ตามหัวข้อกระทู้เลยนะครับ
ผมชื่อแบงค์ครับ อยู่ม.3 ผมแอบชอบรุ่นพี่ม.4 คนนึง เธอไม่ใช่คนสวย ไม่ใช่คนน่ารัก แต่เธอนิสัยดี เฟรนด์ลี่ เป็นกันเอง แถมดื้อด้วย
เรารู้จักกันเพราะกีฬาบาสตอนกีฬาสีโรงเรียนครับ เราอยู่คนละสีกันก็จริง แต่เวลาซ้อมเราก็ซ้อมด้วยกัน จนวันนึงผมได้มีโอกาสคุยกัน
โดยที่ผมเป็นคนทักก่อน หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาทุกวันมาสองเดือนกว่าแล้ว มีแค่ช่วงสอบที่ไม่ได้คุยกันแต่ก็ไม่กี่วัน ไม่นานเท่าไหร่
แต่ผมกลับกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ซึมไปหลายวันเลยครับ ช่วงที่พี่เค้าไม่อยู่ก็ไม่ได้คุยกับใครด้วย นอกจากเรื่องงาน ที่เหลือก็ตอบช้ามั่ง
ปกติผมจะชอบแกล้งพี่เค้าเล่นว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน พี่เค้าก็ไม่ได้คุยกับใครเป็นพิเศษหรอกมั้งครับ แคปหน้าแชทให้ดูก็มีแต่เพื่อน
ผมเคยคุยหลายคนพร้อมกันนะแต่พออยู่กับพี่เค้า ผมกลับเลิกคุยกับทุกคน แชทแทบจะไม่ค่อยอยากตอบใคร คุยกับพี่เค้าแค่คนเดียว
จนวันนึงผมลองบอกเรื่องที่ผมอาจจะไม่ได้ต่อที่โรงเรียนเดิม

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผม: ม.4 อาจจะไม่ได้ต่อนี่อ่ะ
??: ไปต่อไหนเนี่ยย
ผม: อาจจะไปต่อ...เลยอ่ะ
??: ม.5 อาจจะไม่ได้ต่อนี่แล้วเหมือนกัน
ผม: ทำไมม
??: แม่อาจจะให้ย้าย
ผม: ไม่เอา ไม่ให้ไป ไม่ไปด้มั้ย
??: ไม่รู้ววว อาจจะเฉยๆ
ผม: ไม่เอาอ่ะ ยังไงก็ไม่ให้ไปหรอก


หลังจากนั้นก็คิดมาตลอดว่าถ้าพี่เค้าไม่อยู่แล้ว ผมคงรู้สึกแปลกๆแบบคิดถึงพี่เค้าแน่เลย ยิ่งห่างกันผมก็แอบกลัวว่าผมจะเสียพี่เค้าไป
ยิ่งนานวันผมยิ่งกลัวมากขึ้น ผมไม่อยากเสียพี่เค้าไปจริงๆ ผมควรจะทำยังไงต่อดีครับ