สมัยเรียนหนังสือเมื่อ20กว่าปีที่แล้ว​ ผมยังไม่เปิดเผยว่าชอบผู้ชาย​ คบเพื่อนกลุ่มผู้ชายปกติ​ มีเพื่อนที่สนิทมากที่สุดคนหนึ่งไปไหนมาไหนในมหาลัยด้วยกันตลอด​ ผมแอบรักเพื่อนคนนี้มาตลอดไม่รู้ว่าด้วยความสนิทหรือหน้าตาดี​ แต่ก็ทำได้แค่แอบรัก​ แอบมองหน้ามันตอนหลับในห้องสมุด​ เพื่อนมีแฟนผู้หญิงตอนนั้นมันก็พรีเซนต์​ความป๊อปของตัวเองที่มีคนเข้าหาเยอะ​ เราก็ไม่ได้กล้าหวังอะไร จนก่อนเรียนจบผมมีปัญหางอแงกะเพื่อนกันนิดหน่อย​ จนห่างๆกันไป​ แต่ผมก็ไม่เคยที่จะลืมหรือเลิกรักเพื่อนคนนี้เลยไม่ว่าที่ผ่านมาผมจะคบคนอื่นมากี่คน​ เคยทำงานตึกเดียวกันผมก็ต้องคอยระวังไม่ให้เจอหน้ากัน​ บางทีต้องแอบหลบถ้าเจอมัน​ จนวันหนึ่งsocial mediaทำให้เรากลับมาติดต่อ​ช่วงก่อนที่ผมจะเปิดตัวว่าชอบผู้ชาย​ มันยังเคยแซวเลยว่าไลฟ์สไตล์​ผมเหมือนเกย์​ เป็นเกย์หรือเปล่าทำนองนี้​ แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ถึงตอนนี้ผมได้เปิดตัวแล้วว่าชอบผู้ชายมีแฟนแล้ว​ เพื่อนสนิทผู้ชายคนอื่นๆก็รับรู้มาตลอดไม่มีใครรังเกียจ​ แต่กับคนนี้ผมไม่เคยที่จะกล้าเปิดเผยเรื่องนี้กับมันมาก​ ทุกครั้งที่โพสรูปแฟนที่คบกันมา15ปีก็เลือกที่จะซ่อนมันจากการมองเห็นซ่อนมัน​ โพสกรี้ดกร้าดผู้ชายผมก็ซ่อนมัน​
มันมีครอบครัวมีเมียมีลูกที่อบอุ่นแล้ว ส่วนผมก็รักแฟนคนนี้มากๆรักและอยู่กันมานานจนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว​ แต่ในขณะเดียวกัน​ผมก็ไม่เคยเลิกรักเพื่อนคนนี้เหมือนกัน​ เพียงแต่ไม่โหยหาอะไรมาก​ หลังๆผมกะเพื่อนคุยกันมากขึ้นนัดเจอกินข้าวกับเพื่อนในกลุ่มกันบ่อยขึ้น​ คุยไลน์กรุปหรือส่วนตัวกันบ่อยขึ้น​ ความรู้สึกนั้นมันกลับมา​ ความโหยหามันกลับมา​ บางทีอยากจะเปิดเผยความในใจกับมันซึ่งผมไม่รู้ว่ามันจะแอบคิดหรือรู้มาก่อนไหมว่าผมคิดอะไรกับมัน​ สำหรับผมไม่ได้หวังอะไรมาก​ รู้สึกได้ว่าความหวังแทบเป็นศูนย์​ แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป​ ผมกลัวว่าความรักที่มีต่อมันจะมากขึ้นมากขึ้น​ และความรักที่มีต่อแฟนผมจะน้อยลงจนในที่สุดจะหมดรักไป​ ซึ่งที่ผ่านมาผมคิดว่าผมไม่มีทางที่จะหมดรักแฟนคนนี้​ ผมสับสนมากและสงสารแฟนผมมากเช่นกัน​ เลยไม่รู้จะทำไงต่อไป​ดี