"การเดินทางของเราสองคนคือการเรียนรู้ การเรียนรู้ของเราสองคนคือความเข้าใจ เธอเข้าใจและฉันเข้าใจ ยิ่งทำให้เรามั่นใจ.....ในสิ่งนั้น"

เพลงๆนี้ดังก้องอยู่ในหัวผมมาตลอดตั้งแต่ที่ได้ยินมันครั้งแรก ผมเป็นคนนึงที่ชอบเที่ยวมากๆและจมดิ่งไปกับเรื่องราวระหว่างทาง....ผมหลงรักมัน และอยากจะมีใครซักคนที่มาเดินร่วมทาง เรียนรู้และเก็บเกี่ยวเรื่องราวในชีวิต ช่วยกันเขียนหนังสือชีวิตไปด้วยกัน....

เกริ่นมาซะขนาดนี้ อย่าเพิ่งคิดว่าผมจะมาอวดแฟนอวดเมียนะ 5555555555555

ผมโชคดีที่เจอคนที่มีนิสัยเหมือนกัน ชอบเดินทางเหมือนกัน และเน้นสายทรหดเข้าป่าปีนเขาเหมือนกัน...

หลายคนบอกว่าการได้เดินทางไปในที่ๆลำบาก ขึ้นเขาลงห้วยกับแฟน จะเป็นบทพิสูจน์ความรักของคนทั้งสองได้อย่างดี เราจะได้เห็นความลำบากของกันและกัน เราจะได้ช่วยเหลือกัน เราจะได้เพิ่มน้ำหนักให้กับคำว่ารักไปพร้อมๆกัน.....

เราคุยกันว่าอยากจะไปขึ้นเขาด้วยกัน...อยากลองไปที่ลำบากๆด้วยกันซักครั้ง....ภูกระดึงแฟนผมเคยไปมาแล้ว.....

ชื่ออีกชื่อนึงเลยลอยเข้ามา........ภูสอยดาว....

ถ้าให้ผมเทียบความยากกับภูกระดึง.....ผมบอกเลยว่า ภูสอยดาวหนักกว่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มากถึงมากที่สุด !! อาจเป็นเพราะผมตัดสินใจแบกกระเป๋าขึ้นไปเอง (มีทั้งเสื้อผ้าของทั้งผมและแฟน) และแบกเต๊นท์ขึ้นไปเอง แต่ด้วยเส้นทางที่ชันกว่ามาก และไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆทั้งสิ้น ไม่มีแม้กระทั่งจุดพักทานน้ำ เราต้องตุนน้ำขึ้นไปเองทั้งหมดจนกว่าจะถึงยอดภู ข้าวก็ต้องเตรียมไปด้วยเอาไว้กินระหว่างทางและตลอดเวลาที่อยู่บนนั้น แม้เส้นทางจะแค่ 6.5 กิโล (ครึ่งนึงของภูกระดึง) แต่ความเหนื่อยมันเทียบกันไม่ติดเลยฮะ

ผมถือว่าเป็นบทพิสูจน์ความรักของคนคู่นึงได้อย่างดี และมันจะดีแค่ไหน ลองไปชมกัน

---

ฝากติดตามเรื่องราวมันส์ๆจากทริปอื่นๆของผมได้ทางเพจนี้เลยครับ >>> https://www.facebook.com/magodtravel