณพ่อ คือคุณพ่อของฉันอยากจะฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดให้ไก่ของท่านน่ะค่ะ แต่มันติดที่ว่ามีหลายตัว ฉันไม่สะดวกจะพามาน่ะค่ะ คือจะเป็นการรบกวนเกินไปมั้ยถ้าจะขอให้ไปฉีดยาที่บ้าน อีกอย่างถ้าคุณหมอไปก็จะรบกวนให้เยี่ยมไข้เจ้าเสือน้อยกับเจ้าคอฟฟี่ด้วย แล้วฉันก็มีเจ้ามะขามกับแฟนต้า ที่เพิ่งรับมาเลี้ยงที่อยากจะให้คุณหมอช่วยตรวจสุขภาพและอาจต้องฉีดวัคซีน และหลานสาวของฉันเพิ่งหัดเลี้ยงปลาทอง บางทีเธออยากจะขอคำแนะนำ คือ..”
หมอหมูยกมือขึ้นห้ามไม่ให้ฉันพูดต่อ
“พอครับพอ ดูเหมือนว่าคุณจะมีเจ้าอะไรต่อมิอะไรให้ต้องดูแลเยอะแยะไปหมด ผมขอแนะนำให้คุณหาสัตวแพทย์สามัญประจำบ้านสักคน” คราวนี้น้ำเสียงจริงจัง เข้มสมตัวเชียว
“หมายความว่าคุณจะไม่ไปช่วยดู เหรอ คะ” เขาปฏิเสธการขอความช่วยเหลือของฉันเหรอ ที่คิดว่าเขาใจดี ที่คิดว่าเขาอ่อนโยน ฉันคิดผิดเหรอ ฉันดูเขาผิดไปเหรอ
“ผมจะบอกคุณว่า นายสัตวแพทย์คนนั้นจะเป็นใครไม่ได้หรอกนอกจากผม เพราะผมจะดูแลทั้ง แมว หมา ปลา ไก่และนก ” ดูเหมือนว่าคำว่านกจะถูกเน้นเป็นพิเศษ จบคำพูดหมอหมูก็ยิ้มใส่ตาฉัน เฮ้อ! ฉันแกล้งถอนหายใจยาวๆ
“เป็นอะไรคุณ เราจะจับมือเพื่อดูแลพวกมันไปด้วยกันไง หรือคุณไม่โอเค”
“โอเคสิ โอเค ฉันก็แค่ อืม... จะว่าไงดี แมว หมา ปลา ไก่ นก และหมู เยอะไปมั้ยคุณ”
เรามองหน้ากันก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาประสานกันอย่างกลั้นไม่อยู่จริงๆ