ผมฝันว่าผมไปอยู่อีกสถานที่นึง ในฐานะที่เป็นอีกคนนึง ผมไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อน และก็มีกลุ่มคนไม่รุ้จักเข้ามากราดยิงใส่เพื่อนๆผมตายหมด คนที่เหลือถูกจับตัวไปทรมานจนตาย เหลือผมกับแฟนสาว(ในความฝัน) พวกมันกักเราไว้ และคอยวิจัยอะไรสักอย่างในตัวผม ซึ่งจะมีคนเฝ้ามองทุกครั้งที่ผมหลับ(ในฝัน) ผู้เฝ้ามองลักษณะแปลกๆไม่ใช่คน วันสุดท้านมันเอาตัวผมไปคุย และบอกผมว่าผมคืองานวิจัยอะไรสักอย่างที่เหมือนคนแต่ไม่ใช่คน คล้ายๆหุ่นยนที่ถูกสร้างขึ้น ผมคุยกับผญคนนึงที่เธอเป็นแบบเดียวกัน แต่ปากของเธอมีกระดูกยื่นออกมาจ้างนอกและลิ้นเป็นลักษณะคล้ายท่อ ผญ และ ผช ที่คุยด้วยกันบอกว่า จะนัดผมอีกทีตอนห้าโมงเย็น เพื่อขอวิจัยอะไรบางอย่าง ซึ่งผมรู้ดีว่ามันคือการวิจัยครั้งสุดท้ายที่ต้อง ฆ่า ผม และผม รู้ตัวมาตลอดเวลาว่านี่ไม่ใช่ตัวผม ผมกำลังฝัน ผมกำลังเป็นใครสักคนที่ไม่รู้จัก และมองทุกอย่างที่กำลังดำเนินไปผ่านร่างคนๆนี้ ผญ คนนั้นขอให้ผมจูบเธอ เธอต้องการพิสูจนว่าผมยังไม่รุ้ถึงแผนการ ผมปล่อยไปให้มันเป็นไปทั้งหมด เพราะคิดว่าถ้าตุกติก พวกมันต้องจับได้ว่าเรารุ้ ก่อนที่คนที่ผมเป็นอยุ่จะมีอันตราย ผมจึงคิดหาทางช่วยอยุ่ตลอดเวลา เราคุยกันเสดตอนบ่ายสาม ผมเดินไปส่งผญ คนนั้น (ทำตัวเนียน) เธอเอาผ้าปิดปากไว้ตบอดเพื่อไม่ใครเหนสิ่ง ผิดปกติ เมื่อ ผมแยกจากเธอได้ ผมมองหาทางลัดที่จะพาผมกลับไปหาแฟนสาวให้เร็วที่สุด  
ไปบอกเธอว่าเกิดอะไรขึ้น ผมสามารถหาทางลัดได้ เธออยุ่บนตึกประมานชั้นที่ 36-39 ผมวิ่งไปจ้างตึก คิดว่าถ้านี่คือความฝัน แล้วไอ้หนุ่มที่ผมอยุ่ในร่างไม่ใช่คน ผมจะต้องบินได้ เหมือนกับที่ผมทำในฝันอื่นๆ บางอย่างในใจมันเตือนผมว่านี่คืออีกหนึ่งภารกิจ ผมพยามเคาะเท่า ตบเท้า กระโดด เพื่อให้ตัวเองพุ่งขึ้นไป เหมือนที่ผมทำในฝันอื่นๆ แต่ก็บินไม่ได้ เจ้าบ้านี่ไม่มีความสามารถในด้านการบิน ตกลงเป็นตัวอะไรวะ ผมคิด จังหวะนั้นผมได้ยินเสียงแฟนสาวถูกพวกมันเรียกตัวมายังข้างล่างตึกใช้งานให้เธอขนอะไรสักอย่าง แล้วก็มีผช ที่เปิดร้านขายอะไรสักอย่างอยุ่ข้างๆ ตึกถถกเรียกให้ไปช่วย ดูเหมือนจะเป็นลุกน้องอีกที ผมตีเนียนอาสาเฝ้าร้านให้ พอได้จังหวะ ผมวิ่งเข้าไปหาเเฟนสาว เธอเห็นหน้าผมแล้วดีใจ เธอบอกว่าเจออะไรบางอย่างในห้องที่พวกมันให้เราอยุ่ เป็รกระดาษสีเขียวเนื้อหาเกี่ยวกับการวิจัย การเป็นมนุษ ผมรีบบอกเธอว่าเราไม่มีเวลา ห้าโมงมันจะฆ่าผม มันจะฆ่าเธอ เราต้องหาทางขึ้นไปที่ห้องเอากระดาษสีเขียวนั้นแล้วรีบหนี เเล้วผมก็วิ้ช่งกลับไปที่ร้านเพื่อหาจังหวะ เธอคกใจจนร้องไห้ไปขนของไป ผชที่ให้ผมเฝ้าร้านเข้าไปถามเธอว่าร้องไห้ทำไม รีบทำงานเจ้าเถอะ นี่ก็จะสี่โมงแล้ว เธอยกนาฬิกาข้อมือดูแล้วทำท่าตกใจรีบตั้งสติ ผมยกนาฬิกาตัวเองดู บ่ายสามโมงสี่สิบห้าแล้ว เราเหลือเวลาไม่มาก ในขณะที่ผมคิดหาวิธี ผมก็ตื่น ปุบปับเหมือนโดนดีดออกจากความฝัน ผมจำทุกอย่างได้ ผมะยามตะนอนต่อเพื่อเข้าไปช่วย แต่มันปวดหัวมาก
นี่เรียกว่าการควบคุมฝันไหม มันคือ lucid dreaming  หรือเปล่า ผมเป็เเบบนี้เกือบทุกครั่งที่ฝัน ผมรุ้ตัวว่าผมทำอะไร ผมเป็นใครในความฝัน บางครั้งผมทำให้ฝันมันจบบ้าง หลุดจากฝันบ้าง แต่ทุกฝัน ผมต้องไปช่วย ไปต่อสู้ อะไรทำนองนี้ทุกครั้ง และทุกครั้งที่ตื่น ในใจผมลึกๆ บอกตัวเองว่า วันนี้ภารกิจ ล้มเหลว หรือ ภารกิจสำเร็จ ผมงงตัวเองมากมันคืออะไรครับ ผมอย่กกลับไปทำฝันล่าสุดมี่เล่านี้ต่อ ผมถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ฝัน แต่ก็อยากช่วย ใครเป็นเหมือนผมบ้างไหม