ผมเป็นเด็กม.1ที่เรียนดีอันดับต้นๆของสายชั้นและผมก็ตั้งใจเรียนมาตลอด เทอมแรกก็ได้เกรดเฉลี่ย3.98 แต่ผมเป็นเกย์ จนวันนึง แม่เค้าก็ขอยืมโทรศัพท์ผมโทรหาพ่อ เพราะว่าโทรศัทพ์แม่ติดรถพ่อไป หลังจากให้แม่ไปซักพัก ผมก็สงสัยว่ายังคุยไม่เสร็จอีกหรอ ผมเลยไปดู เห็นแม่กำลังเปิดอ่านอะไรไม่รู้ในโทรศัพท์ผม ผมเลยเข้าไปกระชากเอาโทรศัพท์ของผมคืนมา แม่ก็ถามว่ามีความลับอะไรกับแม่รึเปล่า ผมก็บอกว่าไม่ แล้วแม่ก็เลยถามว่า แล้วทำไมไม่ให้แม่ดู แม่ก็ถามเซ้าซี้ผมจนผมทนไม่ได้ว่าผมชอบเพื่อนคนนึง แม่ก็ถามว่าใคร แล้วผมก็ไม่บอก แต่แม่ก็เซ้าซี้อยู่นั่นแหละ ผมเลยบอกชื่อคนที่ผมชอบไป แล้วแม่ก็รู้จักเพื่อนคนนั้นด้วย แล้วแม่ก็รับไม่ได้ที่ผมเป็น แล้วแม่ก็สั่งห้ามผมตั้งรหัสผ่านโทรศัพท์ บางวันก็มานั่งร้องไห้ บางทีก็ทะเลาะกัน แล้วก็เพื่อนสนิทผมเป็นผู้หญิง แม่ก็บอกให้ไปอยู่กับพวกผู้ชาย ไม่ให้ยุ่งกะผู้หญิง เวลาไปใหนด้วยกันกับแม่ ก็คอยสั่งห้ามผมทำนู่นทำนี่ แม้กระทั่งนั่งเอามือประสานกันยังไม่ให้เลย แล้วก็จะมาให้ผมปรับปรุงตัว ซึ่งมันคงเป็นไปไม่ได้อ่ะ แม่ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกผมบ้างเลย บางทีผมก็ไปนั่งเล่าให้เพื่อนฟัง แล้วแม่ก็มาพูดว่า เพื่อนเนี่ยมันดีนักใช่มั้ย ไม่เคยเห็นแม่ในสายตาเลย ก็แม่อ่ะ ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกผม แล้วจะให้ผมมาคุยกับแม่หรอ ผมรู้สึกน้อยใจแม่มาก ตอนที่เข้าค่ายลูกเสือ เพื่อนให้ผมแสดงเป็นนางเอกในการแสดงรอบกองไฟ หลังจากนั้น แม่ก็มาบ่นผม ว่าอยากเป็นผู้หญิงนักใช่มั้ยทำอะไรหน่ะ แม่อายเค้านะเนี่ย ผู้ปกครองคนอื่นเค้ามาเล่าให้แม่ฟังเนี่ย วันนั้นผมนั่งร้องไห้ต่อหน้าแม่เลย แต่ช่วงนี้แม่ก็ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องนั้นแล้ว ผมควรทำยังไงดีครับ