คือ...เอาไงดี.. เอาเป็นว่า ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร..แต่มีใจรักผู้ชายด้วยกัน... ผมกับแฟนเราคบกันมาได้สักพักนึงแล้วครับ... ผมเคยตั้งกระทู้เล่าให้ฟังหลายเรื่องอยู่เหมือนกัน... เข้าเรื่องดีกว่าเนาะ...
เมื่อต้นปี ผมมีโอกาสได้กลับบ้าน เพราะไม่ค่อยมีเวลาหยุดเลย แต่ผมก็ไปกับแฟนตลอดเขาจะขับรถไปส่งที่บ้าน บางทีก็นอนค้างที่บ้านด้วยจนเริ่มสนิทกับพ่อแม่ผมในระดับหนึ่ง...แต่พ่อกับแม่ผมก็ไม่รู้ว่าเราคบกัน ท่านก็เข้าใจว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน... แต่ผมสังเกตุเห็นพ่อมักจะมีอาการที่แสดงออก ให้ผมรู้ว่าพ่อไม่ชอบพวก ตุ๊ด แต๋ว อะไรทำนองนี้มาแต่ไหนแต่ไร... เช่นเวลากินข้าวด้วยกัน ท่านก็จะบอกว่ายังไม่หิว...หรือไม่ก็แกล้งเดินไปบ้านน้าบ้างอะไรทำนองนี้... บางทีก็มีชาวบ้านชอบมาถามพ่อว่าผมเป็นเกย์ หรือป่าว พ่อก็จะปฏิเสธตลอด ผมสงสารพ่อนะ...แต่ทำไงได้ ถ้ามียากินแล้วมันหายเหมือนเป็นไข้ เม็ดเท่าไหร่ผมก็จะหาซื้อมากิน แม้แลกด้วยความทรมานที่ต้องจากคนที่รักก็ตาม...แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่... แต่ผมก็ไม่ถึงขั้นปิดบังนะ คือถ้าถามก็จะตอบ

แล้วทางบ้านผมก็จะถามอยู่บ่อยๆ เมื่อไหร่จะมีแฟนสักที พ่อแม่อยากมีหลานแล้ว... คือ หน้าชา...พูดไรไม่ออก ยิ้มได้อย่างเดียว... ผมไม่รู้จะทำยังไงดี...ที่ทำได้ทุกวันนี้คือพาแฟนกลับบ้านด้วยบ่อยๆ เขาจะมีของมาฝากตลอด บางทีพ่อแม่เขาก็ฝากมาให้... เพราะทางบ้านแฟนผมรับรู้ว่าผมเป็นเขย... แต่บ้านผมไม่รู้...

คือผมสงสารพ่อกับแม่....กลัวท่านเสียใจ กลัวท่านรับไม่ได้...กลัวท่านต้องมารับรู้และเป็นขี้ปากชาวบ้าน... ผมเลยทำได้แค่...ดูแล และทำสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่ลูกคนหนึ่งจะทำได้... อีกอย่างคือผมไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวังหรือเสียใจ  จนปัจจุบันอายุเกือบ 30 แล้ว...ผมก็ต้องทนอยู่แบบหลบๆซ่อนๆ แบบนี้จนกว่าท่านจะเอ่ยปากถามออกมาเองดีกว่า...

         ผมเคยคิดจะบอกที่บ้านหลายครั้งมากว่า คบกันกับแฟน... แต่ก็อย่างว่า...ใครก็ไม่อยากให้พ่อแม่ผิดหวัง เสียใจเนาะ เก็บมันไว่ก่อนดีกว่า รอวันไหนที่พร้อมจริงๆ...ค่อยหาทางบอก...และรับมือ...