สวัสดีคะ
เราแค่อยากจะระบายความรู้สึกของเราเท่านั้น
เราเป็นแค่ผู้หญิงคนนึง มีความรักแบบทั่วไปเหมือนคนอื่นๆ มีสุข เศร้า เหงา และเหนื่อยแบบที่หลายๆคนเป็น แต่อาจจะไม่เหมือนหลายๆคนตรงที่ เราคบกับแฟนมา 8 ปี แฟนเราขอเราแต่งงานทั้งหมด 3 ครั้ง และเป็นคนยกเลิกการจัดงานทุกครั้ง เพราะเหตุผลว่าไม่พร้อม ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่เป็นอิสระและกลัวติดคุก เราไม่เข้าใจ ที่ผ่านมา เราไม่ได้อยู่ใกล้กัน ห่างกันทำงานคนละจังหวัด มีเวลาเจอกันอาทิตย์ละ1วัน คุยโทรศัพท์แค่วันละ10นาที ไม่มีไลน์หรือเมสเสจใดๆ แต่เขาให้เหตุผลว่าเขาคงอึดอัดถ้าต้องใช้ชีวิตร่วมกัน เขาอยากมีสังคมเเค่เพื่อนไม่ยึดติดและต้องการก้าวหน้าเรื่องงานเท่านั้น ความรักไม่จำเป็นสำหรับเขา ให้เราเข้าใจแบบนี้ เราก็เป็นคนที่บอกเลยว่ารักเขามาก มากจนมองไม่เห็นว่าที่ผ่านมาเราลืมรักตัวเอง เราขาดความรู้สึกของคำว่ารักมานานมาก ไม่ทีอ้อมกอด ไม่มีคำหวานๆ ไม่มีคนเดิมที่คอยนั่งรถไกลๆเพื่ออยากมาหาเรา เราเคยคิดจะเลิก ขอเลิกกับเขา เพราะเราคิดว่าเราคงไปกันไม่ไหว เขาก็ตกลง และบอกกับเราว่าถ้าอยากเลิกก็ไป กับแค่เหตุผลไม่ได้แต่งงาน แต่เข้าใจเราไหม ว่าเรารู้สึกมากกับการแต่งงาน เราเคยจองแพกเกจ และจัๆปถ่ยพรีเวดดิ้ง ความฝันกำลังจะเป็นความจริง แต่เขากลับยกเลิกมันทุกครั้ง พอเราพูดขึ้นมาก็อารมณ์เสียใส่ โวยวายเหมือนรำคาน เราไม่เคยเลิกกับเขาได้สักที พอเราจะไปเขาก็จะกลับมา มาทำดีสักพักก็หายไปเหมือนเดิม เป็นแบบนี้มาตลอดช่วงปีที่ 6-8 ตอนนี้เราหงามาก เหนื่อยกับหัวใจมากๆ เราไม่มีเวลาแม้เเต่จะบอกเขาว่าเราเหงา เราเหนื่อย เขามุ่งเเต่งาน มองเเค่อนาคตตัวเอง และทิ้งเราไว้คนเดียว ให้แต่คำสัญญา ขอให้เรารอ ทุกวันนี้เรารอมา8ปี และเขาจะให้รอต่อไปจนกว่าเขาจะอยากแต่ง แต่ไม่ให้เราเลิกกัน จะดึงเราไว้แบบนี้ แต่ไม่เคยใส่ใจ เรารักเขามาก ทำไมรักเขาได้มากขนาดนี้ ไม่เคยอยากจากเขาไปไหน เป็นห่วงเขาทุกครั้งที่เขาทำงานดึก อยากไปใกล้ๆเวลาที่เขาเหนื่อยเสมอ อยากทานข้าวเย็นกับเขาทุกๆวัน อยากกอดกันเวลาที่เหนื่อยงานมา อยากมองหน้าเขาแล้วเขินเวลาไปไหนก็ตาม สุดท้าย อยากบอกว่า นี่ก็จะเข้าปีที่9แล้วนะ เมือไหร่คนรักคนเดิมที่เเสนดีจะกลับมา คิดถึงวันเวลาเก่าๆ คิดถึงเขาคนเดิมคนที่แสนดี
**ขอโทษหากใช้คำพูดไม่เหมาะสมนะคะ พิมพ์ไปร้องไห้ไป 555 ขำตัวเองจัง
ถูกยกเลิกงานเเต่ง และให้รอต่อไปอย่างไม่มีกำหนด
