ผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ เราเรียนมหาลัยเดียวกัน คนละคณะ แต่เขาเรียนคณะวิศวะเครื่องกล ชึ่งส่วนใหญ่เพื่อนๆเขาจะเป็นผู้ชายส่วนใหญ่
ชึ่งบางครั้งผมก็พยายามเข้าใจน่ะว่าเขาเพื่อนผู้ชาย บางทีเพื่อนเขาชวนกินเหล้าบ่อย ชึ่งผมไม่เคยจะว่าเขา แต่เขาก็มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย บางครั้งสนิทกันจนทำให้ผมคิดว่าไม่ใช่เพื่อน ผมก็ถามเขาเข้าก็บอกไม่มีอะไรผมก็เชื่อใจน่ะ แต่ทุกๆครั้งผมก็ต้องมานั่งเห็นเขาไปไหนมาไหนกัน บางทีก็คุยไลน์กันทุกวันอยู่กับผมเขาก็ยังคุยเลย

แต่ผมมีความรุ้สึก น้อยใจ มาตลอด ทุกครั้งผมไม่สามารถพูดอะไรได้เลยพอพูดก็ทะเลาะ บางครั้งเขาชวนผมไปกินนั้นกินนี้ แต่ก็ผิดนัดผมตลอด บางครั้งผมอุตสารอ ทำตามนัดแต่ทุกๆครั้งก็โดนเลื่อนนัดบ้างละ บางทีสมมุติว่านัดกันไปกินบุฟเฟ่ นัดไว้ดิบดี เดียวก็ต้องพาเพื่อนไปมั่งละ อะไรมั่งงละ บางทีเวลาส่วนตัวแทบจะไม่มี  เราอยุ่หอเดียวกัน แต่เขาก็มีห้องของเขา ผมก็มีห้องของผม บางทีเพื่อนเขามา แทบจะไม่สนใจผม บางทีผมโดนเหวี่ยงใส่ก็มี ผมทำเพื่อเธอมาตลอด แต่ พอผมเจอคำว่า ผิดนัดบ่อยๆผมรุ้สึกเบื่อหน่ายมาก บางครั้งเขาทำไปแล้วเขาถึงมาขอโทษผม ผมก็ได้แต่พูดไม่ได้เพราะมันทำไปแล้ว มันแก้ไขไม่ได้ ผมเคยพูดกะเขาน่ะว่าผมชอบไรไม่ชอบอะไร แต่ทุกครั้งผมได้คำตอบว่าก็ติดเพื่อนเราเปนแบบนี้รับได้ก็รับรับไม่ได้ก็ไป ทำไมเขาไม่เปลี่ยนบ้าง สักนิดก็ยังดี คำพูดเขาบางทีก็บั่นทอนจิตใจผมมันแย่มาก บางทีเขานัดผมดิบดีว่าจะไปนั่นนี้ก็ก็ถูกเปลี่ยนนัดอยุ่เสมอ ตอนนี้ผมนั่งทบทวนระหว่างผมยอมถอยจากชีวิตเขาหรือผมจะปล่อยให้มันผ่านๆไป ผมควรทำยังไงดี