สวัสดีค่ะ เราเป็นดี้ที่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน
แล้วตอนนี้ก็คบกับแฟนที่เป็นทอมได้ประมาณ 1 ปี  (รู้จักกันมา 8 ปี แต่มาคบจริงจังได้ 1 ปี)
ซึ่งได้พามาที่บ้านเป็นประจำ แต่ทางบ้านค่อนข้างแอนตี้ทอมดี้มาก จนต้องโกหกว่าเป็นเพื่อนกัน
และบางครั้งก็ต้องแอบนัดเจอกัน
ทำให้เรารู้สึกอึดอัดมาก แอบอิจฉาเล็กๆเมื่อเห็นคู่ทอมดี้อื่นๆ  ที่ทางบ้านก็ยอมรับเปิดใจคุยกัน

แม่เราหัวโบราณเอามากๆ เมื่อแม่เราเริ่มรู้ว่าเราเริ่มจะคบกับเพศเดียวกัน ก็จะพูดตลอดว่า เราต้องแต่งงานต้องมีลูก ต้องมีคนดูแล บางครั้งก็จะพูดต่อหน้าแฟนเรา เราก็ถามแฟนว่าอึดอัดมั้ย ที่แม่พูดแบบนี้ แฟนก็มีอึดอัดบ้างแต่ก็จะอดทนให้ถึงวันที่แม่เราจะเปิดใจจริงๆ แต่ทางบ้านของแฟนเราน่ารักมาก รับรู้ความสัมพันธ์ทุกอย่างของเรากับแฟน
และก็เข้าใจว่า แม่เราไม่ชอบทอม

แล้วตอนนี้ เราก็รักเค้ามาก และรักแม่มากๆ
แฟนเราเป็นคนขยัน ทำงานเก่ง แต่เรียนมาน้อย(ซึ่งแม่ก็ไม่ชอบเอามากๆ) เค้าให้อะไรเราในสิ่งที่เราไม่เคยได้จากแฟนเก่าๆ ทั้งดูแล เอาใจใส่ ทุกๆอย่าง
เค้าทำงานมีเงินเท่าไหร่ ก็ให้เราเก็บไว้ใช้ด้วยกัน ไม่เคยที่จะเอาเปรียบกัน
เค้าเป็นได้ทั้งเพื่อน พี่ น้อง และแฟน
(เราไม่ได้ว่า ผู้ชายไม่ดีนะคะ เพียงแค่ผู้ชายที่เราเจอมามันไม่ดีเท่านั้นเอง)

เราก็เคยกลับมาคิดนะว่า ถ้าทางบ้านของเรารับไม่ได้แบบนี้เรากับแฟนจะไปกันรอดมั้ย บางครั้งก็คิดทั้งน้ำตาว่าเรารักเค้ามากขนาดนี้ แล้วเค้าก็ไม่เคยทำอะไรผิดเลย แต่เราคิดจะเลิกกับเค้าเพราะแม่เราไม่ชอบทอม
เราสงสารเค้าเวลาที่แม่ทำสีหน้าไม่ชอบเค้า เรารักแม่มากนะไม่อยากเห็นแม่เครียด แต่เราก็รักแฟนเรามากๆเราไม่อยากคบกับแฟนแบบหลบๆซ่อนๆ เลยอยากพามาที่บ้านบ่อยๆ

จนตอนนี้ เรากลัวความอดทนของแฟนจะเหลือแค่ไหน แล้วแม่จะคิดอะไรอยู่
เคยอ่านเจอเกี่ยวกับความรู้สึกของเพศที่สามที่จะพูดตรงๆกับพ่อแม่นะ ไม่คิดว่าจะกดดันขนาดนี้และไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง
เราก็อยากเปิดใจคุยกับแม่นะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