สวัสดีค่ะ  นี่เป็นกระทู้แรกในพันทิป

ตัดสินใจสมัครเเล้วเข้ามา เพราะมีเรื่องที่ทุกข์ใจมากจริงๆ

จขกท เป็นนักศึกษาค่ะ กำลังเรียนอยู่ เเละใกล้จะจบในอีกไม่นานนี้เเล้ว

เเต่ช่วงสองเดือนที่ผ่านมา หลังจากเปิดเทอมสองได้ไม่นาน

ก็เริ่มรู้สึกว่า มีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม ที่ จขกท รู้สึกสนิทด้วยในระดับหนึ่ง

ก่อนหน้านี้ ก็ทำงานด้วยกันบ่อย นั่งเรียนใกล้กัน คุยเล่นกัน ไปเที่ยวด้วยกัน

มาวันนี้ เพื่อนคนนี้ไม่คุยกับเราเลยค่ะ อยู่ดีๆก็เงียบ

ถามอะไรไป เหมือนเค้าไม่ได้ยินเสียงเราอ่ะค่ะ ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง

จขกท ก็เริ่มเอะใจ เพราะเห็นเพื่อนคนนี้ คุยเล่นกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่มได้ปกติดี เเต่ทำไมเค้าไม่คุยเล่นกับเราเหมือนก่อน

มาชัดเจนเอาตอนที่ เราต้องไปดูเเลอาจารย์เเละเพื่อนที่มาจากเกาหลีด้วยกัน

ท้าวความก่อนนะคะ เราเเละเพื่อนคนนี้เคยไปเกาหลีด้วยกันมา ไปทำวิจัยค่ะ ประมาณสองเดือน

ทำงาน กินข้าว นอน ไปเที่ยวด้วยกันค่ะ  จริงๆมีเพื่อนอีกคนที่ไปด้วย เเต่อยู่คนละเมือง ทำวิจัยคนละมหาลัย ขอใช้นามสมมติว่า เอ นะคะ

กลับมาที่ อาจารย์เเละเพื่อนเกาหลีมาเที่ยวเมืองไทย ด้วยความที่เรารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณพวกเค้ามาก

เลยคิดว่าที่เค้ามาไทย เราต้องดูเเลเค้ามากๆเลยนะ เพราะตอนไปเกาหลี อาจารย์เเละเพื่อนๆที่นั่น ก็ช่วยเหลือเรากับเพื่อนคนนี้ไว้มากๆเลยค่ะ

เเต่ปรากฏว่า พอเค้ามาจริงๆ เพื่อนคนนี้ก็ดูเเลนะคะ เเต่จะตัวติดกับเอเเทบจะตลอดเวลาเลย

ในขณะที่ จขกท เเทบจะตัวติดกับเพื่อนเกาหลีเลยค่ะ  ตอนนั้น รู้สึกไม่เข้าใจ เเละแอบรู้สึกแย่ว่าทำไมเพื่อนถึงดูไม่ค่อยสนใจเพื่อนเกาหลีเลย

ถึงวันที่เพื่อนเกาหลีจะกลับเกาหลี พวกเค้าเช็คอิน ออกจากโรงแรมในตอนเช้า เพื่อมาหา จขกท ที่มหาลัยเลยค่ะ ซึ่งไกลมากๆ

จขกท แอบกังวล เพราะตัวเองไม่มีรถยนต์ส่วนตัว ไปรับเค้าจากโรงแรมก็ไม่ได้ กังวลว่าเค้าจะมากันได้มั้ย

เเต่เพื่อนคนนี้มีรถค่ะ อาจารย์ที่ปรึกษาของ จขกท ได้ถามเพื่อนเเล้วว่า วันนี้เพื่อนเกาหลีจะมาที่มหาลัยเรา อยากพาเค้าไปเที่ยวนิดหน่อยเเละกินอาหารไทยก่อนเค้าจะกลับ เเละได้ชวนเพื่อนคนนี้ไปด้วยกัน (อีกนัยหนึ่งของอาจารย์คือ ต้องการรถเพิ่มอีกหนึ่งคัน เพื่อจะได้ไปกันหมดค่ะ ประมาณ 8 คน)

เเต่เพื่อนก็ไม่อ่านไม่ตอบเเชทที่อาจารย์ถามมาค่ะ

ปัญหาเรื่องรถก็หมดไป เพราะเพื่อนเกาหลีตัดสินใจเช่ารถตู้หนึ่งคันจากโรงเเรมมาเลยค่ะ

พอเค้ามาถึงมหาลัย ก็มาเดินชม  เเล้วพอกำลังจะไปเที่ยวไปกินข้าวต่อ เพื่อน จขกท กลับบอกว่าไม่ไป ต่อหน้าทุกคน เเละให้เหตุผลว่ามีภาระงานที่ต้องทำ ทำให้ไปด้วยไม่ได้

จขกท เลยชวน บอกว่าไปด้วยกันมั้ย ไปเป็นเพื่อนกัน  เพื่อนก็ยิ้มแหยๆอ่าค่ะ เเล้วบอกว่าไม่ไป

จขกท เลยตัดสินใจ เอาวะ เราไปเป็นไกด์ ดูเเลเพื่อนๆเกาหลีเองก็ได้  อาจารย์ของ จขกท ก็ไปไม่ได้ เพราะเค้ามาเลท เเละแกต้องไปรับลูกที่โรงเรียน