เราแค่อยากจะระบายความรู้สึกของเราเท่านั้น
เราเป็นแค่ผู้หญิงคนนึง มีความรักแบบทั่วไปเหมือนคนอื่นๆ มีสุข เศร้า เหงา และเหนื่อยแบบที่หลายๆคนเป็น แต่อาจจะไม่เหมือนหลายๆคนตรงที่ เราคบกับแฟนมา 8 ปี แฟนเราขอเราแต่งงานทั้งหมด 3 ครั้ง และเป็นคนยกเลิกการจัดงานทุกครั้ง เพราะเหตุผลว่าไม่พร้อม ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่เป็นอิสระและกลัวติดคุก เราไม่เข้าใจ ที่ผ่านมา เราไม่ได้อยู่ใกล้กัน ห่างกันทำงานคนละจังหวัด มีเวลาเจอกันอาทิตย์ละ1วัน คุยโทรศัพท์แค่วันละ10นาที ไม่มีไลน์หรือเมสเสจใดๆ แต่เขาให้เหตุผลว่าเขาคงอึดอัดถ้าต้องใช้ชีวิตร่วมกัน เขาอยากมีสังคมเเค่เพื่อนไม่ยึดติดและต้องการก้าวหน้าเรื่องงานเท่านั้น ความรักไม่จำเป็นสำหรับเขา ให้เราเข้าใจแบบนี้ เราก็เป็นคนที่บอกเลยว่ารักเขามาก มากจนมองไม่เห็นว่าที่ผ่านมาเราลืมรักตัวเอง เราขาดความรู้สึกของคำว่ารักมานานมาก ไม่ทีอ้อมกอด ไม่มีคำหวานๆ ไม่มีคนเดิมที่คอยนั่งรถไกลๆเพื่ออยากมาหาเรา เราเคยคิดจะเลิก ขอเลิกกับเขา เพราะเราคิดว่าเราคงไปกันไม่ไหว เขาก็ตกลง และบอกกับเราว่าถ้าอยากเลิกก็ไป กับแค่เหตุผลไม่ได้แต่งงาน แต่เข้าใจเราไหม ว่าเรารู้สึกมากกับการแต่งงาน เราเคยจองแพกเกจ และจัๆปถ่ยพรีเวดดิ้ง ความฝันกำลังจะเป็นความจริง แต่เขากลับยกเลิกมันทุกครั้ง พอเราพูดขึ้นมาก็อารมณ์เสียใส่ โวยวายเหมือนรำคาน เราไม่เคยเลิกกับเขาได้สักที พอเราจะไปเขาก็จะกลับมา มาทำดีสักพักก็หายไปเหมือนเดิม เป็นแบบนี้มาตลอดช่วงปีที่ 6-8 ตอนนี้เราหงามาก เหนื่อยกับหัวใจมากๆ เราไม่มีเวลาแม้เเต่จะบอกเขาว่าเราเหงา เราเหนื่อย เขามุ่งเเต่งาน มองเเค่อนาคตตัวเอง และทิ้งเราไว้คนเดียว ให้แต่คำสัญญา ขอให้เรารอ ทุกวันนี้เรารอมา8ปี และเขาจะให้รอต่อไปจนกว่าเขาจะอยากแต่ง แต่ไม่ให้เราเลิกกัน จะดึงเราไว้แบบนี้ แต่ไม่เคยใส่ใจ เรารักเขามาก ทำไมรักเขาได้มากขนาดนี้ ไม่เคยอยากจากเขาไปไหน เป็นห่วงเขาทุกครั้งที่เขาทำงานดึก อยากไปใกล้ๆเวลาที่เขาเหนื่อยเสมอ อยากทานข้าวเย็นกับเขาทุกๆวัน อยากกอดกันเวลาที่เหนื่อยงานมา อยากมองหน้าเขาแล้วเขินเวลาไปไหนก็ตาม สุดท้าย อยากบอกว่า นี่ก็จะเข้าปีที่9แล้วนะ เมือไหร่คนรักคนเดิมที่เเสนดีจะกลับมา คิดถึงวันเวลาเก่าๆ คิดถึงเขาคนเดิมคนที่แสนดี
**ขอโทษหากใช้คำพูดไม่เหมาะสมนะคะ พิมพ์ไปร้องไห้ไป 555 ขำตัวเองจัง