รักสามเศร้า ที่ไม่ต้องการ ครั้งที่ 2

สวัสดีค่ะ นี่คือครั้งที่ 2 ที่เราจะมาเล่าต่อจากครั้งแรก...
เราตัดสินใจที่จะเลิกยุ่งกับแฟนเก่าโดยไม่ติดต่อหรือแชททุกกรณีใดๆทั้งสิ้น เพราะเราตัดสินใจเลือกแฟนคนปัจจุบัน แต่...ตลอดเวลาที่พยามยามลืมแฟนเก่าโดยไม่ติดต่อหรือแชทนั่น มันทรมารมากเราร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน นอนก็ไม่ได้เพราะคอยจะฝันถึงแฟนเก่าทุกครั้ง เต็มที่ได้นอนแค่ 3 ชม. แฟนคนปัจจุบันเราเขาก็ไม่ได้มาอยู่กับเราตลอด อา.หนึงเจอกันครั้งหนึง มันทำให้ระหว่างเราสองคนมีช่องว่าง เราทุกข์และทรมารมาก อยู่กับเพื่อนเฮฮาได้สักพัก ก็มานั่งเหม่อถึงแฟนเก่า แล้วน้ำตามันก็คอยจะไหลอยู่ตลอดเวลา เราเล่าให้เพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มฟัง นางก็บอกว่า "ที่เป็นอยู่แน่ใจแล้วหรอ จะทรมารตัวเองไปได้อีกนานแค่ไหน" สิ้นเสียงเท่านั่นเละ เราร้องไห้หนักมาก เราก็บอกกับนางไปว่า "ก็กูก็ต้องเลือกคนปัจจุบันปะวะ "  Y_Y นางก็ทำน่าเครียดแทนเรา และปลอบเรา
เรากลับมาที่ห้องของเรา อยู่ดีดีน้ำตาก็ไหล ช่วงนี้บอกเลยว่าตาบวมไปเรียนทุกวัน เราก็ร้องไห้ไปคุยแชทกับแฟนคนปัจจุบันไป(ซึ่งเขาไม่รู้ว่าเราร้องไห้) เราพยายามหาอะไรทำเรื่อยเปื่อยสุดท้ายไม่วาย เหม่อถึงแฟนเก่าอยู่ดี จนเรารับสภาพตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว เราเลยตัดสินใจปลดล็อคทุกอย่างเกี่ยวกับแฟนเก่า เราเข้าไปส่องเขา ถึงได้รู้ว่าเขา ทรมารไม่น้อยกว่าเราเลย ตอนแรกเราคิดว่าเขาทำใจได้และหาแฟนใหม่ไปแล้ว (เขาคือผู้ชายที่มีพร้อมทุกอย่างแล้ว ซึ่งมีแต่ผู้หญิงหมายปอง) แต่เขาไม่มี! เขาเพ้อเหมือนจะหมายถึงเรา และลงรูปที่ถ่ายกับเราสองคน(ที่งานเลี้ยง) เราร้องไห้ปนดีใจ จนเราเป็นฝ่ายทักเขาไปว่า "ขอโทษที่เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจไม่ได้อีกแล้ว อยู่คนเดียวเป็นไงบ้าง ขอโทษที่ต้องทำให้เจ็บอีกครั้ง" ไม่ถึงอึดใจเขารีบตอบกลับมาว่า "ไม่ผิดกูผิดเองที่ทำให้ไม่สบายใจตั้งหลายเรื่อง กูขอโทษ ขอโทษนะที่รัก" เราก็ร้องไห้ไปตอบแชทเขาไป จนเขาบอกว่า "กูอยากเห็นน่า วีดีโอคอได้ไหม" เราก็ตอบตกลง