เเต่อาจารย์ก็ดีมากค่ะ ให้ตังมาประมาณนึงเลย บอกว่าไว้เลี้ยงข้าวเค้า ดูเเลเค้าในทริปนี้

ทริปวันนั้นจบที่ จขกท เพื่อนเกาหลี อาจารย์จากเกาหลี ไปเที่ยวกัน เเละไปกินข้าวกัน เเล้วพวกเค้าวนรถตู้กลับมาส่ง จขกท ที่มหาลัย ก่อนไปสนามบิน

จขกท รู้สึกขอบคุณพวกเค้า รู้สึกผิดที่ไม่ได้ดูเเลพวกเค้ามากกว่านี้ รู้สึกเสียใจมากๆค่ะ

เเต่เพื่อนอีกคนของ จขกท กลับไม่ดูเเลพวกเค้าเท่าที่ควร

เเล้วในขณะที่กำลังพาพวกเค้าเที่ยว มีสายรายงานมาว่า เพื่อนคนนี้ ที่บอกว่างานยุ่ง ไปด้วยไม่ได้  ไปนั่งคุยกับ เอ

จขกท ก็ยิ่งรู้สึกแย่ไปอีกค่ะ

เเละนี่เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เห็นได้ชัดเจนว่า เพื่อนคนนี้เปลี่ยนไป

หลังจากนั้น ระหว่างเราก็อึดอัดมากขึ้นค่ะ เเทบจะไม่พูดกันเลย จขกท ลองชวนคุยหลายครั้ง ก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง

มาวันนึง เราเองที่อึดอัดจนทนไม่ไหว ไม่อยากให้มันคลุมเครือค้างคาใจ

เลยตัดสินใจไลน์ไปหาเพื่อนคนนี้ค่ะ เเล้วมีบทสนทนาในไลน์ประมาณนี้ค่ะ

จขกท: พรุ่งนี้ว่างมั้ย กลับบ้านกี่โมง

เพื่อน: กลับเย็นๆ มีอะไรรึป่าว

จขกท: อยากขอคุยด้วยอ่า อยากเคลียร์ทุกเรื่องระหว่างเรา

---------------ผ่านไปประมาณ 10 นาที-----------------------
เพื่อน: ขอโทษนะ เเต่เรายังไม่พร้อมจริงๆ ยังไม่อยากคุย

จขกท: โอเค ไม่เป็นไร ขอบใจมาก

----------------ผ่านไปซักพัก---------------------------------
เพื่อน: ขอโทษจริงๆนะ เเต่ช่วงนี้เรารู้สึกหดหู่ พอดีมีหลายเรื่องเข้ามา


จบบทสนทนาไว้เพียงเท่านี้ค่ะ เพราะ จขกท ร้องไห้น้ำตาแตกไปเรียบร้อย

จนมาถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้รับโอกาสจากเพื่อนที่จะได้พูดอธิบายอะไร  ทุกอย่างดูแย่ลงกว่าเดิม เราไม่สนิทกันอีกแล้วค่ะ

พูดกันเท่าที่จำเป็น

จขกท เสียใจมาก ที่ทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ โดยที่ไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่าตัวเองทำผิดอะไร ทำอะไรให้เพื่อนไม่พอใจ

เราเริ่มคบเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่ตอนปี 1 จนตอนนี้ปี 4 เเล้ว ไม่เคยคิดว่าจะจบแบบนี้

ทุกวันนี้ยังเสียใจอยู่ค่ะ เสียใจมากๆ เเค่นึกถึงก็ร้องไห้เเล้วค่ะ

ได้เเต่คิดว่า เราทำผิดอะไร ทำไมเป็นแบบนี้ เสียใจกับเวลาที่เราเคยมีร่วมกันมา ไม่อยากให้จบเเบบนี้เลยค่ะ

ถึงเพื่อนรักคนหนึ่ง "ถ้าบังเอิญเข้ามาเห็นกระทู้นี้ อยากบอกว่า ขอโทษสำหรับทุกอย่าง เราไม่รู้จริงๆว่าเราทำอะไรผิด ถ้าจะตัดเพื่อนกันเเล้วจริงๆ ช่วยบอกเราให้รู้ ว่าเพราะอะไร เราพร้อมจะยอมรับทุกอย่าง"

ตอนนี้กลายเป็นคนกลัวการมีเพื่อนไปแล้วค่ะ ไม่อยากทุ่มให้ใครอีก กลัวเหลือเกิน

ไม่กล้าหวังหรอกนะคะ ว่าเพื่อนคนนี้จะกลับมาคุยกันเหมือนเดิม กลัวเจ็บ กลัวหวังลมๆแล้งๆ

อยากเข้าไปง้อเรื่อยๆนะคะ เเต่ติดที่ว่าเค้าตัวติดกับเอตลอด สนิทกันมากๆเลยค่ะ เลยไม่รู้จะหาจังหวะเข้าไปตอนไหน

ขอบคุณคนที่อ่านมากๆนะคะ เเค่อยากเข้ามาระบายความเสียใจ ความอึดอัดใจที่กำลังเจออยู่

เเละขอบอกคนที่มีเพื่อนสนิทอยู่ตอนนี้ว่า คุณโชคดีมากจริงๆ รักษาเค้าไว้ดีดีนะคะ

สวัสดีค่ะ