สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาแชร์เรื่องครอบครัวค่ะ คือเมื่อก่อนตอนเด็กเราไม่มีพ่อ พ่อเราประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตตั้งแต่เรา3ขวบ จากนั้นเราก้อยู่กับแม่ตลอด แล้วเราก้อยู่กับปู่บ้างเพราะแม่ต้องมาเป้นหัวหน้าครอบครัวแทน บ้านแม่เรากับปู่เราคนละหลังกันเลยต้องไปๆมาๆ ตอนเด็กๆเราเป็นเด็กที่มีแต่คนรัก พออามีน้องเกิดมาเราก้กลายเป็นเหมือนส่วนเกินแต่เราก้ไม่คิดอะไรเพราะยังไงน้องก้คือน้อง น้องยังเด็ก เราก้โตพอที่จะรู้เรื่องแล้วก้ดูแลน้องมาตลอด เวลาที่อาไปทำงานหรือว่าทุกคนไม่ว่างทั้งชงนมป้อนกล้วยเช็ดขี้เราทำทุกอย่างตั้งแต่ตอนเด็กเราคิดตลอดว่าปู๋กับย่าแล้วก้อาไม่รักเราเลย เรารู้สึกมาตั้งแต่เด็กอาจจะเพราะโดนปลูกฝังมาด้วยแหละ แต่พอเราโตเราก้ย้ายไปอยุ่กับแม่ตลอด มาบ้านปู่บ้างอะไรบ้าง แต่แม่เราเป้นคนอารมณ์ร้อนชอบตบตีเรา เวลาทะเลาะกันเราได้แผลตลอดทั้งหน้าทั้งตัว เราไม่ได้มาประจานแม่นะ แค่มาแชร์ๆกันอ่ะ จริงๆเราก้ผิดแหละเราก้ดื้อด้วย แล้วตอนนี้เรามาอยุ่บ้านปู่แล้ว ตอนนี้เราสบายใจมากเลยนะ อะไรที่ไม่เคยรุ้เกี่ยวกับย่าปู่แล้วอา วันนี้เราได้รุ้แล้ว ว่าสิ่งที่เราคิดมาเป้นสิบๆปีว่าปู่ย่าไม่รักเราอาไม่รักเรา วันนี้เราเข้าใจแล้วว่าคนเหล่านี้รักเราเพราะเค้าดูแลเราดีมาตลอด คอยถามเรื่องอาหารการกินสภาพการอยุ่ทำให้เราได้อยุ่อย่างสบายๆ อะไรที่อันตรายสำหรับเราเค้าก้จะคอยหาวิธีแก้และช่วยให้เราปลอดภัย เราไม่เคยรุ้เเลยว่าคนที่เราคิดว่าเค้าไม่รักเราเลย เค้ารักเราจริงๆ รองจากแม่เลย แต่ก่อนเราคิดแค่ว่ามีแม่คนเดียวที่รักเราแม่คนเดียวที่เป้นห่วงเราจริงๆ แต่เราคือหลานในไส้ของเค้า เค้าจะไม่รักได้ยังไง ความรุ้ที่เป้นส่วนเกินของเราความคิดที่มีอัคติมันหายไปหมดแล้วแหละ เรารุ้แล้วว่าเค้ารักและเป้นห่วงเราทุกคนอยากให้เราได้ดี มีอนาคตที่ดี
แชร์ประสบการณ์เรื่องครอบครัว