พอเรารับสายเราถึงเห็นว่า สภาพของเราสองคนไม่ได้ต่างกันเลย เขาทั้งตาบวมและใต้ตาคล่ำมากๆ น่าโทรมมาก พอกันทั้งสองคน เราก็เริ่มถามเขาว่า "เป็นขนาดนี้เลยหรอ ต้องทรมารขนาดนี้เลยหรอ" เขาตอบกลับมาพร้อมร้องไห้สะอึกสะอืนว่า "แล้วละ เป็นไงบ้าง กูบอกเลยนะว่า ต่อไปนี้กูจะรอ แค่คนเดียว กูรู้ยังไงต้องเลือกแฟนคนปัจจุบันเพราะมันดูแลได้ มันอยู่ใกล้มากกว่ากู แต่กูขอได้ไหม กูขอเป็นคนรอ(หรือกิ๊กนั่นเอง) กูไม่อยากคบใครอีกแล้ว กูเหนื่อยมามากแล้ว กูทั้งโดนหลอกมาสารพัดแล้ว ไม่เอาแล้ว มีคนเดียวที่กูไว้ใจ" เราได้แต่ฝืนยิ้มทั้งน้ำตาและด่าเขากลับไปว่า "มึนต้องหาใครที่ดีมากกว่ากู แค่ไม่เปิดใจแค่นั่น อย่ามาโง่คบผู้หญิงใจโลเลอย่างกูเลย อย่ามารอ เพราะกูเรียนจบกูอาจจะต้องแต่งงานกับแฟนคนปัจจุบัน เพราะฉะนั่นไม่มีหวังแล้ว หยุดหวังได้แล้ว" สิ้นคำพูดเราสองคนร้องไห้สะอึกสะอื้น เราต่างรักกัน แต่เราคบกันไม่ได้ TToTT มันทรมารจริงๆนะที่ชีวิตเรามันมาเป็นแบบนี้ เขาก็พูดกลับมาว่า "กูยอมให้รักมัน และกูรัก" จบคำพูดของเขาเราเลยคิดอะไรออกมาได้ เราเลยพูดไปว่า "เอางี้ เมื่อไรที่กูเรียนจบ มีชีวิตเป็นของตัวเอง กูควรจะรู้ตัวเองได้แล้วละว่า อนาคตกูจะเลือกใคร ถ้ากูเลือกกูจะตัดแฟนคนปัจจุบันออกไป แต่ถ้ากูเลือกแฟนคนปัจจุบัน ก็ต้องออกจากชีวิตกูไป โดยสิ้นเชิง"  เขาก็ตอบตกลง(ส่วนเรื่องแต่งงานกับคนปัจจุบันเราแค่พูดกันไว้แต่ไม่ได้บอกผู้ใหญ่หรือเตรียมงานอะไรกันจริงจัง)
จนในที่สุดปัจจุบันนี้เราก็แอบคุยกับแฟนเก่าอยู่ แต่เมื่อไรที่เราอยู่กับแฟนใหม่เราก็จะบอกแฟนเก่าเราตรงๆ แฟนเก่าเราก็จะเงียบหายไปจนกว่าเราจะไปทักเขาเอง ถามว่าเรารู้สึกผิดมากไหม บอกเลยว่ามาก เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดเรื่องนอกใจแฟนเลยจนมาถึงปัจจุบันนี้ ไม่ใช่เราไม่แคร์แฟนเก่านะ เราก็ถามเขาแล้วว่ารับได้หรอที่เป็นแบบนี้ เขาก็ตอบอย่างมั่นใจว่า "ได้ เพราะกูเป็นคนเลือกเอง"
สุดท้ายนี้ที่อยากจะถามทุกคนที่อ่านว่า เลือกทางที่ถูก กับเลือกคนที่รัก เราควรทำยังไงกับเรื่องหัวใจ ยังไงอนาคตเราต้องเป็นคนเลือกอยู่แล้วแต่แค่ตอนนี้เราสับสนเรื่องหัวใจ เราควรปล่อยให้เป็นแบบนี้ใช่ไหม เราทำถูกไหม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่