นักกวีควรมี 'วรรคทอง'               อยากให้มาลองวางกระจ่างเห็น
รู้ถึงผู้ร่ายตัวเป็นเป็น                  ลำนำคำเด่นเป็นโคลงกลอน
เรียงร่ายร้อยเกี่ยวพันมานานแล้ว   สำนวนล้วแจ๋วน่านำมาสอน
ให้ต่างเอาผลงานวางบทกลอน     มาแทรกซ้อนเป็นตอนสอนประเด็น
ฉันทลักษณ์ต้องแม่นถึงแก่นก่อน   คำสัมผัสกลอนต้องมองเห็น
ศัพท์แสงตรงตัวอย่างจะเป็น         ติแต่งเติมให้เห็นเป็นรายไป
อยู่กันมานานรู้กันแล้ว                 ใครหัวแถวหางแถวรับใช่ไหม
ใครเก่งใครแกร่งแรงถูกใจ           ตามติชมบ่มไปอย่างกันเอง
ใครพร้อมน้อมนำมาวางก่อน        สักห้าโคลงกลอนที่เจ๋งเป้ง
ผู้อ่านจะให้คะแนนเอง                ว่าบทนี้ร่ายเก่งเป็น 'วรรคทอง'

อยากให้พวกเราช่วยกันพัฒนาการเขียนโคลงกลอนโดยการนำมาวางให้ผู้อ่านโหวตว่าบทไหนสมควรจะเป็น
วรรคทอง ของท่านได้  ถือว่าเป็นการรวบรวมโคลงกลอนดีดีของพวกเราเอามาอวดกันด้วยค่ะ
จะเป็นกลอนอย่างเดียวก็ได้  ตั้งกระทู้วางลงห้าบทเลยค่ะ พวกเราช่วยโหวตให้ตามลำดับความไพเราะนะคะ
ส่วนตรงไหนควรแก้ ก็กรุณาบอกมาในช่องตอบกลับได้เลยค่ะ
ไม่ต้องอายกันหรอกนะคะ ที่ต้องแก้ไข เพราะเราอยู่กันมานาน ผู้ที่รู้กว่าก็ช่วยชี้แนะให้ด้วย เพื่อเป็นการเสริมความรู้
ให้ได้รู้เร็วยิ่งขึ้นค่ะ หวังว่าคงได้รับความร่วมมือช่วยยกระดับนักกลอนของเราให้ชำนาญขึ้น เร็วกว่าเรียนรู้เองค่ะ

วรรคทอง ที่ดังๆของกวีไทย
๏ จริงหรือนี่ที่ว่ารักเราจักร้าว
นึกแล้วหนาวเหน็บนักแก้วรักเอ๋ย
รสสัมผัสอ่อนละมุนที่คุ้นเคย
ไยจึงเผยรสร้างจืดจางกัน

เราเคยร่วมใจฝันว่าวันหนึ่ง
เราจะถึงวันที่งามเหมือนความฝัน
ฟ้าสีทอง ดอกไม้บาน ธารพระจันทร์
และรักอันคงค่าสถาพร

ฉันเฝ้ารอคอยวันที่ฝันไว้
รอด้วยรักด้วยใจไม่ถ่ายถอน
แต่นี่สร้อยสายสวาทมาขาดตอน
เธอกล้ารอนลงด้วยมือเธอหรือไร

เมื่อเธอสิ้นเสน่หามาสนอง
รักที่ปองมอดหมดความสดใส
แผลรักร้ายบ่อนทั่วเนื้อหัวใจ
จะต้องปวดร้าวไปถึงไหนกัน

ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก
แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน
และอาจเป็นเช่นนี้ชั่วชีวัน
เมื่อรักอันแจ่มกระจ่างกลับร้างไกล

นิยายรักยืดยาวของเรานั้น
คงไร้วันสดชื่นขึ้นบทใหม่
หมดความหมายที่จะรอกันต่อไป
เพราะเปลวไฟรักดับลงกับตา ๚

เฉลิมศักดิ์ (ศิลาพร) รงคผลิน
       ********
โอ้วันนี้...วันสำคัญตื้นตันนัก
มิรู้จักเลือกทางอย่างไรได้
ถ้าไม่ไปพบเขาเราเสียใจ
แต่ถ้าไปพบเขาเราเสียตัว

กรรณิการ์ (เฮงรัศมี) หิรัญรัศมี
       ********
      
โอ้ความรักความหวังดังดอกฟ้า
เลื่อนลงมาให้สอยแล้วลอยหาย
เหลือริ้วรอยร้อยอยู่มิรู้วาย
สุดสิ้นสายสวาทช้ำชีพลำเค็ญ

ขอเธอมีรักใหม่อย่าให้รู้
และถ้าอยู่กับใครอย่าให้เห็น
ให้ฉันเถอะ...ขอร้องสองประเด็น
แล้วจะเป็นผู้แพ้อย่างแท้จริง
ส่วนหนึ่งของบทกวีชุด " ขอ " ของ สนธิกาญจน์  กาญจนาสน์

ที่ ความคิดเห็นย่อย 5 ช่องข้างล่างนี้ เป็นตัวอย่าง วรรคทอง ของเจ้าของกระทู้  ถ้าท่านเห็นว่าอันไหน ไพเราะก็ใส่ หมายเลขโหวตลงไป คะแนนโหวตที่มากจะบ่งว่าอันไหนควรจะเป็น วรรคทอง  ส่วน แสดงความรู้สึก ก็ใส่ตามปกติค่ะ ขอบคุณนะคะ