เริ่มนะ  คือ เรามีแฟนอยู่คนนึง เรารักแฟนเรามาก แต่เราอยากปล่อยเขาไป...
แฟนเราเป็นคนนิสัยเเบบ ออกจะหัวโบราณนิดนึง เป็นห่วง เอาใจใส่(มากกกกๆๆ) รักเรามากด้วย.  เรากับเเฟนทะเลาะกันไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเดิมๆ คือ เราไม่สนใจเขา เช่น เราชอบหายบ่อยๆ (ประเด็นนี้บ่อยมาก) แต่หนักเลยคือเมื่อวาน เราเพิ่งกลับจากเข้าค่ายปัจฉิมมา เราไม่ได้นอนมา 2 วัน เรากลับถึงบ้านประมาณ 16.30 เราทักไปบอกเขานะ ก็คุยกันปกติ เเต่คือเเมวเราป่วย เราต้องพาไปหาหมอ เขาก็ โอเค ไม่เป็นไร  เราก็พาเเมวไป กลับมาถึงบ้าน20.30 เเต่เเบตโทรศัพท์เราหมด(กลับมายังไม่ได้พักชาร์ตเลย) เราเลยรีบชาร์ต เเต่ระหว่างรอเปิดเครื่อง เราเผลอหลับเว้ย ตื่นมาอีกทีห้าทุ่มกว่า(แม่มาเรียกกินข้าว) เราเลยทักไป คือเปิดข้อความมาก็เห็นเขาถามนู่นนี่ หายไปไหน ไรเงี้ย เราเข้าใจนะ ว่าเขาเป็นห่วงเราก็บอกไปว่าหลับ ขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจ เราเหนื่อย. เเต่เเฟนเราร้องไห้เว้ย เราก็ไม่รุ้จะทำไง คือเราก็เคยเป็นนะ เราเข้าใจด้วย เขารอเรามาหลายวัน พอเรากลับมา ยังปล่อยให้เขารอเก้ออีก เราก็ได้เเต่ขอโทษ อธิบายไป เเต่เรื่องมันไม่ได้เเค่นั้นดิ เขาอยากให้เราปลอบ เเต่เราก็ไม่รู้จะปลอบยังไง คือเราเป็นคนทำเขาเสียใจเว้ย เราปลอบไปก็คล้ายๆกับคำแก้ตัวอะ (ปล.เราปลอบคนไม่เก่ง) เราก็พยายามพูดไป เขาร้องไห้ เเล้วก็อ้วก เราก็เลยบอกให้เขาพัก พอเขาอ้วกเสร็จ เราก็โทรไปใหม่ เเต่คราวนี้ก็เหมือนเค้าจะดีขึ้น ไม่ค่อยสะอื้น น้ำเสียงก็เปลี่ยนไปเหมือนกับข่มไว้ เเต่เราเนี้ยดิ น้ำเสียงโทนเดียวตลอด ทั้งตอนที่โทรไปตอนเเรก เเละตอนนี้ มันเหมือนกับว่าเราด้านชา เเต่ความรู้สึกเราตอนนั้นเเบบ เชี้ย ตื้อหว่ะ มันเเบบ ไม่มีอารมอะไรเลยอะ ไม่รู้จะรู้สึกอะไรเลยอะ กูทำขนาดนั้นเลยหรอ/ ต่อ เราก็คุยกัน เขาถามประมาณว่าเเบบไม่ปลอบกูหน่อยหรอ ทำได้เเค่นี้หรอ ใส่ใจใครเป็นไหม. เราก็ยอมรับนะว่าเราใส่ใจใครไม่เป็นเลย หรือเราทำไม่พอเท่าที่เขาต้องการก็ไม่รู้ บทสนทนาส่วนใหญ่เราจะเงียบเว้ย เขาจะพูดๆๆ เราก็ตอบเเค่ อืม อื้อ คือเราไม่ได้ตั้งใจจะทำเเบบนั้น เราไม่รู้จะพูดไรจริงๆ มันตื้อไปหมดอะ เค้าเลยประชดเราโดยพูดทำนองว่า ถ้ากูไปหาคนอื่นที่เค้าใส่ใจกูก็น่าจะดีเนอะ ไม่น่ามาเสียเวลากับ(เรา)เลย ทุ่มเทไปก็ไม่ได้ ไรกลับมา. ณ จุดๆนั้นเราก็เเบบ เออหว่ะ น่าจะดีนะ เราไม่อยากให้เขาเสียใจกับเราอีกแล้วอะ เราเลยบอกเขาเเค่ อื้อก็ดีนะ จากนั้นก็โดนเทศอีกยาว(เราจำไม่ค่อยได้อะความจำสั้น) และสรุปโดยการวางสาย เค้าทักมาแบบ ใส่ใจไปก็ไม่ได้อะไรกลับคืน ที่ทำไปเแล้วเปล่าประโยชน์ อะไรทำนองนี้ เราเลยบอกเขาประมานเชิงบอกเลิก ไล่เขา ทำร้ายน้ำใจเขาทุกอย่าง บอกให้เขาไปหาคนที่ดีกว่าทำนองนี้.

คำพูดเรามันเหมือนจะนางเอกนะ5555+ เเต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เราไม่อยากทำเขาเจ็บอะ ไม่อยากทำเขาร้องไห้อีกแล้ว เราทำมันมาบ่อยเเล้ว เราพยายามปรับตัวแล้ว เราอาจจะยังพยายามไม่พอ เหมือนว่าไม่มีอะไรเปลี่ยน เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว.



เราขอพื้นที่นี้ระบาย ขอคำปรึกษา และคำด่านะ
เราจะยอมรับทั้งหมด


ปล.นี่เป็นกระทู้แรกผิดพลาดประการใดก็ขออภัยนะคะ